Tα ακραία κλιματικά φαινόμενα στην Ευρώπη, μεταξύ 1980 και 2017 έχουν κοστίσει 426 δισεκατομμύρια ευρώ, δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Πέτρος Κόκκαλης.
«Υπάρχει και οικονομικό κόστος στην απραξία», τόνισε ως συν-εισηγητής για το ψήφισμα της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενώ χαρακτήρισε αναγκαία τη διοχέτευση περισσότερων πόρων στο στόχο της κλιματικής προσαρμογής.
Ενόψει της ανανεωμένης στρατηγικής προσαρμογής για την κλιματική αλλαγή που θα προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις αρχές του επόμενου έτους, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχώρησε σε ψήφισμα της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων, στο οποίο ο Πέτρος Κόκκαλης πρότεινε και ενσωματώθηκαν τα ακόλουθα:
Πιο συγκεκριμένα ο Πέτρος Κόκκαλης πρότεινε και ενσωματώθηκαν στο ψήφισμα τα ακόλουθα:
- Φιλοδοξία για το κλίμα: αναφορά στον στόχο του περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη κάτω από 1,5οC σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα φιλόδοξα μέτρα μετριασμού του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.
- Απώλειες και ζημίες: απαιτείται ένας μηχανισμός ή μια πολιτική απώλειας και ζημίας για την αντιστάθμιση και την προσαρμοστική ικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τους φυσικούς κινδύνους, δεδομένου ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι μη αναστρέψιμες και έχουν ήδη αντίκτυπο στις ευρωπαϊκές υποδομές και οικονομίες
- Νησιωτικές περιοχές: ενίσχυση της ετοιμότητας και της προσαρμοστικής ικανότητας των γεωγραφικών περιοχών που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στην κλιματική αλλαγή, όπως οι νησιωτικές και οι εξόχως απόκεντρες περιοχές της ΕΕ.
- Ταμείο Αλληλεγγύης: επέκταση του πεδίου εφαρμογής του Ταμείου προκειμένου να καλύπτει έκτακτες καταστάσεις λόγω φαινομένων που συνδέονται με την κλιματική κρίση.
- Αναγνώριση των εκτοπισμένων ατόμων λόγω φυσικών καταστροφών
- Συμπερίληψη της διάστασης του φύλου στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που συνδέονται με την κλιματική κρίση.
«Ακραία κλιματικά φαινόμενα στην Ευρώπη, μεταξύ 1980 και 2017 έχουν κοστίσει 426 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπάρχει και οικονομικό κόστος στην απραξία – δεν είναι μόνο ανθρώπινο, ή κοινωνικό σε κάποιες τοπικές μικροκλίμακες. Είναι αναγκαία η διοχέτευση περισσότερων πόρων στο στόχο της κλιματικής προσαρμογής, ενώ πρέπει να γίνει πεποίθηση όλων, πως κάθε ευρώ που θα επενδύει η Ευρώπη, κάθε ευρώ επιχορήγησης, κάθε ευρώ δαπάνης, θα είναι ένα πράσινο ευρώ, χωρίς κρυμμένα ορυκτά καύσιμα, χωρίς αβεβαιότητα σκοπού, αλλά με μετρήσιμα κριτήρια απόδοσης στο σκοπό της αναχαίτισης της κλιματικής κρίσης», αναφέρει ο Π. Κόκκαλης.