Ένας χρόνος συμπληρώνεται την 1η Αυγούστου από τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%. Μια απόφαση που αποτέλεσε αίτημα των επαγγελματιών του κλάδου, που έβλεπαν τα καταστήματά τους άδεια για όσο διάστημα είχε επιβληθεί στις τιμές των προϊόντων τους ΦΠΑ της τάξης του 23%.
Είχε όμως το μέτρο αυτό τα αποτελέσματα που όλοι περιμένανε; Πέρασε άραγε στις τιμές καταναλωτή; Είδαν οι εστιάτορες περισσότερο κόσμο στα καταστήματά τους; Τονώθηκε η κατανάλωση στο χώρο της εστίασης; Έδωσε το έναυσμα προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ώστε να αρχίσει σιγά-σιγά να μειώνεται επιτέλους η ανεργία στην Ελλάδα, που έχει πλέον εκτοξευθεί στα ύψη; Δυστυχώς, η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους φορείς και τους επαγγελματίες του χώρου, είναι αρνητική.
Μόλις 13
Καταρχήν – και βασικότερο, αλλά αυτό το γνωρίζαμε ήδη – μόνο 13 καταστήματα στο Ηράκλειο προχώρησαν στη μείωση του ΦΠΑ, ενώ τα υπόλοιπα εισέπραξαν απλώς τη διαφορά. Συμπερασματικά λοιπόν, η μείωση στην τιμή δεν έγινε αισθητή στον καταναλωτή, ο οποίος συνεχίζει να πληρώνει τον καφέ και το φαγητό του στην ίδια τιμή στα περισσότερα καταστήματα της πόλης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Έτσι, όπως μας λέει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Σωκράτης Βαρδάκης, όλο αυτό το χρόνο «δεν υπήρξε κανένα όφελος ούτε για τον εργαζόμενο ούτε για τον καταναλωτή», χαρακτηρίζοντας το μέτρο ως απλά «φούμαρα για να αισχροκερδούν πάλι κάποιοι».
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το μέτρο, έτσι όπως εφαρμόστηκε και δίχως να υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να μειώσουν τις τιμές τους ανάλογα, ευνόησε αποκλειστικά και μόνο τους καταστηματάρχες και κανέναν άλλον.
Οι επιχειρηματίες
Περισσότερη όμως εμβάθυνση για το πώς λειτούργησε η μείωση στον τζίρο των καταστηματαρχών, πιάνοντας το όλο θέμα από την οικονομική του σκοπιά, μας δίνει ο γνωστός επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο χώρο της εστίασης στο Ηράκλειο, μέλος του υπό σύσταση Συνδέσμου Επαγγελματιών Εστίασης και Διασκέδασης Νομού Ηρακλείου Στέφανος Σαμαριτάκης, τονίζοντας ότι «η μείωση αυτή καθαυτή δεν είναι κάτι το εποικοδομητικό. Ήταν ένα θετικό μέτρο, το οποίο άλλοι το εκτίμησαν περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Ενδεικτικό μάλιστα είναι ότι μόνο 13 καταστήματα σε τοπικό επίπεδο έφεραν το ειδικό σήμα της μείωσης. Θα έπρεπε όμως να το δούμε πιο σοβαρά, ώστε να μην ξαναγυρίσει το 23%, πράγμα που θα αποτελούσε ταφόπλακα για μας.
Παράλληλα, βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι από το 9% πήγαμε στο 11%, μετά στο 13% και τέλος στο 23% σε δύο χρόνια μέσα. Άρα απορροφήσαμε όλο το ΦΠΑ. Για να τονωθεί όμως η οικονομία της χώρας, που είναι και το ζητούμενο, θα πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες μειώσεις σε βασικά είδη, όπως επίσης να δοθούν διευκολύνσεις στους επιχειρηματίες. Αυτή τη στιγμή κανείς δε θέλει να επιχειρήσει στην Ελλάδα έτσι όπως είναι τα πράγματα, και να μπλέξει με τα ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους οργανισμούς και τη γραφειοκρατία».
Την ίδια ώρα ωστόσο, ο ίδιος υπογράμμισε το εξής παράδοξο που ισχύει όλο αυτό το διάστημα, καλώντας τους καταστηματάρχες, ενώ αγοράζουν την πρώτη ύλη στο 13%, να φορολογούνται στο 23%! Να χάνουν δηλαδή καθαρά ένα 10% στον τζίρο τους με το κράτος να τους βάζει, όπως εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται, εμμέσως πλην σαφώς «χέρι» και στο ταμείο τους.
Απολύσεις-προσλήψεις στο 50-50
Όσον αφορά τώρα στο τι συμβαίνει με τις θέσεις εργασίας στο χώρο της εστίασης, θα έλεγε κανείς ότι απολύσεις-προσλήψεις βρίσκονται στο 50-50. Πράγμα που σημαίνει ότι κάποια καταστήματα έχουν προχωρήσει αναγκαστικά σε απολύσεις, μειώνοντας τα λειτουργικά τους έξοδα, και κάποια άλλα σε προσλήψεις.
Επειδή όμως είμαστε στο καλοκαίρι και με την εστίαση να ποντάρει πολύ στον τουρισμό, αυτή τη στιγμή δημιουργούνται θέσεις εργασίας, εποχικού ωστόσο χαρακτήρα.
Το δυσάρεστο όμως είναι ότι δεν υπάρχει πληθώρα επαγγελματιών στο είδος, καθότι οι περισσότεροι μάγειρες, σεφ, σερβιτόροι κ.λπ. με διπλώματα επιλέγουν να καταπιαστούν με τα ξενοδοχεία. Έτσι, τα άτομα που επιλέγουν να δουλέψουν σε μια καφετέρια στην πόλη ή σε μια ταβέρνα είναι ως επί το πλείστον νέοι, όπως φοιτητές που θα το κάνουν σποραδικά για το χαρτζιλίκι, ή μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που βρίσκονται σε οικονομική ανάγκη και ψάχνουν οπωσδήποτε μια δουλειά.
Πηγή:www.neakriti.gr
