Σε ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, ένα πρώην στέλεχος του κόμματος "Για το χαμόγελο του δικού μου παιδιού" έχει χάσει την μπάλα. Ο απερχόμενος Πρόεδρος του χωριού είναι τόσο αγανακτισμένος από την επερχόμενη αντικατάστασή του, που είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία.
Σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον έλεγχο, ο Πρόεδρος έχει δημιουργήσει μια ομάδα πιστών ακολούθων, με επικεφαλής μια γνωστή διευθύντρια. Η διευθύντρια αυτή λειτουργεί ως μαύρη χήρα του Προέδρου, χειριζόμενη τα νήματα και φροντίζοντας για την εκτέλεση των εντολών του.
Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα κλίμα τρόμου και καχυποψίας στο χωριό. Πολλοί κάτοικοι ανησυχούν για τη νομιμότητα των ενεργειών του Προέδρου και των πιστών του.
Οι ανησυχίες αυτές ενισχύονται όταν διαπιστώνεται ότι υπάρχουν εισερχόμενα έγγραφα από εισαγγελικές και άλλες ελεγκτικές αρχές, τα οποία αποκρύφτηκαν με πρωτοβουλία του Προέδρου από τα λοιπά μέλη της Διοίκησης.
Η αποκάλυψη αυτή οδηγεί σε μια κρίση στη Διοίκηση.
Ο Αντιπρόεδρος του χωριού, ο οποίος είναι ένας από τους λίγους που έχουν το θάρρος να αντιταχθούν στον Πρόεδρο, απευθύνει εσωτερικό έγγραφο στη Γραμματεία του Γραφείου Διοίκησης και Διοικητικού Συμβουλίου, ζητώντας να ενημερωθεί για την πιθανή ύπαρξη και άλλων εγγράφων που ενδεχομένως να κρατήθηκαν μυστικά και να μην κοινοποιήθηκαν στη Διοίκηση.
Η απάντηση στο έγγραφο-ερώτημα του Αντιπροέδρου, δεν δόθηκε από την αρμόδια Γραμματέα, αλλά από τον μαινόμενο Πρόεδρο, ο οποίος εισέβαλλε στο γραφείο του Αντιπροέδρου, βρίζοντας και προπηλακίζοντας τον ίδιο και άλλα παρευρισκόμενα μέλη της Διοίκησης, προκαλώντας μάλιστα ζημιές στο γραφείο και απειλώντας τους, ότι εάν δεν αποσυρθεί το έγγραφο, θα τους "περιποιηθεί όλους καταλλήλως".
Η παρέμβαση ψυχραιμοτέρων και η ήπια στάση του Αντιπροέδρου, απέτρεψαν την κλιμάκωση του επεισοδίου. Ωστόσο, η κατάσταση παραμένει τεταμένη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στο μέλλον.
Η ιστορία αυτή είναι φανταστική, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Τα ελληνικά χωριά , οργανισμοί συναιτερισμοί είναι συχνά θύματα της πολιτικής και της διαφθοράς. Μέλη της Διοίκησης που προσπαθούν να κάνουν το σωστό συχνά αντιμετωπίζουν την αντίδραση των ισχυρών και των διεφθαρμένων.
Ελπίζουμε ότι η ιστορία αυτή θα αποτελέσει μια υπενθύμιση ότι η διαφθορά και η ανευθυνότητα δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές.