Στο ΤΡΑΠΕΖΙ με τον τραγουδιστή ΜΑΝΩΛΗ ΜΗΤΣΙΑ

 

 

 

 

 

ΤΑΞΙΔΕΥΩ σ’ όλον τον κόσμο. Μ΄αρέσει πολύ να ταξιδεύω και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι είμαι ευχαριστημένος που η δουλειά μου, μου έδωσε αυτήν τη δυνατότητα. Αλλά αν μιλάμε για την Ελλάδα, μ΄ αρέσει πάρα πολύ στην Ερμούπολη της Σύρου. Είναι πανέμορφη, μόλις την αντικρίζεις. Βλέπεις έναν πολιτισμό, που σ΄ επηρεάζει. Είναι ελκυστική  η Σύρος, δεν έχει τουριστικοποιηθεί, έχει μια κρυφή γοητεία και πάνω απ΄ όλα μ΄ αρέσει η πλατεία της. Πιστεύω αν ερχόταν ποτέ ο Χατζιδάκις θα ενθουσιαζόταν μ΄ αυτήν την πλατεία, γιατί, όπου πήγαινε, του άρεσαν οι πλατείες. Είναι δίπλα στην αγορά έχει τις μυρωδιές από τα ψαράδικα και τις νοστιμιές.

ΡΕΜΒΑΖΩ στη Θεσσαλονίκη με τη μαγική πλατεία Αριστοτέλους. Ρεμβάζω στην Ερμούπολη στα Βαπόρια που είναι σαν τη Βενετία. Μόνο και μόνο που βγαίνω στη θάλασσα μ΄ αρέσει να ρεμβάζω και ν΄ αναπολώ…

ΑΓΑΠΩ τον κόσμο, τις γυναίκες αλλά και τα μικρά παιδιά. Τα βλέπω να πονούν να υποφέρουν, δακρύζω, συγκινούμαι και με τα μικρά παιδιά και με τους ηλικιωμένους, αλλά τουλάχιστον εκείνοι έχουν κάνει ένα κύκλο. Πρόλαβαν κι έζησαν. Δεν αντέχω στην ιδέα ότι υπάρχουν παιδιά που πεινούν, που κρυώνουν. Έχω κάνει έκκληση να διοργανώσουμε κάποιες δωρεάν συναυλίες για τα παιδιά.

ΠΙΣΤΕΥΩ
στις αξίες της ζωής και στους καλούς ανθρώπους, παρότι υπήρξαν μερικοί που με πρόδωσαν στο ελληνικό τραγούδι. Μ΄ αρέσει η αλήθεια, δεν μου αρέσει το ψέμα και δεν είναι σχήμα λόγου. Η ζωή μου είναι μια καρτ ποστάλ, διάφανη. Παρότι υπήρξα στη νύχτα, πέρασα από άπειρους πειρασμούς αλλά πιστεύω ότι την κράτησα τη ζωή μου.

ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ τα πάντα στη δουλειά μου, γι΄ αυτό και εξακολουθώ να είμαι εδώ μετά από 45 χρόνια, γιατί τόσα κλείνω φέτος στη δισκογραφία. Αλλά πιο πολύ ερωτευμένος είμαι με τον εγγονό μου, που τον λένε Μανώλη και δεν είναι καν 2,5 χρόνων και μου αρέσουν τα πάντα επάνω του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το εγγόνι. Του δίνω τα πάντα.  Προτιμώ ν΄ αποφεύγει τα γλυκά αλλά ενθουσιάζεται με  το  κουλούρι Θεσσαλονίκης. Εμένα μ΄ αρέσουν οι αλμυρές γεύσεις` έτσι μεγάλωσα. Τότε δεν είχαμε ούτε ψυγεία ούτε τίποτα. Κι ακόμη και τώρα μου αρέσει τσιπουράκι με σαρδέλα, γιατί μ΄ αρέσει η παρέα, και μια ελιά Χαλκιδικής.

ΖΩ την κάθε στιγμή. Ζω την καθημερινότητα. Δεν θέλω ν΄ αφήνω τη μέρα να περνάει, χωρίς να κάνω κάτι, παρόλο που δουλεύω όλα τα χρόνια τη νύχτα. Μ΄ αρέσει να διαβάζω, να πίνω καφέ με τους φίλους, μ΄ αρέσει να κάνω περίπατο. Μ΄ αρέσει πολύ να περπατάω και να έρχομαι σ΄ επαφή με τον κόσμο, είτε πρόκειται για την παραλία της Θεσσαλονίκης, είτε για την καρδιά του Κολωνακίου. Ποτέ δε χόρτασα την παραλία της Θεσσαλονίκης, την προκυμαία της, θέλω να δω πως την έφτιαξαν.

ΙΣΤΟΡΩ
τα πράγματα, κάνω φλας μπακ, θέλω να καταγράψω τα πάντα στη δουλειά μου. Έχω σκοπό να γράψω ένα βιβλίο για μένα, για τον εγγονό μου για να ξέρει, πως ήταν η ζωή του παππού του αλλά κι οι σημαντικοί άνθρωποι που γνώρισε, γιατί δεν θα ήθελα να γράφει ο καθένας ό,τι θέλει. Είχα την τύχη στη ζωή μου να γνωρίσω και να συνεργαστώ με  πολύ σπουδαίους ανθρώπους και κάποιοι απ΄ αυτούς να με τιμήσουν, όντας μικρός, να με κάνουν παρέα. Απ΄ όλους όσους έχουν φύγει. μου λείπει πιο πολύ ο Νίκος Γκάτσος, που μ΄ εμπιστεύτηκε στα πρώτα μου βήματα με δική του πρωτοβουλία. Αλλά κι ο Χατζιδάκις κι ο Θεοδωράκης με σημάδεψαν, όχι μόνο στο τραγούδι, χάραξαν την πορεία μου σαν άνθρωπος. Από τις κουβέντες του Γκάτσου, εκείνη που κρατάω είναι «Να βλέπεις κάθε πρωί τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να μην ντρέπεσαι».