Τα νεαρά οπωροφόρα δέντρα συνήθως γονιμοποιούνται σε κύκλους γύρω από το στέλεχος, που πρέπει να είναι περίπου 1,5 έως 2 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της κόμης.
Η επίδραση της λίπανσης των οπωροφόρων δέντρων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που τα λιπάσματα εφαρμόζονται στο έδαφος. Επειδή το ριζικό σύστημα των οπωροφόρων φυτών διεισδύει βαθιά, χρειάζονται βαθύτερη εφαρμογή λιπασμάτων. Μόνο αζωτούχα λιπάσματα μπορούν να εφαρμοστούν στην επιφάνεια, αλλά και μετά τη διασπορά τους πρέπει να γίνει ένα, αν και όχι βαθύ, χαλάρωση του εδάφους.
Τα νεαρά οπωροφόρα δέντρα συνήθως γονιμοποιούνται σε κύκλους γύρω από το στέλεχος, που πρέπει να είναι περίπου 1,5 έως 2 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της κόμης. Με καλή ανάπτυξη, μετά από περίπου 4-6 χρόνια από τη φύτευση για ροδάκινο, βερίκοκο και κυδώνι και 7-8 χρόνια για τη μηλιά, την αχλαδιά, τη δαμασκηνιά και την κερασιά, οι ρίζες των οπωροφόρων δέντρων συνήθως καταφέρνουν να απλωθούν σε όλη την έκταση του οπωρώνα. και ως εκ τούτου θα πρέπει να ποτίζεται όλη η έκταση της φυτείας.
Ωστόσο, έχοντας κατά νου ότι στα ηλικιωμένα δέντρα βρίσκονται μόνο χοντρές ρίζες κοντά στον κορμό, οι οποίες δεν απορροφούν θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, ένας μικρός κύκλος γύρω από τους κορμούς των ενήλικων δέντρων μένει αγονιμοποιημένος και ολόκληρη η υπόλοιπη περιοχή του οπωρώνα γονιμοποιεί.
Αλλά ακόμα και με νεαρά οπωροφόρα δέντρα, καλό είναι να λιπαίνουμε όλη την έκταση της φυτείας και με επαρκώς μεγάλες ποσότητες λιπασμάτων ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες σε θρεπτικά συστατικά και καλλιέργειες μεταξύ σειρών.
Η κοπριά και τα λιπάσματα φωσφόρου και ποτάσας απλώνονται συνήθως το φθινόπωρο και οργώνονται αμέσως μετά με φθινοπωρινό βαθύ όργωμα. Είναι πιο πρακτικό να εφαρμόζουμε λιπάσματα φωσφόρου και καλίου στο βάθος στο οποίο καλλιεργείται το έδαφος απλώνοντάς τα στον πυθμένα των αυλακιών κατά το φθινοπωρινό βαθύ όργωμα.
Αυτή η μέθοδος είναι σχετικά πιο εντάσεως εργασίας, αλλά είναι αναμφίβολα καλύτερη από τη διασπορά ορυκτών λιπασμάτων πριν από το όργωμα. Βαθύτερη εφαρμογή ορυκτών λιπασμάτων από ό,τι όταν απλώνονται στην επιφάνεια επιτυγχάνεται επίσης κατά τη λίπανση μετά από πότισμα σε αυλάκια.
Στην τελευταία περίπτωση, τα λιπάσματα απλώνονται στον πυθμένα των αυλακιών μετά το πότισμα και μετά το άπλωμα, τα αυλάκια θάβονται. Αυτό, φυσικά, δεν είναι επαρκές βάθος για την εφαρμογή των λιπασμάτων φωσφόρου και καλίου στα οπωροφόρα δέντρα, αλλά οι τρόποι εφαρμογής αυτών των λιπασμάτων αρκετά βαθιά στον οπωρώνα είναι δύσκολοι και εξακολουθούν να είναι ανεπαρκώς εξευγενισμένοι, επομένως δεν χρησιμοποιούνται ευρέως στην καλλιέργεια φρούτων. πρακτική.
Μετά τη διασπορά των αζωτούχων λιπασμάτων σε υγρό έδαφος χρειάζεται μόνο ρηχό όργωμα με καλλιεργητή, σβάρνα κ.λπ.
Τα ορυκτά λιπάσματα πρέπει να απλώνονται όταν ο καιρός είναι ήρεμος για να μπορούν να απλωθούν ομοιόμορφα.
Η λίπανση των καλλιεργούμενων οπωρώνων συνήθως συνίσταται στη διασπορά των λιπασμάτων στην επιφάνεια του εδάφους χωρίς όργωμα. Τα λιπάσματα σε μια τέτοια περίπτωση παραμένουν διαθέσιμα κυρίως στη χλοοτάπητη βλάστηση και ένα σχετικά μικρό μέρος τους φτάνει στις βαθύτερες ρίζες των οπωροφόρων δέντρων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να αυξηθούν τα ποσοστά λιπασμάτων και να καταφύγουμε σε διαφορετικούς τρόπους για να εισάγουμε τα λιπάσματα βαθύτερα.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις