Με τον όρο «αδρανείς καταθέσεις» ο νομοθέτης αναφέρεται στα αζήτητα κέρδη που διανέμονται στους εταίρους - μετόχους εταιρειών και επί 5 χρόνια δεν αναζητούνται. Το θέμα φυσικά δεν είναι αυτό αλλά ότι, εφόσον δεν αναζητηθούν, μετατρέπονται σε… ιδιοκτησία του δημοσίου και οι εταιρείες υποχρεώνονται να τα καταθέσουν για λογαριασμό του!
Όπως αναφέρει η Ένωση Εισηγμένων Εταιρειών, «από το 2001 αγωνίζεται για την κατάργηση του Νόμου 1195/1942. Ο νόμος αυτός προέβλεπε ότι αν κάποιος μέτοχος ανώνυμης εταιρείας δεν εμφανιζόταν να εισπράξει το μέρισμά του για πέντε χρόνια, τότε η εταιρεία είχε την υποχρέωση να καταθέσει το αναλογούν ποσό στο δημόσιο. Ο κατοχικός αυτός νόμος με ύποπτες προθέσεις μπορεί να απαντάται σε νομοθεσίες άλλων κρατών αλλά δεν απαντάται στην νομοθεσία των αγγλοσαξονικών χωρών, όπου οι εταιρείες είναι υποχρεωμένες να αθροίζουν τα μερίσματα μαζί με όποια άλλα δικαιώματα (πχ δωρεάν διανομή μετοχών) και να τα κρατούν επ’ άπειρον για τον δικαιούχο. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου μετοχές εταιρειών πχ της ΙΒΜ εμφανίστηκαν από τον πάτο κάποιου συρταριού μετά από δεκαετίες και απέδωσαν στον κάτοχο όλα τα δικαιώματα που είχαν εν τω μεταξύ συσσωρευθεί στα ταμεία της εταιρείας.
Η Ένωσή μας πρότεινε σε όλους τους έκτοτε υπουργούς οικονομικών την προσαρμογή μας με τα κρατούντα στις χώρες με ανεπτυγμένες κεφαλαιαγορές, όπως οι ΗΠΑ και το ΗΒ. Η αποτυχία μας υπήρξε πλήρης, παρά το ότι επισημαίναμε κάθε φορά τις ύποπτες προθέσεις του τότε νομοθέτη. Ήδη με τον Νόμο 4151/2013 μέχρι τον Μάιο του 2014, περιήλθαν στο κράτος έσοδα της τάξης των 36,8 εκατ. ευρώ από τις αδρανείς καταθέσεις. Ο Υπουργός Οικονομικών συνέστησε νομοπαρασκευαστική επιτροπή με σκοπό να «εκσυγχρονίσει» τον κατοχικό νόμο και να προτείνει διαδικασία ταχείας παραγραφής υπέρ του Δημοσίου ποσών από ομόλογα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και ασφαλιστικά προϊόντα.
Δεν νομίζουμε ότι τα είκοσι χρόνια είναι σωστή αντιμετώπιση του θέματος. Μετοχές αγορασμένες προ είκοσι ετών εταιρείας που επανεπενδύει τα κέρδη της και δεν πληρώνει μερίσματα μπορεί να θεωρηθούν αδρανείς; Ανήκουν άραγε στο Δημόσιο;
Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η περίπτωση των κληρονόμων των γερμανοεβραίων Ludwig and Margret Kainer οι οποίοι έπειτα από εβδομήντα χρόνια διεκδικούν δικαιώματα από κάποια διαχειρίστρια τράπεζα και όχι απλώς από το Δημόσιο.
Δεν γνωρίζουμε την σύνθεση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής αλλά πιστεύουμε ότι το θέμα είναι πολύ περίπλοκο και παρουσιάζει πέραν των φορολογικών και άλλες πτυχές όπως νομικές, τεχνικές, και ακόμα και ηθικές. Πολύ πριν από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, πρέπει να υπάρξει ανοικτός διάλογος για όλες τις συναφείς πτυχές και μετά από τον διάλογο να αποφασιστεί αν χρειάζεται ο εκσυγχρονισμός, η επέκταση και η επικαιροποίηση του νομοθετικού πλαισίου του κατοχικού Ν.Δ. 1195/1942 ή απλά η κατάργησή του…»
