Τα φυτά εσωτερικού χώρου δεν έχουν μόνο καλλωπιστική αξία

Τα φυτά εσωτερικού χώρου δεν έχουν μόνο καλλωπιστική αξία. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ – η πασίγνωστη NASA – την δεκαετία του ’70 έκανε μία έρευνα με αφορμή το «σύνδρομο των άρρωστων κτιρίων». Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα φυτά εσωτερικού χώρου απομακρύνουν από την ατμόσφαιρα επιβλαβείς ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη κλπ. που εκπέμπουν πλαστικά, το χρώμα των τοίχων, οι μοκέτες, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, τα θερμαντικά σώματα ενώ επιπλέον απελευθερώνουν οξυγόνο.
Από τα πανάρχαια χρόνια, τα φυτά ακολουθούσαν τους λαούς στις μετακινήσεις τους είτε για να παρέχουν τροφή, είτε για συλλεκτικούς λόγους είτε τυχαία. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Σουμέριοι ήταν οι πρώτοι που μετέφεραν φυτά σε δοχεία. Αυτή η συνήθεια, συνεχίστηκε τόσο από τους αρχαίους Έλληνες όσο κι από τους Ρωμαίους αργότερα.

Νωρίς τον 15ο αιώνα, πλούσιοι έμποροι από τη Βενετία, τη Φλωρεντία και τη Γένοβα, ξεκίνησαν να «προτείνουν» στην Εθρώπη φυτά από την Άπω Ανατολή. Η μεγάλη όμως καινοτομία, που αφορούσε τα «τροπικά» φυτά από τις περιοχές αυτές, έγινε περί τα μέσα του 16ου αιώνα και είχε να κάνει με αριστοκράτες-συλλέκτες που τα ζητούσαν από τους θαλασσοπόρους και οι οποίοι τους τα έφερναν στη γηραιό ήπειρο. Στις αρχές του 17ου αιώνα, περί τα 5.000 διαφορετικά είδη φυτών είχαν καταγραφεί στους κεντροευρωπαϊκούς βοτανικούς κήπους και ήταν τότε που κατασκευάστηκαν τα πρώτα γυάλινα θερμοκήπια προκειμένου να συντηρηθούν και να διατηρηθούν ως συλλογές και ως αντικείμενα παρατήρησης κι έρευνας.

Έτσι, η γνώση πάνω σε αυτά αναπτύχθηκε πολύ, ενώ η επιθυμία απόκτησής τους από το ευρύ κοινό έγινε μεγαλύτερη περί τα μέσα του 19ου αιώνα όταν με τη βοήθεια των «γυάλινων δοχείων του Ward» έγινε πιο εύκολη η διατήρησή τους. Ακολούθως, η ανάπτυξη των μεταφορών και του εμπορίου, ευνόησε την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας ως προς αυτά τα φυτά, που σήμερα πια είναι οι… αχώριστοι σύντροφοι που δίνουν χρώμα και ζωή στα σκληρά υλικά των τεσσάρων τοίχων της καθημερινότητάς μας.

Τροπικά λέγονται τα φυτά που αποτελούν τμήμα της χλωρίδας των υγρών περιοχών της νοτιοανατολικής Ασίας, της βορειοανατολικής Αυστραλίας, της κεντρικής και νοτίου Αμερικής και της «ισημερινής» Αφρικής

ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΦΥΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΧΩΡΟ;

Δεν είναι όμως μόνο η ικανότητα να μας εντυπωσιάζουν. Έχουν λειτουργική αξία, που μπορούμε να την συνοψίσουμε ως εξής:

Καθαρίζουν την ατμόσφαιρα.

Περιορίζουν τις δυσάρεστες οσμές.

Αν είναι αρκετά, αυξάνουν την σχετική υγρασία του χώρου όταν οι συνθήκες είναι ξηρές.

Ψυχοθεραπεία. Σε όλους αρέσει, για διαφορετικούς λόγους, να ζουν μαζί με φυτά και λουλούδια. Κάνουν το χώρο της καθημερινής διαβίωσης ή της εργασίας, πιο ευχάριστο και πιο… ζωντανό.

Σύμφωνα με την έρευνα της NASA τα πιο σημαντικά και… αποτελεσματικά όσον αφορά στην επίδρασή τους στο περιβάλλον του σπιτιού είναι τα εξής: χλωρόφυτο (Chlorophytum comosum), χαμαιδωρέα (Chamaedorea sp), κινέζικο αμάραντο (Aglaonema modestum), κισσός (Hedera helix), γλώσσα της πεθεράς (Sansviera trifasciata), σπαθίφυλλο (Spathiphyllum wallisii), δράκαινες (Dracaena marginata, Dracaena fragrans “massangeana”, Dracaena warneckeii), ζέρμπερα (Gerbera jamesonii).

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Αποφασίσαμε λοιπόν να τοποθετήσουμε κάποια φυτά μέσα στο σπίτι. Το μεγάλο «στοίχημα» είναι να μπορέσουμε να τα συντηρήσουμε σωστά. Σε γενικές γραμμές, ένα πρόγραμμα «συντήρησης» περιλαμβάνει τα εξής:

• Πρόγραμμα λίπανσης: Από 1 φορά το μήνα ή ανά 2 μήνες, ανάλογα με το φυτό.
• Τακτικός καθαρισμός του φυλλώματος με βαμβάκι και νερό, μία φορά το μήνα τουλάχιστον, για να φεύγει η σκόνη που δυσχεραίνει την αναπνοή του φυτού.
• Διαβροχή του φυλλώματος σε φυτά με στιλπνά φύλλα όπως οι φτέρες.
• Τακτική αναμόχλευση του εδαφικού μίγματος, για καλύτερο αερισμό των ριζών, μία φορά στις 10 μέρες κι ανάλογα με το πότισμα μια και δεν πρέπει να σκαλίζουμε ποτέ το βρεγμένο χώμα.
• Συμπλήρωση με το κατάλληλο χώμα όταν χαμηλώνει η “στάθμη” του στη γλάστρα.
• Καθαρισμός από ξερά, χαλασμένα φύλλα και ξερά ή «τελειωμένα» λουλούδια , όσο πιο τακτικά γίνεται.
• Φυτοπροστασία με σκευάσματα που δεν έχουν δυσάρεστες οσμές εφ’ όσον απαιτείται. Πάντα τηρούμε «ευλαβικά» τις οδηγίες χρήσης.
• Κορφολόγημα-δέσιμο στις άκρες, σε φυτά που φέρουν έλικες, όπως τα «νύχια του τίγρη» (Gloriosa superba).
• Ελέγχουμε τακτικά το πιατάκι για να μην λιμνάζει το νερό που στραγγίζει.
• Για μεταφυτεύσεις οι καλύτερες εποχές είναι η άνοιξη και ο Μάρτιος.

Τέλος οι πιο συνηθισμένοι εχθροί των φυτών εσωτερικού χώρου είναι οι αφίδες, ψευδόκοκκοι, φυλοφάγες κάμπιες, τετράνυχος, μύκητες όπως ο βοτρύτης, το ωίδιο, η καπνιά και η σκωρίαση.

ΝΙΚΟΣ ΘΥΜΑΚΗΣ  - ΓΕΩΠΟΝΟΣ