Το κρέας στο εδώλιο από διατροφικός πυλώνας σε περιβαλλοντικό «ένοχο»
Του Αλέξανδρου Καγγελίδη
Φοιτητής Ζωικής Παραγωγής
ΓΠΑ
Η συζήτηση για τη θέση του κρέατος στη σύγχρονη διατροφή δεν υπήρξε ποτέ τόσο έντονη. Με φόντο τις παγκόσμιες προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής, της δημόσιας υγείας και της διατροφικής ασφάλειας, το κρέας έχει γίνει στόχος μιας εκστρατείας απομείωσης του ρόλου του, η οποία συχνά βασίζεται περισσότερο σε ιδεολογικές τοποθετήσεις παρά σε επιστημονικά δεδομένα.
Καλλιεργείται έτσι η αντίληψη ότι τα φυτικά προϊόντα μπορούν να υποκαταστήσουν πλήρως τη συμβολή των ζωικών τροφίμων στην ανθρώπινη διατροφή, με τη βοήθεια επιλεκτικών στοιχείων και μεμονωμένων ερευνών που ενισχύονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, η επιστημονική πραγματικότητα παραμένει πιο σύνθετη και ισορροπημένη.
Παρά τις αντιπαραθέσεις, η επιστημονική κοινότητα εξακολουθεί να επισημαίνει τον ουσιαστικό ρόλο της κτηνοτροφίας όχι μόνο για τη διατροφή αλλά και για το περιβάλλον. Η μειωμένη χρηματοδότηση και οι πιέσεις προς τη βιομηχανία κρέατος απειλούν να περιορίσουν την έρευνα σε τομείς όπως η ασφάλεια τροφίμων, η ευζωία των ζώων και η περιβαλλοντική αποδοτικότητα.
Κι αυτό τη στιγμή που οι προβλέψεις δείχνουν ότι η παγκόσμια ζήτηση για κρέας θα φτάσει τους 373 εκατομμύρια τόνους έως το 2030, ανταποκρινόμενη στις ανάγκες ενός διαρκώς αυξανόμενου πληθυσμού. Η καινοτομία και οι βέλτιστες πρακτικές στην παραγωγή παραμένουν καθοριστικές για τη βιωσιμότητα του τομέα.
Ταυτόχρονα, η συμβολή των εκτρεφόμενων ζώων σε κρίσιμους περιβαλλοντικούς στόχους—όπως η βελτίωση της ποιότητας του εδάφους, η δέσμευση του άνθρακα και η προσαρμογή στις κλιματικές συνθήκες—παραγνωρίζεται από τον δημόσιο διάλογο. Η κτηνοτροφία, όταν εφαρμόζεται με σύγχρονες μεθόδους, μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, και όχι μόνο ως πηγή εκπομπών.
Η απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις δεν είναι η πόλωση, αλλά η συνεργασία: μεταξύ επιστήμης και βιομηχανίας, μεταξύ παραγωγών και κοινωνίας. Η ενίσχυση της καινοτομίας, η εκπαίδευση των νέων και η ανάπτυξη διαλόγου στη βάση τεκμηριωμένων στοιχείων είναι προϋποθέσεις για μια δίκαιη και ρεαλιστική συζήτηση για το μέλλον της διατροφής.
Το κρέας, ως μέρος ενός πολυδιάστατου συστήματος διατροφής, οικονομίας και περιβάλλοντος, αξίζει να αξιολογηθεί ψύχραιμα και ολιστικά. Όχι ως απειλή, αλλά ως δυναμικό κομμάτι της λύσης για ένα βιώσιμο μέλλον.