Με ένα σύνολο αλληλένδετων προβλημάτων βρίσκονται αντιμέτωποι οι ελαιοπαραγωγοί σε όλη τη χώρα, καθώς στο αυξημένο κόστος παραγωγής λόγω του πληθωρισμού, ήρθαν να προστεθούν προβλήματα όπως η ανομβρία, η έλλειψη εργατών γης, οι χαμηλές τιμές των εμπόρων και το ενεργειακό κόστος των ελαιοτριβείων.
Νωρίτερα η συγκομιδή χωρίς τα απαραίτητα εργατικά χέρια
Η ανομβρία και οι υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες του προηγούμενου διαστήματος έχει φέρει σε πολλές περιοχές της χώρας νωρίτερα την ωρίμανσης της ελιάς και κατ΄επέκταση την περίοδο της συγκομιδής, κάτι που «ακουμπά» σε ένα άλλο μείζον πρόβλημα αυτό της έλλειψης εργατικών χεριών.
Από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης γίνονται κάποιες κινήσεις, όπως η πιθανότητα συμφωνίας με την Αίγυπτο και το Βιετνάμ για τη μετάκληση εργατών γης, ωστόσο ακόμη δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα που να δίνει άμεσα τη λύση που θέλουν οι παραγωγοί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την προηγούμενη εβδομάδα στη Δυτική Ελλάδα με πρωτοβουλία της Περιφέρειας υπήρξαν συσκέψεις με συνεταιρισμούς της περιοχής, προκειμένου να καταγραφούν επακριβώς οι μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την Διεπαγγελματική Οργάνωση Επιτραπέζιας Ελιάς (ΔΟΕΠΕΛ), λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών το 40% της παραγωγής της πράσινης ελιάς «Χαλκιδικής» παραμένει ακόμη στα δένδρα. Η έλλειψη εργατικών χεριών έχει σαν συνέπεια τη σηµαντική αύξηση των ηµεροµισθίων και του κόστους παραγωγής του προϊόντος, που είναι ούτως ή άλλως αυξημένο λόγω του πληθωρισμού.
Οι χαμηλές τιμές και η έκκληση της ΠΕΜΕΤΕ
Η φετινή παραγωγή της ελιάς στα περισσότερα σημεία της Αιτωλοακαρνανίας είναι αυξημένη σε σχέση με πέρυσι, που οι παραγωγοί είχαν πληγεί από το φαινόμενο της ακαρπίας. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα για τους ελαιοπαραγωγούς και από την αύξηση του κόστους παραγωγής είναι η πτώση της τιμής, που δίνεται από τους εμπόρους και τους μεσάζοντες.
Ιδίως στις ποικιλίες της βρώσιμης ελιάς, όπως η χονδροελιά, κονσερβολιά. Ενδεικτική για την κατάσταση που επικρατεί είναι η περιγραφή που κάνει σε ανακοίνωσή του ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Καινουργίου σημειώνοντας ότι όταν το κόστος παραγωγής υπολογίζεται σε 70 λεπτά το κιλό, οι έμποροι δίνουν τιμές της τάξης των 50 λεπτών.
Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού ήρθε και η ασυνήθιστη έκκληση της Πανελλήνιας Ένωσης Μεταποιητών – Εξαγωγέων – Τυποποιητών ελιάς (ΠΕΜΕΤΕ) καλεί τα μέλη της να στηρίξουν το προϊόν και τις ποικιλίες της βρώσιμης ελιάς υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο η υπέρμετρη πτώση των τιμών παραγωγού μελλοντικά να υποβαθμίσει το προϊόν και ως προς την ποιότητα και ως προς την ποσότητα.
Το ρεκόρ εξαγωγών στην Καλαμών δεν φέρνει άνοδο της τιμής
Ειδικότερα, σε σχέση με την ελιά Καλαμών, που στην Αιτωλοακαρνανία παράγεται σε μεγάλες ποσότητες , που αντιστοιχούν περίπου στο 40% της εγχώριας παραγωγής, υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της τιμής. Η παραγωγή μπορεί να είναι αυξημένη, ωστόσο λόγω των καιρικών συνθηκών και της γρηγορότερης ωρίμανσης υπάρχουν πολλά μικρά μεγέθη.
Σε επίπεδο φημολογίας περισσότερο αυτή τη στιγμή γίνεται λόγο για τιμή στο 200άρι (200 τμχ ανά κιλό) της τάξης του 1,30 ευρώ. Για να αντιληφθεί κανείς πόσο χαμηλή είναι αυτή η τιμή σε σχέση και με τα αυξημένα κόστη παραγωγής, αξίζει να τονιστεί ότι πριν από τέσσερα χρόνια για παράδειγμα η τιμή εκκίνησης στην ελιά Καλαμών ήταν 1,50 ευρώ.
Το παράδοξο με τη διακύμανση της τιμής, όπως ανέφεραν πολλοί παραγωγοί στη «Σ», είναι ότι φέτος γίνεται λόγος για μικρότερη τιμή σε σχέση με πέρυσι, την ώρα που τα στοιχεία των μεταποιητών και εξαγωγέων δείχνουν ότι φέτος θα είναι χρονιά ρεκόρ για την αξία των εξαγωγών.
Μάλιστα την πρόσφατη ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση των μελών της ΠΕΜΕΤΕ εκτιμήθηκε ότι η αξία των εξαγωγών εξαμήνου του 2022 παρουσιάζει σημαντική άνοδο περισσότερο από 20%… «Δεν είναι δυνατόν από αυτό το 20% εμείς όχι μόνο να μην παίρνουμε τίποτα, αλλά να μας ζητούν χαμηλότερες ακόμη τιμές» σχολίασαν με νόημα στη «Σ» παραγωγοί της Καλαμών.
«Δίκοπο μαχαίρι» η ελαιοποίηση με ενεργειακό κόστος των ελαιοτριβείων
Η αντίδραση των παραγωγών στις χαμηλές τιμές θα είναι είτε η αποθήκευση του προϊόντος προκειμένου να περιμένουν αύξηση στην προσφερόμενη τιμή, είτε να πάρουν οι επιτραπέζιες ελιές το δρόμο για την ελαιοποίηση.
Ακόμη όμως και η εναλλακτική όμως της ελαιοποίησης συνεπάγεται ότι οι παραγωγοί θα πρέπει να επωμιστούν ένα ακόμη αυξημένο κόστος. Και αυτό γιατί το ενεργειακό κόστος των ελαιοτριβείων έχει εκτιναχθεί.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται μια προσπάθεια (σχετική παρέμβαση έγινε και από τα Επιμελητήρια της Δυτικής Ελλάδας) ώστε να υπάρξει σχετική παρέμβαση για το ενεργειακό κόστος των ελαιοτριβείων.
Αλλά το πρόβλημα έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις , καθώς υπολογίζεται ότι όταν το 2019 ο μέσος όρος αμοιβής ενός ελαιοτριβείου ήταν περίπου 70 ευρώ ανά τόνο ελαιόκαρπου, σήμερα η αμοιβή του ελαιοτριβείου, μπορεί να ξεπεράσει και τα 150 ευρώ ανά τόνο ελαιόκαρπου.
Για ένα μικρό παραγωγό, που πληρώνει συνήθως όχι με χρήματα αλλά με ελαιόλαδο, αυτό το αυξημένο κόστος μπορεί να σημαίνει ακόμη και απώλεια της τάξης του 30% επί του παραγόμενου ελαιολάδου, ως αμοιβή για το ελαιοτριβείο.
Πηγή: Εφημερίδα «Συνείδηση»
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις