Πώς μπορούν οι αγρότες να τηρήσουν τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ;
Πώς μπορούν οι αγρότες να τηρήσουν τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ;

Οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ στοχεύουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και στην προστασία της φύσης. Αλλά μπορούν πραγματικά οι αγρότες να επιτύχουν αυτή την πρωτοποριακή συμφωνία; Καθώς οι παγκόσμιες θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται, είναι σημαντικό όλοι οι τομείς να κάνουν το δικό τους ρόλο στην επίτευξη των στόχων βιωσιμότητας. Οι αγρότες έχουν μια μοναδική ευκαιρία να οδηγήσουν σε ουσιαστική αλλαγή – αλλά μόνο εάν τους δοθούν τα εργαλεία που χρειάζονται για να ανταποκριθούν κατά μέτωπο στην πρόκληση.

Σε αυτό το άρθρο, διερευνούμε τι θα χρειαστεί για τους αγρότες για να γίνουν μέρος του πράσινου μετασχηματισμού που απαιτείται σε πρωτοφανή κλίμακα, εάν η Ευρώπη θέλει να επιτύχει τον καθαρό στόχο μηδενικών εκπομπών έως το 2050. Θα εξετάσουμε ποιες νέες τεχνολογίες, στρατηγικές και κίνητρα μπορεί να απαιτηθούν για να επιτύχουν να ικανοποιήσουν αυτές τις απαιτήσεις.

Η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ είναι μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία για τη μεταμόρφωση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον μας

Η συμφωνία στοχεύει στην απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές της οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί θέσεις εργασίας, βελτιώνει τα αποτελέσματα της υγείας και προστατεύει τη φύση. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, προωθεί νομοθεσία σχετικά με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα βιώσιμα συστήματα μεταφορών και τα πρότυπα πράσινων κτιρίων. Επιπλέον, υποστηρίζει την έρευνα σε νέες τεχνολογίες, όπως η αποθήκευση δέσμευσης άνθρακα ή η παραγωγή πράσινου υδρογόνου, η οποία μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό ορισμένων από τα τρέχοντα περιβαλλοντικά μας ζητήματα.

Για να διασφαλιστεί η επιτυχία, πρέπει να εργαστούν όλοι μαζί – κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και πολίτες. Οι αγρότες είναι ιδιαίτερα σημαντικοί παράγοντες στην επίτευξη προόδου προς την επίτευξη των στόχων βιωσιμότητας της ΕΕ. Καθώς κατέχουν μεγάλο μέρος της γεωργικής γης της Ευρώπης, οι ενέργειές τους θα έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τους πόρους σήμερα και στο μέλλον. Αυτό περιλαμβάνει τη μείωση των επιβλαβών εισροών όπως τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα. εξοικονόμηση νερού μέσω βελτιωμένων πρακτικών άρδευσης. εναλλασσόμενες καλλιέργειες πιο συχνά. αύξηση της περιεκτικότητας σε οργανική ουσία στα εδάφη. αποκατάσταση υγροτόπων· φυτεύοντας δέντρα; υπεύθυνη διαχείριση του ζωικού κεφαλαίου· ενθάρρυνση της βιοποικιλότητας των βοσκοτόπων και πολλά άλλα.

Επισκόπηση των περιβαλλοντικών δεσμεύσεων της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ

Η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ φέρνει μαζί της μια σειρά περιβαλλοντικών δεσμεύσεων και στόχων, όπως:

  •     την προώθηση της βιώσιμης γεωργίας·
  •     πράσινες υποδομές·
  •     κυκλική οικονομία.
  •     προστασία του περιβάλλοντος.
  •     και πρακτικές βιολογικής γεωργίας.

Η αειφόρος γεωργία αφορά τη μείωση των γεωργικών εκπομπών, ενώ παράλληλα παράγει αρκετά τρόφιμα για να καλύψει τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω βελτιωμένων αγροοικολογικών συστημάτων που είναι πιο ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή και χρησιμοποιούν λιγότερους πόρους. Όσον αφορά τις πράσινες υποδομές, η ΕΕ θέλει να προωθήσει φυσικούς οικοτόπους, όπως υγροτόπους και δάση, που συμβάλλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής αποδεσμεύοντας το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, στοχεύουν στην αύξηση της βιοποικιλότητας προστατεύοντας τα απειλούμενα είδη και προωθώντας τους διαδρόμους άγριας ζωής μεταξύ προστατευόμενων περιοχών.

Οι κυκλικές οικονομίες έχουν σχεδιαστεί για να μειώνουν την παραγωγή απορριμμάτων με την επαναχρησιμοποίηση ή την ανακύκλωση υλικών σε νέα προϊόντα. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να καταργήσει σταδιακά τα πλαστικά είδη μιας χρήσης και να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε πιο πράσινες τεχνολογίες για τις διαδικασίες παραγωγής. Τέλος, οι προσπάθειες διατήρησης του περιβάλλοντος επικεντρώνονται στη διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων όπως ποταμών, λίμνες και άλλα υδατικά συστήματα από τη ρύπανση που προκαλείται από τη βαριά βιομηχανία και την αστική απορροή. Η βιολογική γεωργία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο εδώ, καθώς μειώνει τη χρήση φυτοφαρμάκων σε σύγκριση με τις παραδοσιακές μεθόδους γεωργίας.

Οι αγρότες πρέπει να εφαρμόσουν στρατηγικές αλλαγής χρήσης γης

Για να ανταποκριθούν στις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ, οι αγρότες πρέπει να εφαρμόσουν στρατηγικές αλλαγής χρήσης γης. Αυτές οι στρατηγικές περιλαμβάνουν συνδυασμό πρακτικών διατήρησης που στοχεύουν στη μείωση των αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και στη βελτίωση της βιωσιμότητας.

  1.     Καθιέρωση συστημάτων αγροδασοκομίας – Η αγροδασοκομία είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που συνδυάζει τα δέντρα με τις καλλιέργειες ή τα ζώα με αμοιβαία επωφελή τρόπο. Αυτό βοηθά στη δημιουργία ενός πιο ποικιλόμορφου, παραγωγικού και ανθεκτικού γεωργικού συστήματος.
  2.     Δίνοντας προτεραιότητα στις πράσινες υποδομές – αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία ενδιαιτημάτων για ιθαγενή είδη, όπως φράχτες και λιβάδια αγριολούλουδων, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της βιοποικιλότητας και να παρέχουν πρόσθετες πηγές τροφής για επικονιαστές όπως μέλισσες, πεταλούδες και σκώρους.
  3.     Προώθηση της αμειψισποράς – Η αμειψισπορά είναι μια από τις παλαιότερες τεχνικές καλλιέργειας που είναι γνωστές στον άνθρωπο. περιλαμβάνει τη διαδοχική καλλιέργεια διαφορετικών τύπων καλλιεργειών με την πάροδο του χρόνου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη γονιμότητα του εδάφους και τον έλεγχο των παρασίτων, ενώ μειώνει την εξάρτηση από χημικές εισροές.
  4.     Ενθάρρυνση της βιολογικής παραγωγής – Η βιολογική γεωργία είναι μια ολιστική προσέγγιση που εστιάζει στη διατήρηση υγιών εδαφών μέσω μειωμένης άροσης, κομποστοποίησης και άλλων φυσικών μεθόδων χωρίς τη χρήση συνθετικών λιπασμάτων ή φυτοφαρμάκων. Ενθαρρύνει επίσης τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία όσον αφορά τις ποικιλίες φυτών που καλλιεργούνται και τις φυλές ζώων που εκτρέφονται, αυξάνοντας έτσι τη μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Τεχνικές διαχείρισης του εδάφους

Το έδαφος αποτελεί ζωτικό συστατικό του περιβάλλοντος και οι τεχνικές διαχείρισης του εδάφους μπορούν να εξασφαλίσουν ότι οι αγρότες εκπληρώνουν τις περιβαλλοντικές τους δεσμεύσεις. Μια τέτοια τεχνική είναι η βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση οργανικής ύλης, σάπια φύλλα ή κομπόστ για την προσθήκη θρεπτικών συστατικών πίσω στο έδαφος που έχει εξαντληθεί λόγω των εντατικών γεωργικών πρακτικών. Επιπλέον, βοηθά επίσης στην αύξηση της κατακράτησης νερού, η οποία μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των καλλιεργειών από συνθήκες ξηρασίας.

Μια άλλη σημαντική τεχνική για τη διαχείριση του εδάφους είναι μέσω στρατηγικών διαχείρισης της υγείας. Αυτές περιλαμβάνουν μεθόδους όπως η αμειψισπορά, η καλλιέργειες ή η ενδοκαλλιέργεια για τη μείωση των πιέσεων των παρασίτων και τη βελτίωση του κύκλου των θρεπτικών συστατικών εντός του συστήματος εκμετάλλευσης. Τα πιο υγιή εδάφη είναι σε καλύτερη θέση να συγκρατούν την υγρασία και να παρέχουν πιο ευεργετική μικροβιακή δραστηριότητα, η οποία μπορεί να υποστηρίξει περαιτέρω τη γεωργική παραγωγικότητα.

Η δέσμευση άνθρακα είναι ένας άλλος βασικός τομέας στον οποίο οι αγρότες πρέπει να επικεντρωθούν κατά την εκπλήρωση των περιβαλλοντικών τους δεσμεύσεων. Μέσω διαφόρων μέτρων, όπως συστήματα μη άροσης ή καλλιέργεια οσπρίων, οι αγρότες μπορούν να αυξήσουν την ποσότητα άνθρακα που αποθηκεύεται στα εδάφη τους μειώνοντας τη διάβρωση και ενθαρρύνοντας την υγιή ανάπτυξη των ριζών στο έδαφος. Επιπλέον, αυτές οι μέθοδοι συμβάλλουν επίσης στη μείωση της απορροής λιπασμάτων που μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα κοντινά οικοσυστήματα.

Τέλος, η πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για όλους τους αγρότες. Εφαρμόζοντας αρχές διατήρησης της γεωργίας, όπως ελάχιστες εργασίες άροσης ή φύτευση λωρίδων χόρτου μεταξύ των χωραφιών, μπορούν να διατηρήσουν την επιφανειακή βλάστηση που επιβραδύνει την απορροή των ομβρίων υδάτων και αποτρέπει την απώλεια του επιφανειακού εδάφους, ενώ παρέχει επιπλέον ενδιαιτήματα για είδη άγριας ζωής όπως οι επικονιαστές. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις θα πρέπει να λαμβάνονται σε συνδυασμό με τακτική παρακολούθηση, ώστε τυχόν αλλαγές με την πάροδο του χρόνου να μπορούν να παρακολουθούνται και να αντιμετωπίζονται ανάλογα.

Πρακτικές εξοικονόμησης νερού στη γεωργία

Οι στρατηγικές διατήρησης του νερού είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση πολύτιμων πόρων, καθώς και για την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων από ζημιές που προκαλούνται από τη ρύπανση ή την υπερβολική χρήση. Οι αγρότες μπορούν να εφαρμόσουν πρακτικές, τεχνικές και μεθόδους εξοικονόμησης νερού στη γη τους. Η πιο βασική πρακτική που πρέπει να υιοθετήσουν οι αγρότες είναι τα αποτελεσματικά συστήματα άρδευσης που διασφαλίζουν ότι οι καλλιέργειες λαμβάνουν μόνο την ποσότητα νερού που απαιτείται για τη βέλτιστη ανάπτυξη. Επιπλέον, η αμειψισπορά θα μειώσει την ανάγκη για υπερβολικό πότισμα λόγω διαφορών στη σύνθεση του εδάφους μεταξύ διαφορετικών τύπων καλλιεργειών. Η κάλυψη των εδαφών με σάπια φύλλα βοηθά επίσης στη διατήρηση της υγρασίας και μειώνει την εξάτμιση από τις ακτίνες του ήλιου. Λαμβάνοντας αυτά τα βήματα, οι αγρότες μπορούν να μειώσουν σημαντικά τη χρήση νερού, διασφαλίζοντας παράλληλα υγιείς αποδόσεις και κέρδη.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλά άλλα προγράμματα εξοικονόμησης νερού που είναι διαθέσιμα για να βοηθήσουν τους αγρότες να μειώσουν ακόμη περισσότερο το υδάτινο αποτύπωμά τους. Για παράδειγμα, ορισμένες τοπικές κυβερνήσεις μπορεί να παρέχουν κίνητρα όπως επιχορηγήσεις ή εκπτώσεις φόρου για να ενθαρρύνουν την εφαρμογή φιλικών προς το περιβάλλον πρακτικών όπως η χρήση βαρελιών βροχής ή συστημάτων άρδευσης με σταγόνες. Υπάρχουν επίσης πολλοί ιδιωτικοί οργανισμοί που συνεργάζονται με αγρότες για την ανάπτυξη καινοτόμων λύσεων, όπως η ανάπτυξη συστημάτων φιλτραρίσματος χαμηλού κόστους που μπορούν να συλλάβουν καθαρή απορροή βρόχινου νερού για χρήση κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων.

Μέτρα προστασίας της αγροτικής βιοποικιλότητας

Τα μέτρα προστασίας της βιοποικιλότητας περιλαμβάνουν την προστασία φυτικών ειδών, την αποκατάσταση ενδιαιτημάτων άγριας ζωής, την ανάληψη έργων αποκατάστασης οικοσυστημάτων και την εισαγωγή νέων ειδών σε μια περιοχή μέσω προγραμμάτων επανεισαγωγής. Όλες αυτές οι δραστηριότητες έχουν θετική επίδραση στα παγκόσμια οικοσυστήματα και παρέχουν οφέλη όπως βελτιωμένη ποιότητα αέρα, μεγαλύτερη κατακράτηση νερού στο έδαφος, αυξημένη δέσμευση άνθρακα, αυξημένη παραγωγή τροφίμων και καλύτερο έλεγχο των ασθενειών.

Η προστασία των φυτικών ειδών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση υγιών οικολογικών συστημάτων. Διατηρώντας τα αυτοφυή φυτά, δημιουργούμε ενδιαιτήματα που υποστηρίζουν πληθυσμούς άγριας ζωής που στη συνέχεια προάγουν τη σταθερότητα σε τοπικά περιβάλλοντα. Η αποκατάσταση ενδιαιτημάτων άγριας ζωής περιλαμβάνει τη δημιουργία καταλληλότερων συνθηκών που θα επιτρέψουν στα απειλούμενα ή απειλούμενα είδη να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον με επαρκείς πόρους. Τα έργα αποκατάστασης οικοσυστημάτων στοχεύουν στην αποκατάσταση των υποβαθμισμένων εκτάσεων γης με την αφαίρεση χωροκατακτητικών ειδών, ενώ παράλληλα φυτεύουμε αυτοφυή βλάστηση και καθιερώνοντας βιώσιμες πρακτικές όπως η αγροδασοκομία ή οι ολοκληρωμένες τεχνικές καλλιέργειας. Τέλος, η επανεισαγωγή εξαφανισμένων ή τοπικά σπάνιων ειδών ζώων και φυτών βοηθά στη διατήρηση της γενετικής ποικιλότητας σε μια περιοχή που μπορεί να οδηγήσει στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα ολόκληρων οικοσυστημάτων.

Προσεγγίσεις μετριασμού της κλιματικής αλλαγής στη γεωργία

Ως μέρος της ατζέντας της Πράσινης Συμφωνίας, οι αγρότες πρέπει να εφαρμόσουν μέτρα για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής μειώνοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, προσαρμόζοντας παράλληλα τις επιπτώσεις της μέσω ανθεκτικών γεωργικών πρακτικών.

Η αποθήκευση άνθρακα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, καθώς δεσμεύει και αποθηκεύει διοξείδιο του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα. Η δέσμευση άνθρακα μπορεί να επιτευχθεί μέσω διαφόρων προσεγγίσεων, όπως η καλλιέργεια χωρίς άροση, η αγροδασοκομία, οι καλλιέργειες, η διαχείριση οργανικής ύλης και τα συστήματα περιστροφικής βόσκησης. Αυτές οι στρατηγικές όχι μόνο μειώνουν τα επίπεδα CO2 αλλά συμβάλλουν επίσης στη βελτίωση της υγείας και της παραγωγικότητας του εδάφους για τους αγρότες που τις χρησιμοποιούν.

Τα μέτρα προσαρμογής στο κλίμα είναι εξίσου απαραίτητα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αειφόρες γεωργικές τεχνικές όπως βελτιωμένες μέθοδοι άρδευσης, στρατηγικές ελέγχου παρασίτων που ελαχιστοποιούν τις χημικές εισροές και διαφοροποιημένους κύκλους αμειψισποράς έχουν αποδειχθεί ότι αυξάνουν την ανθεκτικότητα των αγροκτημάτων έναντι ακραίων καιρικών φαινομένων που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, οι επενδύσεις σε τεχνολογίες όπως η γεωργία ακριβείας παρέχουν στους αγρότες πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τη γη τους για καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων και γρήγορη προσαρμογή όταν οι συνθήκες διαφέρουν από έτος σε έτος.

Τέλος, η βιώσιμη εντατικοποίηση προσφέρει μια άλλη προσέγγιση για την εξισορρόπηση των στόχων παραγωγής τροφίμων με τους στόχους προστασίας του περιβάλλοντος στο μεταβαλλόμενο τοπίο της Ευρώπης. Οι αγρότες μπορούν να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις ελαχιστοποιώντας τις αρνητικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα μέσω βέλτιστων πρακτικών διαχείρισης, όπως η ολοκληρωμένη διαχείριση παρασίτων και τα σχέδια διαχείρισης θρεπτικών ουσιών που έχουν σχεδιαστεί για συγκεκριμένα εδάφη και τοποθεσίες. Αυτά τα συστήματα άροσης διατήρησης καλύπτουν το έδαφος καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου και ενισχύουν τους βιολογικούς ελέγχους που χρησιμοποιούν φυσικούς θηρευτές αντί χημικών για την καταπολέμηση παρασίτων ή ζιζανίων.

Οδηγίες παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για τους αγρότες

Οι αγρότες πρέπει επίσης να διασφαλίσουν ότι τηρούν τις κατευθυντήριες γραμμές για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας με βιώσιμο τρόπο. Η παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και παρακολούθηση. Ωστόσο, οι ανταμοιβές αξίζουν την προσπάθεια. Το κύριο πλεονέκτημα είναι ότι δεν βασίζεται σε πεπερασμένους πόρους, όπως ορυκτά καύσιμα όπως ο άνθρακας ή το πετρέλαιο. Αντίθετα, βασίζεται σε απεριόριστες πηγές όπως η ηλιακή ενέργεια, η αιολική ενέργεια, οι γεωθερμικές αντλίες θερμότητας και η υδροηλεκτρική ενέργεια. Αυτό το καθιστά πιο οικονομικό και αξιόπιστο από τις παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας. Επιπλέον, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχουν μηδενικές εκπομπές που συμβάλλουν στη μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη αποτρέποντας την είσοδο της ρύπανσης στην ατμόσφαιρα.

