Σαν σκοτεινή σκιά πλανιέται πάνω από την Ισπανία η κρίση του λεμονιού, πλήττοντας ανηλεώς τους παραγωγούς και απειλώντας την επιβίωση ενός ολόκληρου κλάδου. Στα εύφορα εδάφη της χώρας, όπου κάποτε άνθιζε η καλλιέργεια λεμονιού, εκατομμύρια κιλά καρπών σαπίζουν στα κλαδιά, θύματα της αδυσώπητης υπερπαραγωγής και των καταρρακωμένων τιμών.
Η ρίζα του προβλήματος εντοπίζεται στην αλματώδη αύξηση των λεμονιών τα τελευταία χρόνια. Η πληθώρα των καρπών πνίγει την αγορά, αδυνατώντας η ζήτηση να απορροφήσει τον όγκο της παραγωγής. Το αποτέλεσμα; Σπαρακτικές εικόνες λεμονιών να σαπίζουν άθλια, αφήνοντας πίσω τους πικρία και απελπισία στους παραγωγούς.
Η Ένωση Μικροκαλλιεργητών και Κτηνοτρόφων (UPA) χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου, κηρύσσοντας "σοβαρή κρίση" και εκλιπαρώντας την κυβέρνηση για άμεση παρέμβαση. Αυστηρότεροι έλεγχοι στις εισαγωγές, ενισχυμένη επιτήρηση της αγοράς και ένα "σχέδιο σοκ" για την εξισορρόπηση της προσφοράς με τη ζήτηση αποτελούν μερικά από τα μέτρα που προτείνονται.
Η «κραυγή αγωνίας» των Ισπανών παραγωγών ηχεί και στα κτίρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με ανησυχία παρακολουθεί η ΕΕ την εξέλιξη της κρίσης, εξετάζοντας πιθανά εργαλεία στήριξης για να ανακουφίσει το βάρος που πλήττει τους λεμονοκαλλιεργητές.
Πέρα από τις οικονομικές απώλειες, η κρίση του λεμονιού φέρνει στο προσκήνιο και ένα ζοφερό δημογραφικό πρόβλημα. Η γήρανση του πληθυσμού και η έλλειψη νέων αγροτών απειλούν με αφανισμό την παράδοση της λεμονιοκαλλιέργειας, αφήνοντας άδεια τα χωράφια και σιωπηλά τα λεμονοδάση.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή, η Ισπανία καλείται να δράσει δυναμικά και με σύνεση. Η στήριξη των παραγωγών, η αναζήτηση νέων αγορών και η υιοθέτηση βιώσιμων πρακτικών καλλιέργειας αποτελούν ζωτικής σημασίας βήματα για να διασφαλιστεί το μέλλον του λεμονιού, αυτού του χρυσού καρπού που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην ιστορία και την οικονομία της χώρας.
Εάν η σιωπηλή απειλή της κρίσης αγνοηθεί, η πικρή γεύση της εγκατάλειψης και της εξαφάνισης θα στοιχειώσει για πάντα τα λεμονοδάση της Ισπανίας.
Προσοχή στις τιμές
Ο κλάδος εξετάζει επίσης προσεκτικά τις τιμές. Στην ίδια δήλωση με την οποία προειδοποιεί για τη «σοβαρή κρίση» που περνάει το λεμόνι, η UPA τονίζει τη σημασία της «ενίσχυσης της επιτήρησης» της Υπηρεσίας Πληροφοριών και Ελέγχου Τροφίμων ( AICA ) για να «αποτρέψει την υπογραφή συμβάσεων κάτω από το κόστος παραγωγής ".
Πριν από μια εβδομάδα η UPA, η οποία προειδοποίησε ότι έχουν απομείνει 400 εκατομμύρια κιλά λεμόνια στα κλαδιά καθώς όπως σημειώνουν «Δεν αξίζει να τα μαζέψεις».
Η οργάνωση τοποθετεί το τελευταίο σε περίπου 0,25 ευρώ/κιλό και διαβεβαιώνει ότι οι συμβάσεις κλείνουν μόνο με 0,08 ευρώ/κιλό.
Ο δείκτης τιμών COAG στην προέλευση και τον προορισμό (IPOD) δείχνει επίσης ένα βαθύ χάσμα μεταξύ των τιμών στην προέλευση και τον προορισμό. Σύμφωνα με το ισοζύγιο του Μαρτίου , ο πρώτος δείκτης του λεμονιού, αυτός της τιμής προέλευσης, ήταν 0,13 €/κιλό.
Το δεύτερο (τιμή στον προορισμό) ανήλθε σε 1,89. Η ποσοστιαία διαφορά λοιπόν ήταν 1.354%, η μεγαλύτερη από αυτές που υπολόγισε ο οργανισμός, πολύ πάνω από αυτή των πορτοκαλιών (720%), του μαρουλιού (505%) ή του λάχανου (490%).