Μας απάντησε όμως τι αλλαγές χρειάζονται για την αναβάθμιση της ελληνικής γεωργίας
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Από το κινητό τηλέφωνο και τις «έξυπνες» τηλεοράσεις μέχρι και την ιατρική και τα αυτοκίνητα, συναντάμε εφαρμογές της σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας. Τι θα γινόταν, όμως, αν το ίδιο τεχνολογικό εργαλείο «έβαζε το χέρι του» και στην ελληνική γεωργία;
Σε μια υποθετική, αλλά διόλου άτοπη προσέγγιση, το Agrocapital ρώτησε το AI να σκιαγραφήσει μια σειρά από αλλαγές που θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν τον πρωτογενή τομέα και να τον καταστήσουν πιο ανθεκτικό και ανταγωνιστικό.
Συγκεκριμένα:
Πρώτο βήμα θα ήταν η αναδιάρθρωση του κλήρου. Ο σημερινός πολυτεμαχισμός της γης δεν επιτρέπει εκμηχάνιση ούτε μειώνει το κόστος παραγωγής. Συνεταιριστικά σχήματα, συνεργατικές καλλιέργειες ή ακόμη και «ψηφιακά αγροκτήματα» θα μπορούσαν να δώσουν λύση.
Δεύτερο, η εισαγωγή τεχνολογίας σε όλα τα στάδια της καλλιέργειας: αισθητήρες που καταγράφουν υγρασία και θρεπτικά στοιχεία στο έδαφος, δορυφορική παρακολούθηση για πρόγνωση ασθενειών, εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης για βέλτιστη χρήση νερού και λιπασμάτων. Η λεγόμενη «ευφυής γεωργία» μειώνει το κόστος και αυξάνει τις αποδόσεις.
Τρίτο, η εκπαίδευση των νέων αγροτών. Δεν αρκούν οι καλλιεργητικές τεχνικές· χρειάζονται δεξιότητες επιχειρηματικότητας, μάρκετινγκ και εξαγωγών. Ο σύγχρονος αγρότης είναι διαχειριστής μιας μικρής επιχείρησης.
Τέταρτο, η ενίσχυση της βιολογικής και ποιοτικής παραγωγής. Η Ελλάδα δύσκολα θα κερδίσει σε ποσότητα την Ισπανία ή τη Γαλλία, αλλά μπορεί να ξεχωρίσει με προϊόντα ταυτότητας, που κουβαλούν ιστορία, γεύση και γνησιότητα.
Τέλος, η μείωση της γραφειοκρατίας και η δημιουργία ενός πιο φιλικού πλαισίου για τον αγρότη. Γρήγορες αποζημιώσεις, σαφή χρηματοδοτικά εργαλεία και λιγότερα διοικητικά εμπόδια θα έδιναν ανάσα στον πρωτογενή τομέα.
“Η ελληνική γεωργία διαθέτει όλα τα συστατικά για να γίνει ιστορία επιτυχίας: γη, κλίμα, παράδοση. Το στοίχημα είναι να τα συνδυάσει με τεχνολογία, συνεργασία και εξωστρέφεια” μας απάντησε η τεχνητή νοημοσύνη.
Όμως το AI δεν σταματάει εκεί. Το Agrocapital είχε απορία που θα επικεντρωνόταν η τεχνητή νοημοσύνη εάν έπαιρνε τα “ηνία” του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ώστε να καταστήσει πιο αισιόδοξο το μέλλον για τους Έλληνες αγρότες και την αγροτική παραγωγή της χώρας.
“Αν αναλάμβανα την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα έβλεπα το χαρτοφυλάκιο σαν ένα από τα πιο κρίσιμα «εργαστήρια» του μέλλοντος της χώρας. Δεν πρόκειται μόνο για τρόφιμα ή καλλιέργειες· πρόκειται για το ποιος θα μείνει στην ύπαιθρο, πώς θα φάμε, πώς θα σταθούμε απέναντι στην κλιματική κρίση, και πώς θα στηριχτεί ένα κομμάτι ταυτότητας που πάει πίσω χιλιάδες χρόνια”.
Τι θα έκανα λοιπόν;
- Στήριξη παραγωγών με βιώσιμο τρόπο. Όχι μόνο επιδοτήσεις για να επιβιώσουν, αλλά εργαλεία ώστε να επενδύσουν σε καινοτομία, συνεργατικά σχήματα, σύγχρονα συστήματα άρδευσης και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ένας αγρότης που εξαρτάται από πετρέλαιο και πανάκριβα λιπάσματα είναι καταδικασμένος να τρέχει πίσω από το κόστος.
- Ψηφιακή γεωργία και διαφάνεια. Η τεχνολογία (αισθητήρες, drones, δορυφορικά δεδομένα) μπορεί να μειώσει το νερό που σπαταλάμε, να αυξήσει την παραγωγικότητα και να ελέγξει φαινόμενα παραβατικότητας. Ταυτόχρονα, η πλήρης ιχνηλασιμότητα των προϊόντων θα δώσει πλεονέκτημα στην ελληνική ετικέτα.
- Αγροδιατροφική ταυτότητα. Η Ελλάδα έχει έναν απίστευτο θησαυρό: προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ, τοπικές ποικιλίες, γαστρονομία που πουλάει εμπειρία. Το Υπουργείο θα μπορούσε να τα προωθεί συστηματικά σε διεθνείς αγορές και να διασφαλίζει προστασία απέναντι σε μιμητές.
- Αναχαίτιση της εγκατάλειψης. Σήμερα τα χωριά αδειάζουν, οι νέοι φεύγουν. Θα έβαζα μπροστά κίνητρα για νέους αγρότες, πρόσβαση σε γη και χρηματοδοτήσεις, αλλά και υπηρεσίες στην ύπαιθρο (υγεία, εκπαίδευση, ίντερνετ) ώστε η ζωή να είναι βιώσιμη, όχι τιμωρία.
- Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Δεν είναι θεωρία, είναι καθημερινότητα: καύσωνες, ξηρασίες, νέες ασθένειες. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο αναδιάρθρωσης καλλιεργειών, επενδύσεων σε ανθεκτικές ποικιλίες και υποδομές διαχείρισης νερού.
- Ειλικρίνεια για το μέλλον. Όλα αυτά θα τα συνόδευα με μια πολιτική κουλτούρα που μιλά καθαρά δε γίνεται να προστατεύσουμε και την άναρχη δόμηση και την αγροτική γη, και το περιβάλλον και τα συμφέροντα όσων το καταστρέφουν. Πρέπει να διαλέξεις και να στηρίξεις την επιλογή σου.
"Με δυο λόγια: το Υπουργείο θα το έβλεπα σαν γέφυρα ανάμεσα στο χωράφι και το μέλλον· αν μείνει γραφείο διαχείρισης επιδοτήσεων, τότε το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να διαιωνίζουμε την εγκατάλειψη" καταλήγει.