Ανησυχητικές δυναμικές για την επάρκεια πόσιμου και εν γένει γλυκού νεκρού σε πολλές περιοχές παγκοσμίως αλλά κυρίως στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική και την Κεντρική Ασία διαπιστώνει έρευνα του ΟΗΕ.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν την προοπτική πολέμων για την εξασφάλιση επάρκειας υδάτινων πόρων για τη γεωργία και το ενδεχόμενο κρίσης επάρκειας τροφίμων καθώς μεγάλες περιοχές θα ερημοποιούνται.
Οι απολήψεις νερού για άρδευση αγροτικών κτήσεων πέρα από το όριο των ανανεώσιμων πόρων γλυκού νερού είναι πιο συνηθισμένη σήμερα σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Αρκετές άλλες χώρες, για παράδειγμα η Ισπανία, η Νότια Αφρική, η Νότια Κορέα, το Πακιστάν και η Ινδία και η Ελλάδα, ξεχωρίζουν για τη χρήση υψηλότερου μεριδίου των πόρων γλυκού νερού τους στη γεωργία από τους γείτονές τους.
Αυτό σύμφωνα με τη βάση δεδομένων του FAO Aquastat, όπου το τελευταίο διαθέσιμο έτος για τα δεδομένα είναι το 2020.
Τα κλίματα της ερήμου, όπως στην αραβική χερσόνησο, κάνουν τις χώρες εκεί να δαπανούν υπερβολικά κεφάλαια από τον προϋπολογισμό τους για αρδευτικό έργα για τη στήριξη της γεωργίας.
Αυτό οδήγησε σε μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πρόβλημα εξάντλησης του υδροφόρου ορίζοντα μέχρι το 2030.
Στο Πακιστάν και το Ιράν, μεταξύ 63 και 70% των ανανεώσιμων πηγών γλυκού νερού εστιάστηκε στη γεωργία το 2020, ενώ αυτό ανεβαίνει στο 68 με 77% εφόσον συμπεριληφθούν όλες οι χρήσεις γλυκού νερού.
Η εκτατική και εντατική γεωργία, συμπεριλαμβανομένων των καλλιεργειών βαμβακιού, αυξάνει επίσης τη χρήση του γλυκού νερού στα ημίξηρα κλίματα της Κεντρικής Ασίας.
Το Ουζμπεκιστάν χρησιμοποιούσε το 111% των ανανεώσιμων πηγών νερού ετησίως, ακολουθούμενο από το Τουρκμενιστάν με 65% (106% όταν υπολογίζονται όλες οι χρήσεις γλυκού νερού).
Η μόνη άλλη χώρα που επεκτείνει τον προϋπολογισμό της για το γλυκό νερό μόνο όταν συνδυάζει τη γεωργία και άλλες χρήσεις γλυκού νερού ήταν η Ιορδανία.
Η γεωργία αντιπροσωπεύει το 72% όλων των αποσύρσεων γλυκού νερού παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης υπερβολικής χρήσης.
Σύμφωνα με τον FAO, οι παγκόσμιοι πόροι γλυκού νερού ανά άτομο έχουν μειωθεί κατά 20% τοις εκατό τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ η διαθεσιμότητα και η ποιότητα του νερού έχουν επίσης επιδεινωθεί.
Πρόσθετοι παράγοντες που παίζουν ρόλο σε αυτό είναι η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή, τεντώνοντας τον πολύτιμο πόρο ακόμη πιο λεπτό.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις