Η ελαιοπαραγωγή δεν είναι απλώς ένας κλάδος της οικονομίας. Είναι πολιτισμός, ταυτότητα, ιστορία. Και όμως, σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την πλήρη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης, επιχειρεί να την υποτάξει σε ένα σύστημα ελέγχου και τιμωρίας, που απειλεί να ξεριζώσει ό,τι απέμεινε από την ελληνική ύπαιθρο.
Η νέα πραγματικότητα
Με την Ελλάδα ως πρώτη χώρα εφαρμογής των νέων ευρωπαϊκών κανονισμών για τη συγκομιδή και μεταφορά ελαιοκάρπου, οι παραγωγοί καλούνται να δηλώνουν κάθε μεταφορά στην ΑΑΔΕ. Ακόμα και ο δανεισμός ενός αγροτικού οχήματος από συγγενή μπορεί να επιφέρει πρόστιμο 5.000€. Το σύστημα είναι σχεδιασμένο όχι για να βοηθήσει, αλλά για να παγιδεύσει.
Αντί για στήριξη, οι παραγωγοί αντιμετωπίζουν:
- Απειλή προστίμων.
- Ασφυκτική γραφειοκρατία.
- Απουσία τεχνικής και νομικής υποστήριξης.
- Αδιαφορία από την πολιτεία.
- Η εφαρμογή αυτών των μέτρων οδηγεί:
- Στην εγκατάλειψη της παραγωγής από χιλιάδες μικροκαλλιεργητές
- Στην αποψίλωση της υπαίθρου.
- Στην αύξηση εισαγωγών και εξάρτησης από τρίτες χώρες.
- Στην απώλεια εθνικής αυτάρκειας.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε τουριστικό σκηνικό χωρίς Ζωή, με μονοκαλλιέργεια τον τουρισμό με την ύπαιθρο να αδειάζει και τη γη να ξεπουλιέται για φωτοβολταϊκά πάρκα.
Η κυβέρνηση φέρει βαρύτατη ευθύνη. Αντί να προστατεύσει τους παραγωγούς, τούς εκθέτει σε ένα σύστημα τιμωρίας και απαξίωσης. Η σιωπή των βουλευτών της υπαίθρου είναι συνενοχή. Η απουσία πολιτικής αντίστασης είναι προδοσία.
Το ΑΚΚΕΛ καλεί:
- Την κυβέρνηση να αναστείλει άμεσα την εφαρμογή των κατάπτυστων κανονισμών
- Τους βουλευτές να πάρουν θέση.
- Τους παραγωγούς να ενωθούν και να αντισταθούν.
- Τους πολίτες να στηρίξουν την ύπαιθρο, γιατί χωρίς αυτήν δεν υπάρχει πατρίδα.
- Η Ελλάδα δεν είναι πειραματόζωο.
- Η ελαιοπαραγωγή δεν θα πεθάνει με QR code.
- Η ύπαιθρος δεν θα παραδοθεί αμαχητί.