Η αγανάκτηση παίρνει θέση και οι αγρότες μετρούν αντίστροφα για τον “χειμώνα των δρόμων"

Η αγροτική δυσαρέσκεια φουντώνει προμηνύοντας έναν νέο “χειμώνα μπλόκων“ στην Ελλάδα

Σιγά αλλά σταθερά, ένα υπόγειο ρεύμα δυσαρέσκειας διαχέεται σε ολόκληρο τον ελληνικό αγροτικό χάρτη. Από τον Εβρο και τη Λάρισα μέχρι την Κρήτη , τη Θήβα και αγροτικές ζώνες της Πελοποννήσου, οι τοπικές συναγωγές πληθαίνουν, τα αγροτικά chat groups «ζεσταίνονται» και οι συντονισμοί εντείνονται. Ο τόνος ανεβαίνει, όχι ακόμα στις εθνικές οδούς, αλλά σίγουρα σε επίπεδο προθέσεων.

«Όλοι οι αγρότες της χώρας είναι ανάστατοι από όλα όσα γίνονται», δηλώνει στο Agrocapital ο παραγωγός Γιώργος Μαχάς, επισημαίνοντας ότι η Λάρισα ήδη «βρίσκεται σε ρυθμό κινητοποιήσεων», με τις τελικές αποφάσεις να αναμένονται μετά τις επόμενες μαζικές συνελεύσεις.

Τα αιτήματα δεν είναι καινούρια, αλλά πλέον εμφανίζονται σε συσσωρευμένη και πιεστική μορφή: υψηλό κόστος παραγωγής, χαμηλές τιμές στα προϊόντα, περιορισμένη πρόσβαση στη ρευστότητα, εντεινόμενη δυσαρέσκεια για την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), με τα Οικολογικά Σχήματα (Eco Schemes) να λειτουργούν  για την παροχή  υπηρεσιών και όχι για τους αγρότες όπως λέγεται στους αγροτικούς κύκλους ως «σύστημα επιδοτούμενης ασφυξίας».

Στο κυβερνητικό πεδίο, η επιχειρηματολογία εστιάζει στην υπόθεση ότι οι παραγωγοί είχαν «πλήρη εικόνα» για τον  ΟΠΕΚΕΠΕ ενώ παράλληλα καταγράφεται εσωτερική παραδοχή από κυβερνητικά χείλη για την δύσκολη κατάσταση στον πρωτογενή τομέα. Οι καθυστερήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ στις πληρωμές, τοεκρηκτικό κόστος εισροών, προϊόντα «χωρίς τιμή», απώλειες κοπαδιών από την ευλογιά των αιγοπροβάτων, επιπτώσεις από το μεταναστευτικό και τις δασικές πυρκαγιές.

Για πολλούς παραγωγούς, όλα αυτά συνθέτουν «ένα παζλ σταδιακής εξαθλίωσης». Το αίσθημα αδικίας επιτείνεται όταν, την ώρα που οι ίδιοι περιμένουν οφειλές από το κράτος, η εφορία και τα δημόσια ταμεία συνεχίζουν να επιβάλλουν προσαυξήσεις και κατασχέσεις.

Μεταξύ των παλαιότερων συνδικαλιστών, ακούγονται ήδη αναφορές σε σημεία-σύμβολα, όπως ο Πλαταμώνας, όπου στο παρελθόν γράφτηκαν «σελίδες συλλογικής πίεσης». Άλλοι, πιο νέοι, δείχνουν επιφυλακτικοί, είτε απέναντι στην αποτελεσματικότητα των μπλόκων είτε ως προς τις πολιτικές χειραγωγήσεις που υποψιάζονται ότι θα επιχειρηθούν.

Οι κινήσεις ορισμένων πολιτικών προσώπων να εντείνουν τις δημόσιες εμφανίσεις τους ερμηνεύεται από μερίδα των αγροτών ως σημάδι προληπτικής αποσυμπίεσης, τη στιγμή που τα περιθώρια διαλόγου φαίνεται να στενεύουν. Το κρίσιμο σημείο είναι αν οι τοπικές συνελεύσεις των επόμενων ημερών θα επιβεβαιώσουν την άνοδο της έντασης ή αν θα υπάρξει κάποια κυβερνητική παρέμβαση με ικανό αποτρεπτικό αποτέλεσμα.

Για την ώρα, το μόνο βέβαιο είναι πως η Ελλάδα μπαίνει σε έναν ακόμα “χειμώνα αναμονής”, υπό τη σκιά μιας πιθανής επιστροφής στα «μπλόκα», με την κοινωνική πίεση να βαραίνει τις εθνικές οδούς πριν ακόμα ακουστούν οι πρώτες κόρνες των τρακτέρ.

Το τέλος δεν προεξοφλείται διαμορφώνεται.