Για την επίτευξη αυτών των στόχων, οι χώρες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αναπτύξουν συγκεκριμένα πρότυπα που σχετίζονται με την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Αυτά τα πρότυπα θα πρέπει να παρέχουν κανονισμούς σχετικά με το πόση ηλεκτρική ενέργεια χρειάζεται να παράγεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κάθε χρόνο, ποιοι τύποι τεχνολογίας μπορούν να χρησιμοποιηθούν (δηλαδή, φωτοβολταϊκά συστήματα), πόσο συχνά χρειάζεται συντήρηση και πότε πρέπει να γίνουν νέες εγκαταστάσεις για την επίτευξη των στόχων αποτελεσματικά. Επιπλέον, θα πρέπει επίσης να δοθεί προσοχή στην παροχή κινήτρων στους αγρότες που επιλέγουν εναλλακτικές μεθόδους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη γη τους – αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει επιδοτήσεις για όσους επενδύουν σε ηλιακούς συλλέκτες ή επιχορηγήσεις για την ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών, όπως λέβητες βιομάζας ή υδροηλεκτρικούς σταθμούς μικρής κλίμακας.

Πρωτόκολλα δέσμευσης άνθρακα στη γεωργία

Η δέσμευση άνθρακα στη γεωργία βοηθά στη δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα στο έδαφος, τη βλάστηση και άλλους γεωλογικούς σχηματισμούς. Με αυτόν τον τρόπο, χρησιμεύει ως εργαλείο για τη μείωση των συγκεντρώσεων αερίων του θερμοκηπίου παγιδεύοντας ή δεσμεύοντας άνθρακα από την ατμόσφαιρα.

Μια μέθοδος δέσμευσης του εδάφους που χρησιμοποιείται από τους αγρότες είναι οι πρακτικές μη άροσης. Αυτά περιλαμβάνουν την παραμονή υπολειμμάτων καλλιεργειών στα χωράφια μετά τη συγκομιδή αντί για το όργωμα τους πίσω στο έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο, περισσότερη οργανική ύλη μπορεί να διασπαστεί με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που αυξάνει τη γονιμότητα του εδάφους και δεσμεύει επιπλέον διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Άλλες στρατηγικές μπορεί να περιλαμβάνουν τη φύτευση καλλυντικών καλλιεργειών που συμβάλλουν στη διατήρηση των επιπέδων υγρασίας στο έδαφος και στην αύξηση των φυσικών διαδικασιών κύκλου θρεπτικών συστατικών.

Τα συστήματα διαχείρισης της γεωργικής γης διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη δέσμευση του ατμοσφαιρικού άνθρακα μέσω της φωτοσύνθεσης και της αποθήκευσης σε φυτικά υλικά όπως οι ρίζες και τα φύλλα. Για παράδειγμα, η ενσωμάτωση δέντρων σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις παρέχει σκιά που μειώνει τους ρυθμούς εξατμισοδιαπνοής ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τη συσσώρευση βιομάζας για μακροπρόθεσμους σκοπούς βελτίωσης του εδάφους. Επιπλέον, η χρήση αζωτούχων λιπασμάτων θα πρέπει να μειωθεί όπου είναι δυνατόν, επειδή εκπέμπουν υποξείδιο του αζώτου – ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου – κατά την εφαρμογή τους στα χωράφια.

