Η Ιταλία κερδίζει έδαφος με de minimis στο σκληρό σίταρι

Η Ρώμη επέλεξε να στείλει το δικό της μήνυμα μέσα από μια φαινομενικά τεχνική απόφαση. Η AGEA, ο οργανισμός πληρωμών της Ιταλίας, ανακοίνωσε ότι η προθεσμία για τις αιτήσεις ενίσχυσης στον σκληρό σίτο παρατείνεται έως τις 26 Σεπτεμβρίου. Μια κίνηση που, πίσω από τον γραφειοκρατικό της μανδύα, λειτουργεί ως πολιτικό εργαλείο προσφέρει ανάσα στους αγρότες και ταυτόχρονα υπενθυμίζει στις Βρυξέλλες ότι ο σκληρός σίτος παραμένει για την Ιταλία ζήτημα στρατηγικής σημασίας.

Οι οργανώσεις παραγωγών είχαν ήδη χτυπήσει καμπανάκι για τις καθυστερήσεις στη συγκέντρωση δικαιολογητικών και τα προβλήματα στα πληροφοριακά συστήματα, που απειλούσαν να αφήσουν εκτός στήριξης αρκετούς αγρότες. Το αίτημα για περισσότερο χρόνο ξεκίνησε από τα Κέντρα Υποστήριξης και έφτασε μέχρι τα υψηλότερα επίπεδα, όπου έγινε δεκτό. Η παράταση λειτουργεί ως «βαλβίδα εκτόνωσης» για τον αγροτικό κόσμο, προσφέροντας το περιθώριο που χρειαζόταν.

^{Ενίσχυση τύπου «de minimis» προς τις αγροτικές επιχειρήσεις που καλλιεργούν σκληρό σίτο, σύμφωνα με τα Διατάγματα της 12ης Σεπτεμβρίου 2022 (Επίσημη Εφημερίδα 28 Οκτωβρίου 2022, αριθ. 253) και της 27ης Δεκεμβρίου 2024, αριθ. 677535 (Επίσημη Εφημερίδα αριθ. 40 της 18ης Φεβρουαρίου 2025) – Τροποποίηση του Διατάγματος της 20ής Μαΐου 2020 με τίτλο «Κριτήρια και τρόποι κατανομής των πόρων του Ταμείου που προβλέπεται στο άρθρο 23-bis του νομοθετικού διατάγματος της 24ης Ιουνίου 2016, αριθ. 113, το οποίο μετατράπηκε, με τροποποιήσεις, στον νόμο της 7ης Αυγούστου 2016, αριθ. 160 (Ταμείο σκληρού σίτου)». – Εκστρατεία 2025 – Παράταση προθεσμίας υποβολής}

Στο πολιτικό παρασκήνιο, η απόφαση ξεπερνά τη στενή διάσταση της διορίας. Η Ρώμη εμφανίζεται αποφασισμένη να διατηρήσει ζωντανό το Fondo grano duro, παρά τις πιέσεις των ευρωπαϊκών θεσμών ότι τα de minimis δεν μπορούν να αποτελέσουν μόνιμη γραμμή άμυνας. Για την Ιταλία, όμως, ο σκληρός σίτος είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύμβολο εθνικής ταυτότητας,και ταυτόχρονα μοχλός διαπραγμάτευσης στην ΚΑΠ.

Δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη του χώρου μιλούν ότι μέχρι το τέλος του μήνα, συνεταιρισμοί και οργανώσεις θα πιέσουν για νέα μέτρα, ενώ η πολιτική ηγεσία κερδίζει χρόνο και εικόνα. Η Ιταλία, ως μεγαλύτερος παραγωγός σκληρού σίτου στην Ευρώπη, δείχνει πως δεν αφήνει το προϊόν-σύμβολό της να καθορίζεται αποκλειστικά από λογιστικούς κανόνες.