Οι εποχές που ζούμε χαρακτηρίζονται από αστάθεια στις τιμές των προϊόντων, από αβεβαιότητα στις συνεργασίες μεταξύ όλων των πλευρών, διαταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα αλλά και από έλλειψη αξιοπιστίας στους θεσμούς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Συμβολαιακή Γεωργία στα σιτηρά που «ακυρώνει» τις αυξήσεις στις τιμές πώλησης, γαλακτοβιομηχανίες να κατεβάζουν μονομερώς τις τιμές που πληρώνουν τους κτηνοτρόφους, και εταιρείες-αρπακτικά να αναλαμβάνουν τα κόκκινα δάνεια και οργανισμούς να κάνουν «φανταστικές» πληρωμές.
Μέσα σε αυτό το καθόλα τοξικό περιβάλλον, η οικονομική επιβίωση των αγροτών πρέπει να στηρίζεται σε υγιείς βάσεις. Ποιες είναι οι πηγές για μια υγιή και βιώσιμη χρηματοδότηση;
Ένας αγρότης μπορεί να στηριχθεί σε ίδια κεφαλαία (δηλαδή να βάλει χρήματα από την τσέπη του), πράγμα όμως το οποίο στη τρέχουσα συγκυρία είναι πολύ δύσκολο, μιας και η μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής αλλά και οι συνεχόμενες αστοχίες στις πληρωμές από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν τον αφήνουν να κάνει σωστό προγραμματισμό.
Μια άλλη εναλλακτική είναι να προσφύγει στην τράπεζα για να λάβει χρηματοδότηση, ενώ υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος, εκτός τραπεζικού συστήματος.
Βεβαίως ΔΕΝ εννοούμε παράνομες διαδρομές χρήματος (τοκογλύφους κλπ) αλλά τους γεωπόνους που μέχρι σήμερα χρηματοδοτούν εμμέσως την αγροτική παραγωγή.
Σήμερα, μικρό είναι το ποσοστό των αγροτών που διαθέτει τα ίδια κεφαλαία για να παράγει και δεν έχει υποθηκευμένα τα κτήματά του σε κάποιο τραπεζικό ίδρυμα. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία των αγροτών αναγκάζεται να δανειστεί από το τραπεζικό σύστημα με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει μέσα από αυτή την πρακτική είναι η απώλεια της ιδιοκτησίας, ίσως του κρισιμότερου πόρου για την παραγωγή, που είναι το αγροτεμάχιο.
Δυστυχώς, ο Αγρότης - Κτηνοτρόφος είναι ένα «δάνειο -αριθμός» με συγκεκριμένη πιστοληπτική ικανότητα για τις τράπεζες σήμερα, και όχι ένα κρίσιμος πόρος δημιουργίας για το μέλλον, που αφορά κυριολεκτικά το πιάτο που έχουμε στο τραπέζι μάς.
Ας αναρωτηθούμε εάν το έχουμε όλοι στο τραπέζι μας κοιτάζοντας γύρω μας .
Έχει γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο να χάνονται περιουσίες, να διαλύονται οικογένειες και να ξεκληρίζονται χωριά που κάποτε ζούσαν αποκλειστικά από την πρωτογενή παραγωγή.
Οι νέοι, που είναι και η πολυτιμότερη περιουσία της χώρας μας για την οικοδόμηση των μελλοντικός προοπτικών επιβίωσής της έχει χάσει κάθε ελπίδα για ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και πλέον αναζητά το μέλλον της στο αστικό περιβάλλον, ειδικά σε αυτό του εξωτερικού.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις