Μια μονολεκτική απάντηση σε οποιοδήποτε φύσης δημοψηφιστικό ερώτημα είναι εγγενώς διχαστική. Αυτή η απάντηση επιπρόσθετα μπορεί να είναι και εντελώς μη αξιοποιήσιμη, καθώς από την μια αποκρύπτει το πλαίσιο ή αλλιώς τις προϋποθέσεις από τις οποίες εξαρτάται, από την άλλη ενδεχομένως να μην μπορεί να προκαθορίσει τα μελλούμενα ιδιαίτερα σε σύνθετα περιβάλλοντα.
Επί του προκείμενου, ήτοι του δημοψηφίσματος που προγραμματίζεται για την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015, έστω για παράδειγμα ότι κάποιος επιθυμεί την Ευρώπη των λαών και όχι των αγορών, απαντώντας ΟΧΙ πως υπηρετεί άραγε ότι θα συνεχίσει η χώρα να είναι κομμάτι της Ευρώπης που επιθυμεί και απαντώντας ΝΑΙ πως αποφεύγει να προσφέρει εμμέσως στήριξη στις αγορές που καταφέρνουν σήμερα να υποσκάπτουν θεμελιώδη ευρωπαϊκά ιδεώδη και αρχές. Στην ίδια λογική λοιπόν μεγάλο πλήθος συμπολιτών μας, συναδέλφων μας, συγγενών μας, από την μια πλευρά δεν μπορεί να αναγνωρίσει σε καμία εκ των δύο μονολεκτικών απαντήσεων αυτή που εκφράζει αυτό που επιθυμούν, από την άλλη νιώθει εγκλωβισμένο σε μια πόλωση δίχως ουσιαστικό νόημα με συνεχώς αυξανόμενες διχαστικές συνέπειες για την ορθολογική διαχείριση της επόμενης ημέρας, όποιας και αν είναι αυτής (με περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη και ας μη γελιόμαστε εντός ή εκτός ευρωζώνης).
Στο παραπάνω πλαίσιο, το δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής ανεξαρτήτως του όποιου αποτελέσματος δημιουργεί δημοκρατικό αδιέξοδο (όσο παράδοξο και αν φαίνεται), καθώς δεν βοηθά στην συγκρότηση ενός αναγκαίου τεχνο-πολιτικού (ή πολιτικο-τεχνικού) εθνικού μετώπου αντιμετώπισης και σταδιακής επίλυσης των δυσβάσταχτων χρόνιων προβλημάτων της πατρίδας. Σε μια κρίσιμη στιγμή που πρέπει να συναντηθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι, που πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις, που πρέπει να φανούμε αντάξιοι του μέλλοντος των παιδιών μας, που σωστά πρέπει να αναμετρηθούμε με τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος μας και να τα υπερβούμε, χτίζουμε τείχη και αποκλεισμούς, δημιουργούμε εχθρούς (εσωτερικούς και εξωτερικούς), διαταράσσουμε δεσμούς σε πολλαπλά επίπεδα, προτάσσουμε αχρείαστες ατομικότητες αναζητώντας ματαιόδοξες δικαιώσεις που τελικά θέτουν σε κίνδυνο εθνικά κεκτημένα. Το μόνο που επιτυγχάνουμε να δικαιώνουμε τούτη την ώρα είναι την απάντηση στο ερώτημα τι είναι μαύρο και μεγαλώνει (η απάντηση φυσικά είναι το χάλι μας….).
Αυτή την ύστατη στιγμή οφείλουμε στην ευρωπαϊκή μας ιστορία να επιστρέψουμε όλοι μαζί στις διαπραγματεύσεις που διακόπηκαν, μιας και σε αυτές ελπίζουμε και σκοπεύουμε ούτως ή άλλως να επιστρέψουμε μετά το δημοψήφισμα. Αυτονόητα η σημερινή κυβέρνηση με την νωπή λαϊκή εντολή οφείλει να ηγηθεί άμεσα μιας τέτοιας επιστροφής που θα είναι επιστροφή νίκης προσκαλώντας μαζί της και όλους τους άλλους που θέλουν να την ακολουθήσουν με κυρίαρχο στόχο την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρώπη. Το δημοψήφισμα, το μόνο σίγουρο που προκαλεί είναι διχασμό.
Κλείνοντας, σημειώνεται απλά ότι οι αγροτικές επιδοτήσεις προβλέπονται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική και οι δικαιούχοι αυτών είναι οι αγρότες (ή ευρύτερα όσοι ασκούν αγροτικές δραστηριότητες) όλων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γ. Κορμέντζας.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις