Με τις διεθνείς ισορροπίες στην αγορά του ελαιολάδου να αναδιαμορφώνονται ραγδαία, η Ιταλία και η Ισπανία κινούνται δυναμικά για να εξασφαλίσουν κυρίαρχο ρόλο στο παγκόσμιο εμπόριο του προϊόντος, την ώρα που η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα μοντέλο εξαγωγών χύμα προϊόντος χωρίς ισχυρή εμπορική ταυτότητα.
Πάνω από 500.000 τόνους ελαιολάδου αναμένεται να εισαγάγει η Ιταλία μέσα στο 2025, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της ως κόμβου μεταποίησης και επαναεξαγωγής στην παγκόσμια αγορά. Από αυτές τις ποσότητες, οι 421.000 τόνοι προέρχονται από τρίτες χώρες – κυρίως την Τυνησία και την Τουρκία – ενώ περίπου 90.000 τόνοι προέρχονται από χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κυρίαρχη τη συμβολή της Ισπανίας.
Παρά τη χαμηλή παραγωγή στην εγχώρια αγορά, η Ιταλία σχεδιάζει να εξάγει 340.000 τόνους, υπερβαίνοντας ακόμη και την ποσότητα της περσινής της παραγωγής. Από αυτούς, οι 237.000 τόνοι κατευθύνονται σε τρίτες χώρες (όπως οι ΗΠΑ), ενώ οι υπόλοιποι 102.000 παραμένουν εντός Ε.Ε.
Μετά από δύο δύσκολες ελαιοκομικές περιόδους, η Ισπανία ανακτά φέτος τη θέση της ως η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη παγκοσμίως, με σχεδόν 1 εκατομμύριο τόνους σε εξαγωγές. Από αυτούς, οι περισσότεροι από 500.000 τόνοι κατευθύνονται σε χώρες της Ε.Ε., ενώ 430.000 τόνοι διοχετεύονται σε τρίτες αγορές.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, παρά την ισχυρή δική της παραγωγή, η Ισπανία εισάγει επίσης περίπου 245.000 τόνους – κυρίως από την Τυνησία – αποδεικνύοντας την ευελιξία και τη στρατηγική της ικανότητα να διαχειρίζεται τόσο την εγχώρια παραγωγή όσο και διεθνείς προμηθευτικές σχέσεις.
Ελλάδα: Ανάμεσα σε δύο γίγαντες, με το βλέμμα στραμμένο στην επώνυμη υπεραξία
Η Ελλάδα, παρότι διαθέτει υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο και μακραίωνη ελαιοκομική παράδοση, συνεχίζει να εξάγει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της χύμα, χωρίς επωνυμία και χωρίς διαφοροποίηση. Μεγάλο μέρος του προϊόντος καταλήγει να τυποποιείται εκ νέου και να πωλείται υπό ιταλικά εμπορικά σήματα, χάνοντας σημαντική υπεραξία.
Η πίεση από το αυξανόμενο κόστος παραγωγής, την κλιματική αβεβαιότητα και τις συχνά χαμηλές τιμές στον παραγωγό καθιστούν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για εθνική στρατηγική εξαγωγών.
Εάν η Ελλάδα δεν ενισχύσει άμεσα την εξωστρέφειά της με πιστοποιημένο, επώνυμο και στρατηγικά τοποθετημένο προϊόν στις διεθνείς αγορές, κινδυνεύει να παραμείνει εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο ελαιοκομικές υπερδυνάμεις που δεν εμπορεύονται απλώς το ελαιόλαδο – εμπορεύονται την ταυτότητά του.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις