Του Μιχάλη Βραχνάκη, επίκουρου καθηγητή, Τμήματος Δασοπονίας & ΔΦΠ, ΤΕΙ Λάρισας
Τα λιβάδια αποτελούν φυσικά οικοσυστήματα με ιδιαίτερη περιβαλλοντική, πολιτιστική και οικονομική σημασία. Σύμφωνα με στοιχεία της EUROSTAT (2010), η ποσοστιαία κάλυψη ποολίβαδων - θαμνολίβαδων στην Ελλάδα ανέρχεται στο 34% (33% δάση και λοιπές δασικές εκτάσεις, 24% γεωργικές καλλιέργειες) κι αποτελεί το μεγαλύτερο κλάσμα τύπου/χρήσεων γης. Αν προσμετρηθούν δασολίβαδα και φρυγανολίβαδα αναμένεται το σύνολο των λιβαδιών να υπερβεί το 40%.
Η ορθολογική αξιοποίηση των λιβαδιών πρέπει να έχει ως διττό στόχο, την παραγωγή ποιοτικών ζωοκομικών προϊόντων και την προστασία του περιβάλλοντος. Βασική προϋπόθεση αποτελεί η ολοκλήρωση της απογραφής των λιβαδικών μονάδων της χώρας και η ρύθμιση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, με την ολοκλήρωση του δασικού κτηματολογίου.
Έτσι, θα πρέπει να εκπονηθούν ολοκληρωμένες μελέτες διαχείρισης, που θα ρυθμίζουν τη βόσκηση κατά χώρο, χρόνο και ένταση και θα προτείνουν έργα υποδομής και βελτιώσεις της βλάστησης σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο επίτευξης πολλαπλών (περιβαλλοντικών, οικονομικών κ.ά.) στόχων.
Η σύνταξη μελετών διαχείρισης και βελτίωσης λιβαδιών θα πρέπει να γίνεται με σύγχρονες προδιαγραφές, που θα λαμβάνουν υπόψη τους τον περιβαλλοντικό ρόλο των λιβαδιών και θα συνδέουν την αξιοποίησή τους με τις λοιπές χρήσεις στο πλαίσιο δυνατοτήτων ανάπτυξης της περιοχής και με βάση τους κανονιστικούς περιορισμούς, που θέτει η ΕΕ.