Πώς οι δασμοί των ΗΠΑ και η υποτίμηση του δολαρίου κατά 10% επηρέασαν την τιμή εισαγωγής των ιταλικών, και γαλλικών οίνων στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2025, και γιατί το κόστος μετατοπίστηκε σιωπηρά προς τους παραγωγούς.
Στους πρώτους εννέα μήνες του 2025, η αγορά εισαγόμενου οίνου στις Ηνωμένες Πολιτείες λειτούργησε ως ένα σιωπηλό εργαστήριο γεωοικονομικών πιέσεων. Οι αριθμοί, περισσότερο από τις δηλώσεις, καταγράφουν πώς η αλληλεπίδραση μεταξύ εμπορικής πολιτικής και νομισματικών μεταβολών επηρέασε το τελικό κόστος των ευρωπαϊκών κρασιών και ειδικότερα των ιταλικών οίνων, που παραμένουν βασικός πυλώνας της αμερικανικής κατανάλωσης.
Το πρώτο τρίμηνο του 2025 χαρακτηρίστηκε από μια έντονη επιτάχυνση των εξαγωγών. Η προαναγγελία ενός καθολικού δασμού από τον Donald Trump, ο οποίος ανακοινώθηκε επισήμως στις 2 Απριλίου 2025, στο πλαίσιο του λεγόμενου Liberation Day, λειτούργησε ως καταλύτης. Εισαγωγείς και παραγωγοί επιδίωξαν να «κλειδώσουν» όσο το δυνατόν περισσότερες ποσότητες πριν από την ενεργοποίηση του μέτρου, μεταφέροντας μπροστά στον χρόνο εμπορικές ροές που κανονικά θα κατανέμονταν στο υπόλοιπο έτος.
Μέχρι εκείνο το σημείο, το δολάριο διατηρούσε σχετική σταθερότητα έναντι του ευρώ, κινούμενο σε επίπεδα αντίστοιχα του πρώτου τριμήνου του 2024, με τάσεις ελαφράς ενίσχυσης. Η εικόνα αυτή άλλαξε αισθητά από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο, όταν το αμερικανικό νόμισμα υποτιμήθηκε κατά περίπου 10% έναντι του ευρωπαϊκού. Η μεταβολή αυτή δεν ήταν απλώς τεχνική· μεταφράστηκε άμεσα σε αυξημένο κόστος εισαγωγής για προϊόντα τιμολογημένα σε ευρώ, όπως οι ιταλικοί και γαλλικοί οίνοι.
Τα μηνιαία στοιχεία εισαγωγών για εμφιαλωμένα ήσυχα κρασιά από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Νέα Ζηλανδία τους τρεις μεγαλύτερους προμηθευτές της αμερικανικής αγοράς — αποτυπώνουν μια ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση. Στο πρώτο τρίμηνο, μόνο οι γαλλικοί οίνοι εμφάνισαν άνοδο της μέσης τιμής εισαγωγής σε δολάρια, ένδειξη ενός προληπτικού «accaparramento» κυρίως στα κρασιά υψηλής αξίας, όπου ένας ad valorem δασμός επιβαρύνει δυσανάλογα την τελική τιμή.
Από τον Απρίλιο και μετά, ωστόσο, η τάση αντιστράφηκε. Η μέση τιμή εισαγωγής μειώθηκε αισθητά για όλους τους βασικούς προμηθευτές, με τις πιο έντονες πτώσεις να καταγράφονται τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, όταν οι τιμές για γαλλικά και ιταλικά κρασιά υποχώρησαν πάνω από 20% σε ετήσια βάση. Η κίνηση αυτή δεν υποδηλώνει αύξηση ανταγωνιστικότητας μέσω κόστους, αλλά μια συνειδητή απορρόφηση των πιέσεων.
Στην πράξη, μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2025, το βάρος τόσο των δασμών όσο και της συναλλαγματικής απώλειας μεταφέρθηκε σε μεγάλο βαθμό στους παραγωγούς και τους εισαγωγείς, οι οποίοι περιόρισαν τα περιθώρια κέρδους τους για να αποφευχθεί μια απότομη άνοδος των λιανικών τιμών. Η επιλογή αυτή συνδέεται άμεσα με ένα περιβάλλον κατανάλωσης στις ΗΠΑ που παραμένει υποτονικό, με τον οίνο να ανταγωνίζεται πλέον τόσο άλλα αλκοολούχα ποτά όσο και ευρύτερες αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις