ΔΕΥΑ Σπάρτης: Το νερό δεν είναι «επενδυτικό προϊόν» για κέρδος

Επίσκεψη στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Σπάρτης (ΔΕΥΑΣ) και συζήτηση με τους εργαζόμενους πραγματοποίησαν εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με επικεφαλής τον Γιάννη Κελλάρη, περιφερειακό σύμβουλο Πελοποννήσου και εργαζόμενο στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Κιάτου και τον Βασίλη Σαραντόπουλο εκπρόσωπο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Σπάρτης στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΥΑ Σπάρτης.

Στο επίκεντρο της συζήτησης κατά τη συνάντηση βρέθηκαν η συνειδητή υποβάθμιση και απαξίωση της ΔΕΥΑΣ, η υποστελέχωση και η δραματική μείωση του μόνιμου προσωπικού και η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών «από την πίσω πόρτα», αλλά και η αύξηση στα τιμολόγια ύδρευσης και η μετατροπή του νερού σε επενδυτικό προϊόν για κέρδος.

Ακολούθησε συνέντευξη Τύπου σχετικά με την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΥΑΣ και τις προτεινόμενες αυξήσεις.

Στην εισήγηση του ο Γιάννης Κελλάρης ανέφερε:

«Μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα σχετικά με τη βιωσιμότητα των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης - Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) και κατ' επέκταση την τιμολογιακή πολιτική. Πολλές ΔΕΥΑ, με αφορμή την κακή οικονομική κατάστασή τους, προωθούν την αναπροσαρμογή - ανατίμηση των τιμολογίων ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στη λειτουργία τους, όπως άλλωστε γίνεται και με την ΔΕΥΑ Σπάρτης που είμαστε σήμερα εδώ.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα σχετικά με τη λειτουργία των επιχειρήσεων, την τιμολογιακή πολιτική τους και τη διαχείριση του νερού γενικότερα; Οι ΔΕΥΑ διαχειρίζονται ένα αγαθό της φύσης που είναι απαραίτητο για τη ζωή μέσα από ένα νομικό πλαίσιο που όμως το θεωρεί ως εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό.

Οι επιχειρήσεις, αν και "κοινωφελούς σκοπού", ενίσχυσαν τα τελευταία χρόνια τον ρόλο τους στον στόχο προώθησης της εμπορευματοποίησης του νερού. Με νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο το πλαίσιο λειτουργίας τους στη λογική της αντιδραστικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας που προωθεί την εμπορευματοποίηση του νερού με διάφορες μορφές.

Μέσα σε αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο όμως που το νερό από φυσικός πόρος απαραίτητος για τη ζωή μετατρέπεται ουσιαστικά σε επενδυτικό προϊόν για κέρδος, οι ΔΕΥΑ έπαιξαν και παίζουν σημαντικό ρόλο για να περάσει στη συνείδηση του λαού η λογική της ανταποδοτικότητας.

Οι ΔΕΥΑ για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν και να είναι “βιώσιμες”, πρέπει να αυξάνουν συνεχώς τα τιμολόγια ώστε να προσαρμόζονται κάθε φορά στη λογική της ανάκτησης του κόστους, αφού αυτό εξαρτάται πλήρως από τα ανταποδοτικά τέλη δηλαδή τους λογαριασμούς και να αυξάνουν παράλληλα τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Επιπλέον: 

Μέσα από τη συνειδητή υποβάθμιση και απαξίωση των επιχειρήσεων, την υποστελέχωση με τη δραματική μείωση του μόνιμου προσωπικού, προωθείται όλο και περισσότερο και με μεγαλύτερους ρυθμούς, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών από την πίσω πόρτα των επιχειρήσεων με την παραχώρηση όλων και περισσότερων τομέων και τμημάτων σε ιδιώτες - εργολάβους ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται συνεχώς η εντατικοποίηση της εργασίας.

Παράλληλα οι ΔΕΥΑ αποτελούν ένα πολύτιμο φυτώριο για όλες τις άθλιες ελαστικές μορφές απασχόλησης που σήμερα επικρατούν παντού: Δίπλα στο μόνιμο προσωπικό που τα τελευταία χρόνια έχει συρρικνωθεί δραματικά, υπάρχουν εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εργαζόμενοι με “μπλοκάκια”, εργολαβικοί εργαζόμενοι χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, ολόκληρος “στρατός” εργαζομένων πολλών ταχυτήτων!

Όλα αυτά έχουν σχέση με την εφαρμογή της πολιτικής που δεν έχει στην προμετωπίδα της τις λαϊκές ανάγκες, αλλά τα κέρδη των ομίλων που θέλουν να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους στη διαχείριση του νερού. Η απαξίωση είναι συνειδητή επιλογή που γίνεται για να στρωθεί πιο εύκολα ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Το ίδιο κάνουν με τη διαχείριση των απορριμμάτων για να τα παραδώσουν στην "ΤΕΡΝΑ", το ίδιο έκαναν με την Ενέργεια, τη ΔΕΗ κλπ.

Μια πολιτική που πληρώνουν πολύ ακριβά τα λαϊκά στρώματα στις πόλεις και τα χωριά που αναγκάζονται να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους μέσα από την αύξηση των τιμολογίων, για υπηρεσίες που συνεχώς υποβαθμίζονται και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους για φθηνό, ποιοτικό και σε επάρκεια νερό, οι αγρότες που βλέπουν τα χωράφια τους να ξεραίνονται από την ανυπαρξία απαραίτητων αρδευτικών έργων υποδομής, εμπλουτισμού του υδροφόρου, ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται αντιμέτωποι με νέα χαράτσια στο όνομα της εξοικονόμησης και της ανεπάρκειας του νερού.

Πολιτική που πληρώνουν πολύ ακριβά οι εργαζόμενοι μέσα από την εντατικοποίηση της εργασίας εξαιτίας της υποστελέχωσης, με συνεχείς μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, μέσα από την ανεπάρκεια μέτρων για την υγεία και ασφάλειά τους που πληρώνουν με δεκάδες εργατικά ατυχήματα.

Πολιτική που υπηρετείται πιστά από όλες τις κυβερνήσεις, αλλά και τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές που ενώ "κλαίγονται" και διαμαρτύρονται για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τις αυξήσεις που “αναγκάζονται” να κάνουν, όμως συμφωνούν με τη λειτουργία των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης στην αδιέξοδη πολιτική της ανταποδοτικότητας (αν και στα λόγια λένε συνέχεια ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα), στη λογική της ανταγωνιστικότητας και των κριτηρίων της ιδιωτικής οικονομίας.

Γι' αυτό μεταξύ των άλλων και δεν διεκδικούν μόνιμο προσωπικό, αλλά στην πράξη συμφωνούν και εφαρμόζουν στο έπακρον τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τις απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους, δεν διεκδικούν επαρκή κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κατασκευή των απαραίτητων έργων αλλά επιβάλλουν χαράτσια όπως το 80% για νέα έργα, δεν διεκδικούν κατάργηση του ΦΠΑ και των άλλων φόρων, φθηνό ρεύμα για τις ενεργοβόρες μονάδες, όπως είναι οι βιολογικοί καθαρισμοί που έχουν στην κυριολεξία αφεθεί στην τύχη τους, οι περισσότεροι με συμβάσεις παραχώρησης σε εργολάβους, στην ουσία να υπολειτουργούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.

Οι όποιες μελέτες βιωσιμότητας παραγγέλνουν από μελετητικά γραφεία είναι "κουμπωμένες" στο αντιδραστικό πλαίσιο διαχείρισης είναι κομμένες και ραμμένες στη λογική της εμπορευματοποίησης του νερού, στη λογική του "κόστους - οφέλους", δεν μπορούν παρά να καταλήγουν πάντα σε αύξηση των τιμολογίων, σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και γι' αυτό πρέπει να απορριφθούν.

Τα αδιέξοδα και την κακή οικονομική κατάσταση στις ΔΕΥΑ τα προκαλεί ακριβώς η εφαρμογή αυτών των πολιτικών που ακολουθούνται μέχρι σήμερα. Καπιταλιστική ανάπτυξη και φθηνό νερό είναι πράγματα ασυμβίβαστα.

Εμείς ως "Λαϊκή Συσπείρωση" στον αντίποδα αυτής της πολιτικής πιστεύουμε ότι οι αυξήσεις δεν είναι μονόδρομος, όπως προβάλλουν. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα για ένα πραγματικά σύγχρονο σχέδιο αξιοποίησης των υδάτινων πόρων, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων. Με σύγχρονα  δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, ταμιευτήρες συλλογής βρόχινου νερού για άρδευση, αξιοποίηση του δυναμικού των δεκάδων πηγών και ποταμών της περιοχής, αξιοποίηση των πλέον σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών μεθόδων, κατασκευή έργων, φραγμάτων κλπ.

Με κεντρικό σχεδιασμό που θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες σε νερό, θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου.

Προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος προς μια πιο φιλολαϊκή διαχείριση, είναι η ανάπτυξη αγώνων που θα στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και δημόσιες επιχειρήσεις».

ΠΗΓΗ