Υπάρχουν ποινές για τους αγρότες που δεν συμμορφώνονται με την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ;

Το ζήτημα των κυρώσεων για τους αγρότες που δεν συμμορφώνονται με την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ είναι κρίσιμο. Πρώτον, μπορεί να επιβληθούν πρόστιμα σε όσους αγρότες δεν τηρούν τους κανόνες που ορίζει η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ. Αυτά μπορεί να κυμαίνονται από σχετικά μικρά ποσά έως πολύ μεγαλύτερα ποσά που πρέπει να καταβληθούν αμέσως ή με την πάροδο του χρόνου ως μέρος ενός εκτεταμένου προγράμματος πληρωμών. Επιπλέον, ορισμένες χώρες μπορεί να επιλέξουν να εφαρμόσουν άλλες μορφές τιμωρίας, όπως περιορισμούς στο εμπόριο ή πιθανές ποινές φυλάκισης για πιο σοβαρά αδικήματα.

Εκτός από τις οικονομικές και νομικές συνέπειες, οι αγρότες μπορεί επίσης να αντιμετωπίσουν ζημιά στη φήμη τους εάν κριθούν ένοχοι για παράβαση οποιωνδήποτε κανόνων που περιγράφονται στην Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει αρνητική κάλυψη από τον Τύπο ή δημόσια κριτική, καθιστώντας πιο δύσκολο για αυτούς να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται με επιτυχία στις τοπικές τους κοινότητες. Η διαχείριση της φήμης θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στο μέλλον, επομένως αποδίδει καρπούς στους αγρότες να διασφαλίζουν ότι τηρούν όλους τους απαραίτητους κανονισμούς.

Ποια είναι τα μακροπρόθεσμα οφέλη από τη συμμόρφωση με τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ;

Όπως ένας φοίνικας από τις στάχτες, η συμμόρφωση με τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ μπορεί να αποφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη για τους αγρότες. Πρώτα και κύρια, οι αγρότες που συμμορφώνονται με την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ θα βοηθήσουν στη βιώσιμη διαχείριση της χρήσης γης και των διαδικασιών παραγωγής τους για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Αυτό το είδος διαχείρισης των φυσικών πόρων όχι μόνο βοηθά στη διασφάλιση υγιών οικοσυστημάτων, αλλά χρησιμεύει επίσης ως παράδειγμα για άλλες γεωργικές δραστηριότητες παγκοσμίως. Ως αποτέλεσμα, οι συμμορφούμενες εκμεταλλεύσεις θα μπορούσαν πιθανότατα να δουν βελτιωμένες σχέσεις με τους πελάτες χάρη στην αυξημένη εμπιστοσύνη που απορρέει από βιώσιμες πρακτικές.

Επιπλέον, η υιοθέτηση φιλικών προς το περιβάλλον μεθόδων θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομικά κίνητρα, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις ή επιδοτήσεις που παρέχονται από κυβερνήσεις ή οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτές οι ανταμοιβές θα μπορούσαν να παρέχουν περισσότερα περιθώρια για τη λήψη αποφάσεων για επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες ή εξοπλισμό που έχουν σχεδιαστεί για τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας ή τη βελτίωση της αποδοτικότητας στη διαχείριση των πόρων. Επενδύοντας σοφά τώρα, οι αγρότες μπορεί να είναι σε θέση να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη στην πορεία.

Τέλος, η συμμόρφωση με την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ επιφέρει κοινωνική ευθύνη, αποδεικνύοντας τη δέσμευση για την προστασία της φύσης και τη διαφύλαξη της επισιτιστικής ασφάλειας για τις μελλοντικές γενιές. Το να είσαι μέρος κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου δίνει στους ανθρώπους σκοπό και υπερηφάνεια – και τα δύο σημαντικά στοιχεία απαραίτητα για κάθε επιτυχημένο επιχειρηματικό εγχείρημα. Η υιοθέτηση αυτών των αξιών μπορεί να δώσει στους αγρότες πρόσβαση σε ένα ευρύτερο σύνολο πελατών που αναζητούν προϊόντα ηθικής προέλευσης, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την εμπιστοσύνη του κοινού στις προσπάθειές τους για καλύτερα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.

Πηγή: openaccessgovernment.org

Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις