Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η Ευρώπη αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό της τρόπο στις γεωργικές πολιτικές. Ενώ τόσο η Βόρεια όσο και η Νότια Αμερική, καθώς και η Ιαπωνία έχουν μετακινηθεί σε μια ακόμη πιο σύγχρονη γεωργία με γνώμονα την τεχνολογία, η Ευρώπη έχει προχωρήσει προς τα πίσω και συνεχίζει να απαγορεύει όλο και περισσότερες επιστημονικά αποδεδειγμένες εξελίξεις και μεθόδους στη γεωργία. Σε πρόσφατες εμπορικές συνομιλίες, κορυφαίοι Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν επανειλημμένα χλευαστεί για το κανονιστικό πλαίσιο στην ΕΕ ως αναχρονιστικό.
«Πρέπει να καταργήσουμε τους περιορισμούς στην υιοθέτηση καινοτόμων νέων προσεγγίσεων και τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων υπερβολικά επαχθών και περιττών κανονιστικών περιορισμών, και θα θέλουμε να μιλήσουμε με αλήθεια στους πολίτες μας για την τεχνολογία, την παραγωγικότητα και την ασφάλεια».
Αυτά ήταν τα λόγια του υπουργού Γεωργίας των ΗΠΑ Sonny Perdue σε μια δημοσίευση που δημοσιεύτηκε στο Euractiv τον Φεβρουάριο. Με ελαφρώς λιγότερο διπλωματικό τρόπο, ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ηνωμένο Βασίλειο, Γούντι Γουίλσον, επινόησε την προσέγγιση της ΕΕ «Μουσείο Γεωργίας» σε μια επίδειξη για το The Telegraph μόλις τον Μάρτιο.
Τόσο ο Perdue όσο και ο Wilson υποστηρίζουν ότι οι περιορισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σύγχρονη γεωργική τεχνολογία δεν είναι βιώσιμοι και περιορίζουν σοβαρά τις μελλοντικές εμπορικές συμφωνίες.
Ας αξιολογήσουμε την κατάσταση ως έχει. Τόσο η συμβατική όσο και η βιολογική γεωργία ασχολούνται με τα παράσιτα που πρέπει να απαλλαγούν για να μην θέσουν σε κίνδυνο την επισιτιστική ασφάλεια και τη σταθερότητα των τιμών για τους καταναλωτές. Και τα δύο απαιτούν χημικά ως μέρος των εργαλείων προστασίας των καλλιεργειών τους.
Όπως δείχνει η Αφρική, οι πληγές ακρίδων μπορεί να είναι καταστροφικές για την επισιτιστική ασφάλεια και η επιστήμη του κλίματος μας επιτρέπει να εντοπίσουμε ότι ορισμένα παράσιτα θα προέρχονται από μακρινά μέρη στις ακτές μας νωρίτερα από αργότερα, καθιστώντας τα εντομοκτόνα απαραίτητα. Προκειμένου να αποφευχθεί ο μύκητας και οι θανατηφόρες μυκοτοξίνες, χρησιμοποιούμε μυκητοκτόνα.
Πολιτικά, αυτά τα εργαλεία χημικής προστασίας φυτών δεν είναι δημοφιλή, καθώς αυξανόμενες ποσότητες περιβαλλοντολόγων ωθούν τους πολιτικούς να τους απαγορεύσουν. Αυτό άφησε το πολιτικό φάσμα της αριστεράς και της δεξιάς και κατανέμεται εξίσου και στις δύο πλευρές.
Δυστυχώς, το εάν αυτές οι χημικές ουσίες έχουν αποδειχθεί ότι είναι ασφαλείς από εθνικές και διεθνείς αρχές για θέματα ασφάλειας των τροφίμων - στο πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής μετά την αλήθεια - πολύ λίγα.
Αυτό που φαίνεται να έχει σημασία είναι ότι τα σύγχρονα εργαλεία προστασίας των καλλιεργειών χαρακτηρίζονται ως μη βιώσιμα. Ωστόσο, η βιωσιμότητα δεν ορίζεται επαρκώς και ως εκ τούτου χρησιμεύει ως δικαιολογία για να ενδυναμώσουμε τις υπάρχουσες παρανοήσεις σχετικά με τη γεωργία. Αν μη τι άλλο, η βιωσιμότητα πρέπει να βασίζεται στη σύγχρονη και καινοτόμο γεωργία που καλύπτει τις ανάγκες του περιβάλλοντος, την ασφάλεια των τροφίμων, την ασφάλεια των τροφίμων και τις ανταγωνιστικές τιμές για τους καταναλωτές. Αυτά τα εργαλεία είναι διαθέσιμα σήμερα.
Μέσω της γενετικής μηχανικής, οι επιστήμονες έχουν βρει έναν τρόπο να μειώσουν τη χρήση παραδοσιακών προϊόντων προστασίας των καλλιεργειών, αυξάνοντας παράλληλα την απόδοση των καλλιεργειών. Για άλλη μια φορά, μια πολιτική υποψία για την καινοτομία στην αγρο-τεχνολογία εμποδίζει το δρόμο προς τα εμπρός, στην προκειμένη περίπτωση μέσω της οδηγίας για τα GMO του 2001, η οποία ουσιαστικά απαγορεύει κάθε γενετική μηχανική για τους σκοπούς των καλλιεργειών.
Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τον τρόπο παραγωγής τροφίμων είτε το θέλουμε είτε όχι. Οι σπάνιες και όχι τόσο σπάνιες ασθένειες καθιστούν απαραίτητο να προσαρμόσουμε την τροφοδοσία μας στους καταναλωτές που τη χρειάζονται. Οι συγκεκριμένες γενετικές τροποποιήσεις μας επιτρέπουν να ξεπεράσουμε τυχαίες μεταλλάξεις του παρελθόντος και να αναπτύξουμε ακριβείς αλλαγές στον τομέα των τροφίμων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με το Ισραήλ, την Ιαπωνία, την Αργεντινή και τη Βραζιλία, οδηγούν τον κόσμο με ανεκτικούς κανόνες για την επεξεργασία γονιδίων. Αυτή η νέα τεχνολογία μπορεί να βελτιώσει το προσδόκιμο ζωής, την επισιτιστική ασφάλεια και τις τιμές των τροφίμων για όλους τους καταναλωτές. Οι κανόνες της ΕΕ, συγκριτικά, είναι 20 ετών και δεν έχουν τις ρίζες τους στην επιστήμη, όπως εξηγούν τώρα όλο και περισσότεροι επιστήμονες.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις