Η ύπαιθρος δεν έχει ανάγκη από κλειστά ραντεβού έχει ανάγκη από διαφάνεια, συνέπεια και πραγματικό διάλογο
Ενώ η ύπαιθρος δοκιμάζεται από την ευλογιά των αιγοπροβάτων, την ανασφάλεια των πληρωμών του ΟΠΕΚΕΠΕ και την αταξία στα μέτρα στήριξης (ΑΤΑΚ, ενισχύσεις, δηλώσεις), κάποιοι αγρότες σπεύδουν να κάνουν ιδιωτικά ραντεβού πίσω από τις πλάτες των αγροτών. Συναντήσεις χωρίς θεσμική νομιμοποίηση, που καλλιεργούν την ψευδαίσθηση μιας «συνεννόησης» τη στιγμή που το μόνο ζητούμενο παραμένει η επιβίωση του παραγωγού. Αν πράγματι υπάρχει βούληση, αυτή θα φανεί όχι στα παρασκήνια αλλά στο φως της δημόσιας λογοδοσίας.
Την ίδια στιγμή, τα μέτωπα στην ύπαιθρο παραμένουν ανοικτά και πιεστικά. Η ευλογιά των αιγοπροβάτων εξαπλώνεται με ανησυχητικό ρυθμό, προκαλώντας τεράστιες απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο και πλήγμα στις εξαγωγές. Οι παραγωγοί, κάνουν λόγο για καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων και ελλιπή στήριξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Παράλληλα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ βρίσκεται αντιμέτωπος με σωρεία παραπόνων για μη καταβολή ενισχύσεων, καθυστερήσεις στις δηλώσεις ΟΣΔΕ και διοικητικά λάθη που απειλούν την καταβολή των άμεσων πληρωμών του 2025.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το θέμα των ΑΤΑΚ επανέρχεται με νέες αναταράξεις. Οι ασυμφωνίες στα στοιχεία και η έλλειψη σαφούς οδηγίας από το υπουργείο έχουν προκαλέσει διοικητική σύγχυση, οδηγώντας πολλούς παραγωγούς σε απόγνωση, καθώς φοβούνται αποκλεισμό από τις ενισχύσεις. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις αγροτικών φορέων για διάλογο, φαίνεται πως οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους, μέσα από “παράπλευρα κανάλια επικοινωνίας” που υπονομεύουν τη συλλογική διαπραγμάτευση.
Οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν μια αίσθηση θεσμικής κόπωσης στην ύπαιθρο. Οι αγρότες που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες των καθυστερήσεων, των γραφειοκρατικών εμποδίων και των επιζωοτιών, αισθάνονται πως το βάρος της εκπροσώπησής τους μεταφέρεται σε χέρια που δεν τους εξέλεξαν. “Η γη μας δεν μπορεί να περιμένει τις αποφάσεις των γραφείων”, λένε χαρακτηριστικά άνθρωποι της παραγωγής, περιγράφοντας ένα αίσθημα αποξένωσης από το ίδιο το κράτος που υποτίθεται πως τους στηρίζει.
Το ΥπΑΑΤ, από την πλευρά του, τηρεί σιγή ασυρμάτου, αποφεύγοντας προς το παρόν επίσημες δηλώσεις για το περιεχόμενο ή τη σύνθεση αυτών των συναντήσεων. Ωστόσο, η διάχυτη εντύπωση ότι “κάτι κινείται” πίσω από τις πλάτες των αγροτών, ενισχύει το ήδη τεταμένο κλίμα που επικρατεί στον πρωτογενή τομέα.
Η ύπαιθρος δεν έχει ανάγκη από κλειστά ραντεβού∙ έχει ανάγκη από διαφάνεια, συνέπεια και πραγματικό διάλογο. Γιατί κάθε φορά που οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς εκείνους που καλλιεργούν τη γη, η απόσταση ανάμεσα στην πολιτική και το χωράφι μεγαλώνει κι αυτή η απόσταση, όπως δείχνει η ιστορία, είναι πάντα η πιο δύσκολη να γεφυρωθεί.