Η ΚΑΠ είναι μία κατ’ εξοχήν αναδιανεμητική πολιτική με την οποία μεταφέρονται χρηματικοί πόροι από τους καταναλωτές και τους φορολογούμενους στους παραγωγούς γεωργικών προϊόντων.
Στις θεωρίες των κλασικών πολιτικών οικονομολόγων για την οικονομική ανάπτυξη, ο κίνδυνος μιας (γενικευμένης) επισιτιστικής κρίσης παρουσιάζεται ως ένα «σκοτεινό» αλλά πιθανό ενδεχόμενο.
Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη διέρχεται μια σημαντική ενεργειακή κρίση, τη στιγμή που δεν έχει υπολογίσιμα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου και είναι άμεσα εξαρτώμενη από τρίτα κράτη, με κυριότερο, έως τώρα, το ρωσικό.
Καθώς οι ανησυχίες για την έλλειψη διαφαίνονται, οι χώρες προσπαθούν να περιορίσουν τις εξαγωγές για να εξασφαλίσουν την εγχώρια διαθεσιμότητα και να ελέγξουν τις τιμές
Στο πλαίσιο αυτό, το βασικό εισόδημα επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση ως ένα εργαλείο αντιμετώπισης της επισφάλειας και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Στην Ελλάδα επί 15 χρόνια οι ΣΔΙΤ χρησιμοποιούνταν/επιλέγονταν ως ειδική λύση ανάγκης για την κατασκευή/υλοποίηση μεμονωμένων δημόσιων έργων υπό δυσχερείς οικονομικούς όρους.
