Η πανδημία του κοροναϊού έχει αφήσει πολλά πράγματα, τίποτα περισσότερο από το πώς διασυνδέεται ο κόσμος μας. Ο αντίκτυπος της παγκοσμιοποίησης είναι πιο εμφανής στις τραυλιστικές αλυσίδες εφοδιασμού που απειλούν την επισιτιστική ασφάλεια παγκοσμίως. Η διατήρηση ή η αναζωογόνηση αυτών των ιστοσελίδων θα απαιτήσει την τεχνολογία, την καινοτομία και την πολιτική αποφασιστικότητα.
Ως επικεφαλής οικονομολόγος του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), φοβάται ότι λίγες χώρες έχουν αναγνωρίσει ότι τα μέτρα τους για τον περιορισμό του ιού και την προστασία των οικονομικών σοκ πρέπει να προσαρμοστούν για να διατηρήσουν τη ροή των τροφίμων. Χωρίς φαγητό, δεν μπορεί να υπάρχει υγεία. Οι προδιαγραφές πολιτικής είναι απλές και η απομόνωση δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος αυτής. Οι χώρες πρέπει να συνεργαστούν, να μην ρίχνουν τείχη στο εμπόριο και να απαγορεύουν στους βασικούς εργαζόμενους να διέρχονται σύνορα.
Οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων ήδη λυγίζουν. Στην Ινδία, οι αγρότες τροφοδοτούν φράουλες σε αγελάδες επειδή δεν μπορούν να μεταφέρουν τα φρούτα σε αγορές πόλεων. Στο Περού, οι παραγωγοί ρίχνουν τόνους λευκού κακάου σε χώρους υγειονομικής ταφής, επειδή τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία που κανονικά θα το αγόραζαν είναι κλειστά. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, οι αγρότες έπρεπε να ρίξουν γάλα για τον ίδιο λόγο. Λεγεώνες μεταναστών εργαζομένων από την Ανατολική Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική παγιδεύονται στα σύνορα, αντί να συγκομίζονται στα αγροκτήματα της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Όλες οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και η Αυστραλία βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εποχιακούς εργάτες αγροτικών εκμεταλλεύσεων που δεν μπορούν να ταξιδέψουν λόγω περιορισμών ιών, συμπεριλαμβανομένης της αναστολής των συνήθων υπηρεσιών θεώρησης από ορισμένες πρεσβείες. Υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι οι ξένοι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να εισάγουν περιπτώσεις μόλυνσης. Οι καλλιέργειες σαπίζουν στα χωράφια.
Ευτυχώς, η συγκομιδή δημητριακών αναμένεται να είναι καλή φέτος. Ήδη, το παγκόσμιο απόθεμα αραβοσίτου (καλαμπόκι) είναι υπερδιπλάσιο από το 2007 και 2008, όταν οι σοβαρές ξηρασίες δημιούργησαν έλλειψη τροφίμων σε βασικές χώρες εξαγωγής, οδηγώντας σε παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Τα αποθέματα ρυζιού και σόγιας αυξήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατά περίπου 80% και 40%, αντίστοιχα.
Αυτό έχει οδηγήσει σε χαοτικές αλυσιδωτές αντιδράσεις. Νωρίτερα αυτό το μήνα, η Ρωσία, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού στον κόσμο, περιόρισε τις εξαγωγές σιταριού για τρεις μήνες για να διασφαλίσει ότι οι τοπικές προμήθειες ήταν επαρκείς. Παρόλο που η διαταραχή αναμένεται να είναι ελάχιστη, ο συναγερμός χτυπάει αλλού. Ήταν μια απόφαση που οδήγησε στη συμβολή γεγονότων, συμπεριλαμβανομένης της απότομης πτώσης των τιμών του πετρελαίου - αυτό εξασθένισε το ρούβλι έναντι του δολαρίου, το οποίο με τη σειρά του αύξησε τις τοπικές τιμές του σίτου. Είναι η ίδια πορεία που έκανε το Βιετνάμ με το ρύζι paddy τον Μάρτιο, γι 'αυτό οι τιμές του ρυζιού αυξήθηκαν.
Η πανδημία έχει ενθαρρύνει διχαστικά επιχειρήματα - όπως ότι τα ανοιχτά σύνορα επέτρεψαν στον ιό να εξαπλωθεί, ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει να κρατηθούν έξω και ότι η εξωτερική ανάθεση πρέπει να σταματήσει. Αλλά τέτοιες πολιτικές θέσεις αγνοούν πόσα έθνη εξαρτώνται το ένα από το άλλο για βασικά συστατικά, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ζωοτροφές, προσωπικό και εμπειρογνωμοσύνη.
Αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια εξαρτάται από το εάν τα έθνη αντιστέκονται σε απομόνωση. Να δεσμευτούν να μην επιβάλουν περιορισμούς στις εξαγωγές ως απάντηση στην πανδημία. Αντ 'αυτού, πρέπει να συμφωνήσουν να εξαλείψουν τους δασμούς και τους φόρους για να αντισταθμίσουν τις τοπικές αυξήσεις τιμών που προκαλούνται από την υποτίμηση του νομίσματος. Και πρέπει να ορίσουν τους εργαζόμενους σε λιμάνια και σε αγροκτήματα ως βασικό προσωπικό, να προστατεύσουν την υγεία αυτών των ανθρώπων και να διασφαλίσουν ότι μπορούν να ταξιδέψουν και να συνεχίσουν να εργάζονται.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις