Με τον κοροναϊό να προκαλεί όλεθρο σε όλο τον κόσμο, σχεδόν κάθε έθνος αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα με την προμήθειά του.
Απο την Liz Goodwin | ανώτερος συνεργάτης και διευθυντής του Food Loss and Waste στο World Resources Institute.
Με τη διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού, πολλοί αγρότες έχουν χάσει τις μεγάλες αγορές τους λόγω lockdown. Από το Midwest των ΗΠΑ έως την ύπαιθρο της Ινδίας, οι αγρότες ρίχνουν γάλα, οργώνουν κρεμμύδια σε χωράφια, αφήνουν τα ώριμα φρούτα να σαπίσουν, σκοτώνουν χοιρίδια και άλλα.
Η κρίση απώλειας τροφίμων δεν είναι αποτυχία των ανθρώπων - όχι - οι αγρότες που εργάζονται σκληρά για να διασφαλίσουν ότι η εργασία τους πηγαίνει προς τη διατροφή των ανθρώπων και όχι εκείνων που βρίσκονται στο άλλο άκρο της αλυσίδας εφοδιασμού, των οποίων τα προς το ζην εξαρτώνται από την εξασφάλιση ότι το φαγητό θα φτάσει στα πιάτα των ανθρώπων.
Είναι μια αποτυχία των συστημάτων.
Οι ανθρώπινες και οικονομικές επιπτώσεις επιδεινώνονται μόνο από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς η απώλεια τροφίμων και τα απόβλητα προκαλούν το 8% των ετήσιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.
Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της αναδυόμενης κρίσης απώλειας τροφίμων θα αποφασίσει τώρα εάν είμαστε προετοιμασμένοι για την επόμενη παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η οικοδόμηση ενός πιο ανθεκτικού συστήματος τροφίμων που μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο διάλειμμα στην αλυσίδα εφοδιασμού θα απαιτήσει δημιουργική σκέψη από την κυβέρνηση, τις εταιρείες τροφίμων, τους ηγέτες της τεχνολογίας και άλλους.
Ακολουθούν τρεις αλλαγές που, εάν εφαρμοστούν, θα βοηθήσουν στη δημιουργία ενός ανθεκτικού παγκόσμιου συστήματος τροφίμων:
1. Κυβερνητική διευκόλυνση και αναδιανομή
Οι κυβερνήσεις έχουν τη μοναδική ικανότητα να φέρουν σε επαφή σημαντικές ομάδες για να ξεπεράσουν τις εθνικές και μάλιστα παγκόσμιες προκλήσεις. Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να ενορχηστρώσουν μεγαλύτερη συνεργασία σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων, διασφαλίζοντας ότι οι αγρότες συνεργάζονται με διανομείς, τράπεζες τροφίμων, λιανοπωλητές και άλλους για να πάρουν τρόφιμα όπου είναι πιο απαραίτητα.
Σε ορισμένες χώρες όπως η Γαλλία, υπάρχει ήδη νομοθεσία που απαιτεί από τους λιανοπωλητές να δωρίζουν αδιάθετα τρόφιμα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σε άλλες, η κυβέρνηση μπαίνει για να διευκολύνει σε μοναδικές συνθήκες.
Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα ένα σχέδιο να δαπανήσει 300 εκατομμύρια δολάρια το μήνα για φρέσκα φρούτα και λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας που συνήθως πηγαίνουν σε επιχειρήσεις φιλοξενίας και εστιατόρια. Αντίθετα, αυτά τα προϊόντα θα διανεμηθούν σε τράπεζες τροφίμων, οι οποίες αντιμετωπίζουν συντριπτική ζήτηση από εκατομμύρια ανθρώπους που δεν εργάζονται λόγω της πανδημίας.
Βραχυπρόθεσμα, η δράση της κυβέρνησης των ΗΠΑ χρησιμοποιεί συνδέσμους σε όλη την αλυσίδα εφοδιασμού για να πάρει τρόφιμα όπου πρέπει να πάει και διασφαλίζει ότι οι αγρότες πληρώνονται για τα αγαθά τους και οι τράπεζες τροφίμων μπορούν να έχουν ράφια. Ωστόσο, δεν είναι μια μόνιμη λύση για το αμερικανικό σύστημα τροφίμων.
Οι κυβερνήσεις και οι χρηματοδότες μεγάλοι και μικροί θα πρέπει επίσης να επενδύσουν σε προγράμματα που χρηματοδοτούν οργανισμούς που ειδικεύονται στην αναδιανομή των τροφίμων.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, το περιβαλλοντικό μη κερδοσκοπικό WRAP ανακοίνωσε 3,25 εκατομμύρια λίρες για να βοηθήσει μικροεπεξεργασίες για τις οποίες μερικές χιλιάδες λίρες θα κάνουν μια τεράστια διαφορά και θα φέρουν επιπλέον χώρο αποθήκευσης, καλύτερες μεταφορές, εξοπλισμό και σύντομα.
