Του δρος Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστου Ντέλλου, διευθυντή Καρδιολογικού Τμήματος Τζανείου νοσοκομείου Πειραιά.
Η Μεσογειακή Διατροφή έγινε διάσημη με την περίφημη μελέτη των επτά χωρών (1958-1964). Σ' αυτήν φάνηκε πως οι περιοχές της Μεσογείου είχαν πολύ λιγότερους θανάτους, καρδιαγγειακά επεισόδια αλλά και καρκίνους από περιοχές της Βόρειας Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό αποδόθηκε κυρίως στο ριζικά διαφορετικό τρόπο διατροφής
αυτών των λαών. Αλλά κι ανάμεσα στις περιοχές της Μεσογείου υπήρχαν διαφορές, με την Κρήτη ν' ανακηρύσσεται πρώτη στον κόσμο στη μακροζωία αλλά και στην υγεία των κατοίκων, τόσο για τα καρδιαγγειακά, όσο και για τα κακοήθη νοσήματα.
Εκατοντάδες μελέτες στη συνέχεια επιβεβαίωσαν την αξία της Μεσογειακής Διατροφής, μεταξύ των οποίων, σημαντικότερη είναι η Lyon Diet Heart Study, η οποία έδειξε εντυπωσιακά καλύτερη πορεία των ασθενών που ακολούθησαν τη Μεσογειακή Διατροφή μετά από ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου. Η μεσογειακή επομένως διατροφή φαίνεται να συμβάλει σημαντικά τόσο στο να μην εμφανιστεί ένα καρδιαγγειακό επεισόδιο (πρωτογενής πρόληψη), όσο και στην καλή πρόγνωση των αρρώστων με
καρδιαγγειακά νοσήματα (δευτερογενής πρόληψη).
Η Μεσογειακή Διατροφή δεν είναι διατροφή με χαμηλά λιπαρά.
Εκείνο που κυρίως τη χαρακτηρίζει είναι η μεγάλη κατανάλωση ελαιόλαδου. Στην διαφορά στην κατανάλωση ελαιόλαδου αλλά και ξηρών καρπών ουσιαστικά βασίστηκε και η πρόσφατη μελέτη PREDIMED, η οποία παρουσιάστηκε σε
συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας στη Ρώμη για την πρόληψη των καρδιοαγγειακών νοσημάτων.
Οι Κρητικοί την εποχή της μελέτης των επτά χωρών έτρωγαν πολλές ελιές και πολλούς ξηρούς καρπούς. Έτρωγαν λίγο κρέας μέσα στο χρόνο, κυρίως τις γιορτές, αλλά κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων από τα αιγοπρόβατα, όπως γάλα, γιαούρτι και κυρίως τυριά, τα οποία βέβαια δεν ήταν «light». Επίσης, δεν τους έλειπαν και τ' αλλαντικά, κυρίως λουκάνικα.
Αντίθετα με τις σύγχρονες οδηγίες της Ευρωπαϊκής και της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, που συστήνουν να αποφεύγουμε το αυγό, αλλά να τρώμε την κότα, οι Κρητικοί έτρωγαν πολλά αυγά, σε καθημερινή βάση και σπάνια τις κότες, που τις είχαν κυρίως, για να κάνουν αυγά.
Μερικές φορές μάλιστα ένα κύριο γεύμα μπορεί να είχε τέσσερα ή και οκτώ αυγά, τηγανισμένα με ελαιόλαδο, μόνα τους ή μαζί με διάφορα χορταρικά (η γνωστή στραπατσάδα). Στα χωριά μάλιστα έκαναν και αγώνες, ποιός μπορεί να φάει τα περισσότερα. Ένας γέροντας μου έλεγε, πως κάποιος συγχωριανός του κατάφερε να φάει 30 αυγά τηγανητά και να σπάσει κάθε γνωστό ρεκόρ στην περιοχή του!
Συχνά επίσης οι Κρητικοί κατανάλωναν σαλιγκάρια (κοχλιούς) και κυνήγι. Όλα αυτά βέβαια μαζί με πολλά χόρτα, όσπρια, λαχανικά και φρούτα εποχής, καθώς και βότανα και μπαχαρικά της εκπληκτικής κρητικής γης. Το κρασί σχεδόν πάντα συνόδευε κάθε γεύμα, μαζί με σταρένιο και κρίθινο ψωμί. Το μέλι, οι σταφίδες και τα αποξηραμένα σύκα ήταν τα συνηθισμένα τους «επιδόρπια». Το αλάτι ήταν άφθονο παντού, απαραίτητο για ανθρώπους με βαριά χειρωνακτική εργασία, ιδιαίτερα στις θερμές εποχές του χρόνου.