Ελαιόλαδο: Από τον ελαιώνα στην πόλη του δράκου η νέα διαδρομή του χρυσού της Μεσογείου

Η Κίνα εξελίσσεται σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους προορισμούς για το ελαιόλαδο, καθώς η μεσαία τάξη υιοθετεί προϊόντα που συνδέονται με την υγεία και τη μεσογειακή διατροφή. Το 2024, η αξία της αγοράς έφθασε τα 1,02 δισ. ευρώ, αυξημένη κατά 14,3% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, με 91% της ζήτησης να καλύπτεται από εισαγωγές. Παρότι το ελαιόλαδο αντιπροσωπεύει μόλις 1,2% της συνολικής κατανάλωσης βρώσιμων ελαίων, η αγορά του αναπτύσσεται με ρυθμό 8% ετησίως, οδηγούμενη από τις μεταβαλλόμενες διατροφικές συνήθειες και τη ζήτηση για φυσικά προϊόντα.

Η Ισπανία παραμένει ο κυρίαρχος προμηθευτής με 84% των εξαγωγών, ακολουθούμενη από την Ιταλία με 11%. Η Ελλάδα, αν και διατηρεί μικρότερο μερίδιο, σταδιακά εδραιώνεται στη premium κατηγορία, προσφέροντας ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας που προσελκύει καταναλωτές στις πόλεις πρώτης κατηγορίας όπως η Σαγκάη και το Πεκίνο. Το 2024, οι ελληνικές εξαγωγές ανήλθαν σε 705.000 ευρώ, υποδεικνύοντας μια σταθερή άνοδο που συνδέεται με την αναγνωρισιμότητα της ελληνικής προέλευσης.

Η νέα κινεζική μεσαία τάξη, ιδιαίτερα οι ηλικίες 25–43 ετών, αντιμετωπίζει το ελαιόλαδο ως σύμβολο ευζωίας και ποιότητας. Πάνω από το 40% των πωλήσεων αφορά αγορές δώρων υψηλής αξίας, ενώ το υπόλοιπο προορίζεται για οικιακή χρήση. Η παράλληλη άνοδος της χρήσης του ελαιολάδου σε καλλυντικά και φαρμακευτικά προϊόντα εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει αγορά άνω των 385 εκατ. ευρώ έως το 2030.

Παρά τη ζήτηση, η εγχώρια παραγωγή της Κίνας παραμένει χαμηλή, μόλις 0,36% της παγκόσμιας παραγωγής, με τις επαρχίες Gansu, Sichuan και Yunnan να καλύπτουν περιορισμένες ποσότητες. Το ευνοϊκό δασμολογικό πλαίσιο και η απουσία περιορισμών εισαγωγής καθιστούν τη χώρα έναν ανοικτό και ελκυστικό προορισμό για τις μεσογειακές επιχειρήσεις.

Η άνοδος του ελαιολάδου στην Κίνα δεν είναι συγκυριακή αλλά όμως αντανακλά σε μια ευρύτερη πολιτισμική μετατόπιση, όπου η υγεία και η ποιότητα ζωής αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο. Για τις χώρες της Μεσογείου και ειδικά για την Ελλάδα το ελαιόλαδο μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο ως προϊόν εξαγωγής, αλλά και ως πολιτιστικό σημείο σύνδεσης ανάμεσα σε δύο κόσμους που συναντιούνται γύρω από το τραπέζι.