Η υπόθεση ραδιενέργεια και τρόφιμα ακούγεται συχνά, όταν πρόκειται για αναφορά στην Ιαπωνία, όταν πρόκειται για Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Φουκοσίμα, λες και η Ευρώπη έπαθε αμνησία με το Τσέρνομπιλ.
Κι αν στην περίπτωση της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι ήταν τόσα ολέθρια, τόσο φονικά τ΄ αποτελέσματα στους ανθρώπους, δεν έπαιξαν βασικό ρόλο μόνο η ατμοσφαιρική ρύπανση αλλά και η ρύπανση στο έδαφος, η οποία μεταφέρθηκε με τη σειρά της στην τροφική αλυσίδα.
Το πυρηνικό ατύχημα στο σταθμό της Φουκοσίμα, που κόστισε τη ζωή σε περίπου 28.000 ανθρώπους, λόγω του σεισμού, της ραδιενέργειας και του τσουνάμι ενώ είχε ως αποτέλεσμα να σημειωθούν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας σε καλλιέργειες της περιοχής και κυρίως σε 11 ποικιλίες λαχανικών και την πλήρωσαν ιδιαίτερα έντονα και τα ψάρια.
Οι μετρήσεις που έγιναν από το αρμόδιο υπουργείο εκείνη την περίοδο κατέγραψαν ως και 12.500 μπεκερέλ ανά κιλό, 25 φορές πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο, ραδιενεργού καισίου, σ’ ένα είδος θαλασσινού που το λένε λόγχη και φωλιάζει στην άμμο, ενώ σε άλλο θαλασσινό ανιχνεύθηκε αδιενεργό ιώδιο-131, 12.000 μπεκερέλ, δηλαδή 6 φορές πάνω από το αποδεκτό όριο.