2. Τεχνολογίες που συνδέουν τους αγρότες με ομάδες που έχουν ανάγκη
Στην Κένυα, μια εταιρεία που ονομάζεται Twiga Foods χρησιμοποιεί μια εφαρμογή για να συνδέσει 13.000 αγρότες με 7.000 πωλητές, δημιουργώντας μια εύκολα προσβάσιμη αγορά για προϊόντα.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Tesco χρησιμοποιεί μια τεχνολογία που ονομάζεται FareShare FoodCloud για να ειδοποιεί τους τοπικούς φιλανθρωπικούς οργανισμούς μέσω μηνύματος κειμένου όταν υπάρχει πλεόνασμα φαγητού από ένα κοντινό κατάστημα που μπορεί να παραληφθεί δωρεάν.
Και σε όλη την Ευρώπη, ενώ τα περισσότερα εστιατόρια είναι κλειστά, πολλά εξακολουθούν να προσφέρουν γεύματα σε πακέτο. Το Too Good To Go συνδέει τους καταναλωτές σε όλη την Ευρώπη με εστιατόρια που προσφέρουν έκπτωση σε γεύματα, βοηθώντας να διασφαλιστεί ότι τα έτοιμα φαγητά δεν σπαταλούνται.
Οι τεχνολογίες υπάρχουν τώρα για την αύξηση των συνδέσεων μεταξύ των αγροτών και των τραπεζών τροφίμων, των λιανοπωλητών και των καταναλωτών, ώστε να μην σπαταλάτε τρόφιμα. Αυτό που χρειάζεται είναι η επένδυση σε αυτές τις τεχνολογίες, καθώς και η ευρύτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δυνατότητές τους και την υιοθέτησή τους σε ολόκληρο τον κλάδο.
3. Αυξημένη κατανομή κινδύνων
Ένα εκκολαπτόμενο επιχειρηματικό κίνημα έχει ήδη ξεκινήσει όταν οι λιανοπωλητές δεσμεύονται να αγοράσουν τρόφιμα από καλλιεργητές και κτηνοτρόφους, ακόμη και αν οι λιανοπωλητές δεν μπορούν να δεχτούν την πλήρη παράδοση ή υπάρχει πρόβλημα με τη συγκομιδή. Αυτό σταθεροποιεί την αλυσίδα εφοδιασμού και εξαπλώνει τον κίνδυνο για να διευκολύνει τους αγοραστές και τους πωλητές να ανέχονται.
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι γνωρίζουν ότι θα λάβουν ένα ορισμένο ποσοστό των αναμενόμενων κερδών τους ακόμη και αν υπάρχουν απρόβλεπτα ζητήματα και οι λιανοπωλητές δημιουργούν ισχυρές σχέσεις με τους παραγωγούς, ξοδεύουν λιγότερο χρόνο και χρήμα για την εύρεση και διαχείριση πολλών προμηθευτών και βλέπουν ένα όφελος φήμης ως μέρος της οικοδόμησης μια ευσυνείδητη επιχείρηση.
Όταν υπάρχει τροφή που οι λιανοπωλητές δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, είναι επίσης σε θέση να βοηθήσουν στη σύνδεση των καλλιεργητών και με φρέσκους και κατεψυγμένους προμηθευτές, ώστε να μην σπαταλήσουν βρώσιμα τρόφιμα. Σε περίπτωση κρίσης σαν πανδημίας που πλήττει ολόκληρα τμήματα της αλυσίδας εφοδιασμού, εφαρμογές όπως αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω μπορούν να βοηθήσουν τη σύνδεση των παραγωγών με εντελώς νέες αγορές, έτσι ώστε λιγότερα τρόφιμα να παραμένουν σάπια στα χωράφια.
Η κατανομή των κινδύνων πρέπει επίσης να επεκταθεί στους εργαζομένους, ιδίως στους άτυπους εργαζόμενους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Όσοι δεν διαθέτουν δίχτυ ασφαλείας είναι οι πιο ευάλωτοι σε διαταραχές στο σύστημα τροφίμων. Οι άτυποι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν απώλεια εισοδήματος χωρίς καμία ικανότητα να αξιοποιούν κυβερνητικά προγράμματα.
Οι κυβερνήσεις μπορούν να βοηθήσουν στην πληρωμή ενός ποσοστού των μισθών των εργαζομένων σε περιόδους που οι αγρότες και οι παραγωγοί δεν έχουν πολλά μετρητά. Αυτά τα είδη προγραμμάτων έκτακτης ανάγκης έχουν ήδη εφαρμοστεί σε ολόκληρη την οικονομία στη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, διασφαλίζοντας ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάποιο εισόδημα και η οικονομία αποφεύγει μια πιο σοβαρή συρρίκνωση.
Πολύ λίγα για το μέλλον αυτής της πανδημίας κορανοϊού είναι γνωστά. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι εάν το σύστημα τροφίμων δεν αλλάξει, περισσότεροι άνθρωποι θα υποφέρουν και θα είμαστε απροετοίμαστοι όταν χτυπήσει η επόμενη παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Αλλά αν οι ηγέτες ενεργήσουν τώρα, αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας μπορεί να βοηθήσει να θέσει τις χώρες και το παγκόσμιο σύστημα τροφίμων σε μια ανθεκτική πορεία όπου τα τρόφιμα δεν πηγαίνουν άσκοπα.