Σύμφωνα με έκθεση από ανεξάρτητες ομάδες για τα δικαιώματα στο Τουρκμενιστάν καταγράφει εκτεταμένη, συστηματική καταναγκαστική εργασία, που στηρίζεται στην ενδημική διαφθορά, στην ετήσια συγκομιδή βαμβακιού στη χώρα.
Το βαμβάκι είναι η μεγαλύτερη εξαγωγή του Τουρκμενιστάν μετά το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, με την αξία των εξαγωγών –κυρίως προς την Τουρκία– να κυμαίνεται κατά μέσο όρο περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως την τελευταία δεκαετία.
Η έκθεση παρέχει αποδεικτικά στοιχεία για καταναγκαστική εργασία στη συγκομιδή βαμβακιού το 2022 στο Τουρκμενιστάν, καλώντας την κυβέρνηση της χώρας να προβεί σε ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις για τον τερματισμό της καταναγκαστικής εργασίας και τη δημιουργία ενός ευρύτερου ευνοϊκού περιβάλλοντος για τα εργασιακά δικαιώματα.
Η ασιατακή χώρα είναι μια από τις πιο κλειστές και καταπιεστικές χώρες στον κόσμο, με ένα σύστημα αυθαίρετης, διεφθαρμένης διακυβέρνησης που ελέγχει σχεδόν κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Κατά τη διάρκεια της ετήσιας συγκομιδής, η κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν αναγκάζει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων υπαλλήλων σχολείων και νοσοκομείων, να μαζεύουν βαμβάκι ή να πληρώνουν για αντικατάσταση συλλεκτών υπό την απειλή κυρώσεων, όπως απώλεια εργασίας.
Η κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν έχει επίσης τον πλήρη έλεγχο του συστήματος παραγωγής βαμβακιού, το οποίο βασίζεται στην εκμετάλλευση των αγροτών, σύμφωνα με την έκθεση. Κάθε χρόνο, η κυβέρνηση επιβάλλει ποσοστώσεις παραγωγής βαμβακιού στους αγρότες και τις επιβάλλει με την απειλή κυρώσεων, συμπεριλαμβανομένων προστίμων και απώλειας γης. Οι περιφερειακοί διαχειριστές που είναι επιφορτισμένοι με την επιβολή των ποσοστώσεων κινητοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους στη συγκομιδή για να δείξουν τη δέσμευσή τους στο σχέδιο της κυβέρνησης για το βαμβάκι.
Παράλληλα, η έκθεση υπογραμμίζει επίσης τον κίνδυνο καταναγκαστικής εργασίας του Τουρκμενικού βαμβακιού να εισέλθει σε παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού ενδυμάτων και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, κατά παράβαση της νομοθεσίας περί απαγόρευσης των εισαγωγών και των υποχρεώσεων των εταιρειών να μην χρησιμοποιούν προϊόντα που κατασκευάζονται με καταναγκαστική εργασία.
Προμηθευτές σε τρίτες χώρες, ιδίως στην Τουρκία, αλλά και στο Πακιστάν και την Ιταλία, χρησιμοποιούν βαμβάκι, νήματα και υφάσματα καταγωγής Τουρκμενιστάν και πωλούν προϊόντα σε μεγάλες παγκόσμιες μάρκες. Αυτό σημαίνει ότι οι μάρκες και οι λιανοπωλητές αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταναγκαστικής εργασίας του Τουρκμενικού βαμβακιού να εισέλθει στις αλυσίδες εφοδιασμού βαμβακιού τους σε όλα τα στάδια παραγωγής.