Στους χώρους του Spazio Europa, στην αίθουσα που φέρει το όνομα του πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου David Sassoli, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα μια βαρύνουσα συζήτηση για τον στρατηγικό ρόλο της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανάμεσα στους ομιλητές, ξεχώρισε η παρέμβαση του Nicola Gherardi, μέλους του Συμβουλίου της Confagricoltura, που έθεσε στο επίκεντρο τις ενεργειακές ανάγκες του πρωτογενούς τομέα υπό το πρίσμα της γεωργικής ανταγωνιστικότητας, της επισιτιστικής ασφάλειας και της πράσινης μετάβασης.
«Η Confagricoltura συμμετέχει ενεργά στη συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια, χωρίς προκαταλήψεις, βασιζόμενη αποκλειστικά σε επιστημονικά δεδομένα», δήλωσε ο Gherardi, προτάσσοντας το κρίσιμο αίτημα των αγροτών για σταθερή, επαρκή και ανταγωνιστική ενεργειακή τροφοδοσία. Όπως σημείωσε, η ασύμμετρη κατανομή του κόστους ενέργειας στην Ευρώπη επιβαρύνει δυσανάλογα τον ιταλικό αγροτικό τομέα, υπονομεύοντας τη διεθνή θέση του και διογκώνοντας το κόστος παραγωγής σε σχέση με γείτονες και ανταγωνιστές εντός της Ένωσης.
Αναφερόμενος στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ο Gherardi παρέθεσε τα στοιχεία του εθνικού σχεδίου για την ενέργεια και το κλίμα (PNIEC), σύμφωνα με τα οποία η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στην Ιταλία προβλέπεται να διπλασιαστεί ως το 2050, φτάνοντας τις 600 Terawatt/ώρα. Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάπτυξη μικρών, ευέλικτων πυρηνικών σταθμών θεωρείται πιθανή λύση για την τροφοδοσία ενεργοβόρων κλάδων, όπως η βαριά βιομηχανία και τα αστικά δίκτυα, ενώ για τον γεωργικό τομέα τονίστηκε η αναγκαιότητα επένδυσης στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
«Η λύση για την ύπαιθρο είναι η τοπική, αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας, μέσω αγροβολταϊκών, βιομεθανίου και άλλων καινοτόμων εφαρμογών», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Gherardi, ενώ δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει την αναβίωση του κοινωνικού συνδρόμου Nimby – της αντίδρασης δηλαδή των τοπικών κοινωνιών στην εγκατάσταση υποδομών στην περιοχή τους – ως ένα σοβαρό εμπόδιο στην πράσινη μετάβαση.
Η παρέμβασή του όμως δεν περιορίστηκε μόνο στον άξονα της ενέργειας. Στην ίδια λογική μιας "ενεργειακής κουλτούρας", όπως την αποκάλεσε, ενέταξε και το πρότυπο κατανάλωσης, κάνοντας μια εύγλωττη αναφορά στις ανισότητες του πλανήτη σε επίπεδο διατροφής. «Όταν σχεδόν 800 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν επισιτιστική κρίση, τη στιγμή που η παχυσαρκία αυξάνεται ραγδαία στη Δύση και η σπατάλη τροφίμων φτάνει τα 70 κιλά κατά κεφαλήν ετησίως, κάτι στη συλλογική μας συνείδηση δεν λειτουργεί σωστά», είπε, ενισχύοντας τη θέση του για μια ριζική μεταρρύθμιση στη νοοτροπία παραγωγής και κατανάλωσης.
Η δήλωσή του, αν και επισήμως εστιασμένη στην ενέργεια, απηχεί ένα ευρύτερο αίτημα στρατηγικού επαναπροσδιορισμού των ευρωπαϊκών πολιτικών μια σύνθεση μεταξύ ενεργειακής κυριαρχίας, επισιτιστικής επάρκειας και οικολογικής ευθύνης. Εντός αυτού του πλαισίου, η συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια στην Ιταλία παύει να είναι ταμπού και εξελίσσεται σε ένα εργαλείο τεχνικού ρεαλισμού και γεωπολιτικής προσαρμογής.
Όπως υπογράμμισε ο Gherardi, η κλιματική ουδετερότητα δεν επιτυγχάνεται μόνο με στόχους και κανονισμούς, αλλά με πολιτικές που λαμβάνουν υπόψη την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες των ανθρώπων του μόχθου. Κι αν η ενέργεια είναι η ραχοκοκαλιά της βιομηχανικής και αγροτικής Ευρώπης, τότε ίσως η συζήτηση για την πυρηνική τεχνολογία να μην είναι μόνο επιστημονική, αλλά – τελικά – πολιτισμική.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις