«Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα (ΥΑΠ) είναι μία τεράστια ευκαιρία για τη χώρα μας» τόνισε ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Θόδωρος Σκυλακάκης, αναφερόμενος σε μία εκ των πλέον αναπτυξιακών διατάξεων στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τίτλο: «Όροι δόμησης, κατασκευής, επιτρεπόμενες χρήσεις γης για κέντρα δεδομένων, χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις, αξιοποίηση πόρων Πράσινου Ταμείου και λοιπές περιβαλλοντικές και ενεργειακές διατάξεις».
Υπερασπιζόμενος στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής τις διατάξεις του νομοσχεδίου, εξήγησε πως στην Ελλάδα -κατά κύριο λόγο στο Αιγαίο- έχουμε ένα πάρα πολύ ισχυρό, αιολικό δυναμικό, το καλύτερο που υπάρχει σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και πιθανότατα -με μία μικρή εξαίρεση κάποιων περιοχών έξω από την Γασκώνη- το καλύτερο σε όλη τη Μεσόγειο.
Ο Υπουργός σημείωσε πως είναι πολύ μεγάλης σημασίας, αυτό το δυναμικό, να μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε τη σωστή στιγμή και πως μπορεί η χώρα να προσμένει τη δημιουργία μίας αλυσίδας αξίας, επειδή είναι πολύ μεγάλες οι επενδύσεις, της τάξεως των 12GW, που θα γίνουν στην επόμενη 20ετία, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.
«Είναι μία μοναδική ευκαιρία το υπεράκτιο αιολικό δυναμικό να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια εξαγωγική, ενεργειακά χώρα. Να δώσει επενδύσεις με πολύ μεγάλη προστιθέμενη αξία», η οποία όπως επισήμανε ο κ. Σκυλακάκης θα ξεπερνά το 50% των επενδύσεων, κάνοντας λόγο για τεράστια οικονομική και ενεργειακή απόδοση.
Σημειώνεται πως στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου, μέχρι την έκδοση απόφασης από τον ΑΔΜΗΕ, επιταχύνεται η ανάπτυξη έργων ΥΑΠ, με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που ορίζει: Ποια είναι η εγκατεστημένη ισχύς των έργων για να δεσμευτεί ηλεκτρικός χώρος και πώς επιμερίζεται ο χώρος αυτός ανά περιοχή του Εθνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΜΗΕ), αφού ληφθούν υπόψη οι λειτουργικοί περιορισμοί που υπάρχουν, με στόχο να συνδεθούν έργα ΥΑΠ, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος τουλάχιστον ίσης με 2000MW, σε θαλάσσιες περιοχές που περιγράφονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης ΥΑΠ.
Αναλυτικά, η ομιλία του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Θόδωρου Σκυλακάκη, στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής:
«Κύριοι συνάδελφοι, παρακολούθησα -κατά το δυνατόν- τη συζήτηση που έχουμε κάνει ως τώρα για το νομοσχέδιο και θα ήθελα να κάνω κάποιες βασικές παρατηρήσεις, οι οποίες θα διευκολύνουν και τα κόμματα στη διαμόρφωση της τελικής τους άποψης -όσα δεν έχουν διαμορφώσει για το νομοσχέδιο.
Να ξεκινήσω από το παράπονο το οποίο εκφράζεται για το γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι ερανιστικό, δηλαδή περιέχει πολλές και διαφορετικές διατάξεις. Το παράπονο αυτό είναι εύλογο. Όλοι θα θέλαμε να μπορούμε να κάνουμε νομοσχέδια που θα έχουν μόνο μεγάλες μεταρρυθμίσεις και θα διαμορφώνουν πολιτικές για ολόκληρους τομείς και πράγματι το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, έχει ένα τέτοιο νομοσχέδιο, το οποίο θα ακολουθήσει, σε σύντομο ελπίζω χρονικό διάστημα, με πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις για πάρα πολλά θέματα, τη δασική πολιτική, τα αυθαίρετα, την εκτός σχεδίου δόμηση, τα ύδατα και κάποια ενεργειακά θέματα.
Αλλά, η πραγματικότητα είναι ότι η νομοθέτηση που έχει η χώρα είναι εξαιρετικά λεπτομερειακή και σε επίπεδο μόνο νόμων -αφήνω τα Προεδρικά Διατάγματα και τις κανονιστικές αποφάσεις. Έχει δεκάδες χιλιάδες σελίδες και πάρα πολύ λεπτομερειακές ρυθμίσεις, καθιστώντας αναγκαία -κατά καιρούς- για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της διοίκησης την παρουσία και ερανιστικών νομοσχεδίων. Αυτή είναι μία πραγματικότητα. Σε αυτή προσθέστε και κάτι ακόμη, το γεγονός ότι η δημόσια διοίκησή μας ερμηνεύει -κατά κύριο λόγο- στενά το νόμο.
Εγώ έχω μία εμπειρία τώρα αρκετών ετών πραγματικής διοίκησης και υπάρχουν περιπτώσεις που σου λέει η Διοίκηση, αυτό το νόμο δεν μπορώ να τον εφαρμόσω, φέρτε άλλο νόμο. Σας φαίνεται τελείως παράλογο, αλλά το έχω ακούσει τουλάχιστον επτά φορές στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας μου στο Υπουργείο Οικονομικών ως Αναπληρωτής Υπουργός και υποπτεύομαι ότι θα το ακούσω και πολλές ακόμη στο επόμενο διάστημα.
Αυτό, δυστυχώς μας αναγκάζει να φέρνουμε και νομοσχέδια με επιμέρους λεπτομερειακές ρυθμίσεις και κατανοώ τη δυσφορία της εθνικής αντιπροσωπείας όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτά τα νομοσχέδια. Είναι, όμως, μια πραγματικότητα της ζωής, την οποία δυστυχώς αν πρόκειται να ασκούμε εύρυθμα διοίκηση και πολιτικές δεν μπορεί παρά να την έχουμε.
Με αυτή την θεμελιώδη αδυναμία η δική μου παρουσίαση θα είναι εκ των πραγμάτων λεπτομερειακή πάνω σε κάποια άρθρα που θεωρώ ότι έχουν κάποια ευρύτερη σημασία. Και βεβαίως άρθρα που δεν καλύπτονται τόσο πολύ από τους αρμόδιους Υφυπουργούς, τον κύριο Ταγαρά και την κυρία Σδούκου. Κυρίως από τον κύριο Ταγαρά που έχει και μεγαλύτερο μέρος διατάξεων που υπερασπιζόμαστε από κοινού σε αυτό το νομοσχέδιο.
Θα ξεκινήσω από το μεγαλύτερο κομμάτι που είναι τα datacenter για να πω ότι τα datacenter από τη φύση τους αφορούν σε χαμηλής περιβαλλοντικής όχλησης δραστηριότητες. Ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι ότι έχουν λιγότερους εργαζομένους από ότι για το ίδιο μέγεθος μια άλλη κλασική επιχείρηση που θα βρισκόταν σε μια περιοχή μικτής κατοικίας.
Είναι, όμως, ταυτόχρονα δραστηριότητες μεγάλης οικονομικής σημασίας, στρατηγικές για την οικονομική ανάπτυξη και έχουν ειδικές ανάγκες που καλύπτονται από το παρόν νομοσχέδιο πολεοδομικές.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο, προσπαθήσαμε εδώ να είμαστε ισορροπημένοι στη νομοθέτηση μεταξύ του πόσο πρέπει με έναν οριζόντιο τρόπο να ρυθμίζονται πολεοδομικά θέματα, κάτι που γενικά πρέπει να το αποφεύγουμε.
Νομίζω ότι βρήκαμε μια ισορροπία που δεν έχει κάτι το παράδοξο ή κάτι το υπερβολικό. Αντίστοιχες διατάξεις υπάρχουν και για βιομηχανίες πολύ χαμηλής φυσικής όχλησης με αυτές που υπάρχουν εδώ. Δεν κάνουμε, δηλαδή, κάτι το παράλογο.
Έρχομαι σε ένα δεύτερο θέμα που απασχόλησε πολύ και τη διαβούλευση που αφορά στην άρση της ρύθμισης που επέβαλε με υποχρεωτικό τρόπο την εγκατάσταση φυσικού αερίου σε κάθε νέα οικοδομή. Αυτή η ρύθμιση δεν είναι πια ρεαλιστική, με βάση την πράσινη μετάβαση, διότι μία οικοδομή από τη φύση της πρόκειται να υπηρετήσει τους ενοίκους της για 50, 60, 80 χρόνια.
Η πράσινη μετάβαση θέλει το φυσικό αέριο καθαρά μεταβατικό και πλέον, αυτό είναι το πιο σημαντικό, με το συνδυασμό καλής κάλυψης της ενεργειακής αποδοτικότητας, δηλαδή καλής μόνωσης, με τη δυνατότητα να έχεις τεχνολογίες είτε γεωθερμίας είτε ηλιακών θερμικών και με την αντλία θερμότητας, υπάρχουν εναλλακτικές τεχνολογίες θέρμανσης.
Δίνω ιδιαίτερη σημασία και στη γεωθερμία, που υπάρχουν τεχνικές που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες, τις γνώρισα τώρα στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, όπου μπορείς να χρησιμοποιείς την γη ως χώρο αποθήκευσης θερμότητας το καλοκαίρι και να παίρνεις τη θερμότητα αυτή πίσω το χειμώνα και το αντίστροφο.
Το λέω για να καταλάβουμε ότι υπάρχουν πάρα πολλές νέες τεχνολογίες, που άλλες είναι από τώρα ανταγωνιστικές, όπως οι αντλίες θερμότητας, άλλες εξελίσσονται (θα είναι στα επόμενα πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια).
Είναι λάθος, λοιπόν, να παίρνουμε και να διατηρούμε μία τεχνολογική απόφαση και να υποκαθιστούμε την αγορά με μία δική μας μονομερή τεχνολογική απόφαση, όπως είναι ότι θα βάζεις υποχρεωτικά φυσικό αέριο, κατά μείζονα λόγο που είναι ένα αέριο μετάβασης και δεν θα μείνει με τίποτε στη διάρκεια της ζωής αυτών των νέων οικοδομών.
Εισέρχομαι τώρα σε ένα πακέτο παρεμβάσεων, που είναι διάσπαρτες στο νομοσχέδιο, αλλά όλες έχουν μία πτυχή περιβαλλοντική που τη θεωρώ εγώ προσωπικά θετική.
Ξεκινώ από μία πρωτοβουλία που ήταν καθαρά δική μου και αφορά στα φωτοβολταϊκά, που έχουν αρχίσει και εγκαθίστανται σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό και έχουμε μία ατελείωτη ουρά, η οποία έπεται.
Η εγκατάστασή τους έχει και χαρακτήρα οπτικής όχλησης, που είναι μία ολόκληρη φασαρία που γίνεται για τις ανεμογεννήτριες. Η ρύθμιση που φέρνουμε, μας επιτρέπει με φυτοφράχτες και δενδροστοιχίες να βελτιώνουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των φωτοβολταϊκών και είναι θετικές και από πλευράς οπτικής όχλησης, αλλά και από πλευράς αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα, μια που οι φυτοφράκτες και οι δενδροστοιχίες είναι αποθήκευση πρόσθετου διοξειδίου του άνθρακα στον κορμό των δέντρων κατά κύριο λόγο.
Ταυτόχρονα, φέρνουμε μία διάταξη για τα φωτοβολταϊκά και τα λατομεία. Μειώνουμε, δηλαδή, την απόσταση στα 100 μέτρα. Αυτό είναι τελείως λογικό. Τα φωτοβολταϊκά δεν έχουν θέματα ασφαλείας, διότι κατά βάση υπάρχουνε εκεί χωρίς να υπάρχει ανθρώπινη παρουσία.
Τα 100 μέτρα από ένα λατομείο είναι επαρκής απόσταση και σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κάποιος λόγος να σταματούμε μία επένδυση, το οποίο έχει οικονομικό κόστος αν σταματάς κάθε μία επένδυση με έναν κανόνα, που δεν έχει λογική.
Φεύγω από τα φωτοβολταϊκά και πάω στις ανεμογεννήτριες. Μία διάταξη που φέραμε εδώ, επιβάλει στις ανεμογεννήτριες να έχουν πρόσθετες πρόνοιες για τη δασοπυρόσβεση. Ο λόγος που το κάνουμε αυτό, είναι ότι οι ανεμογεννήτριες με τους δρόμους που δημιουργούνται, μας διευκολύνουν στις προσπάθειες δασοπυρόσβεσης, διότι κάνουν στην ουσία -με ιδιωτικό τρόπο- κάτι που εμείς θα θέλαμε να έχουμε περισσότερους δασικούς δρόμους, γιατί η άμυνα των δασών μας από τις πυρκαγιές απαιτεί πολύ περισσότερους δασικούς δρόμους και πολύ καλύτερη πρόσβαση στα δάση.
Και στο πλαίσιο αυτών των δασικών, των νέων δρόμων που δημιουργούνται λόγω των ανεμογεννητριών, είναι σημαντικό και χρήσιμο να υπάρχουν και άλλες πυροσβεστικές δυνατότητες με την ευκαιρία των νέων δρόμων που δημιουργούνται με τη μορφή κρουνών ή δεξαμενών.
Ένα ακόμη σημαντικό -κατά τη γνώμη μου- για την προσαρμογή που πρέπει να έχουμε στην κλιματική αλλαγή που υπάρχει σε αυτό το νομοσχέδιο, είναι μία μικρή λεπτομέρεια. Δεν ξέρω αν το πρόσεξε κανείς. Είναι ότι επιτρέπουμε στον ΔΕΔΔΗΕ να παρεμβαίνει και στους κοινόχρηστους χώρους για να κάνει κλαδέματα. Εδώ τώρα υπάρχει ένα πολύ πρακτικό θέμα, το οποίο μπορεί να το βρούμε μπροστά μας, ελπίζω όχι, και αυτό το χειμώνα και μπορεί να το βρούμε μπροστά μας σίγουρα και τα καλοκαίρια.
Έχουμε πολλές περιπτώσεις και σκεφτείτε όλοι όσοι γυρνάμε και βλέπουμε, σκεφτείτε περιπτώσεις, θα βρείτε δεκάδες στο μυαλό σας άμεσα, όπου δέντρα όχι του Δήμου, αλλά ιδιοκτητών φεύγουν από τη γραμμή, τη νοητή γραμμή του οικοπέδου και περνάνε στον κοινόχρηστο χώρο του πεζοδρομίου, όπου δεδομένου ότι έχουμε δίκτυο σε κολώνες και όχι υπόγειο στο συντριπτικό κομμάτι της χώρας συναντούν τις κολώνες του ΔΕΔΔΗΕ και τα ρευματοφόρα σύρματα του ΔΕΔΔΗΕ. Και αυτό το δέντρο, είτε στα χιόνια μπορεί να σπάσει και να δημιουργήσει το πρόβλημα είτε να πέσει στα σύρματα και πάλι ενδεχομένως λόγω κάποιου σφάλματος, να δημιουργηθεί πρόβλημα πυρκαγιάς.
Εδώ, λοιπόν, δίνουμε τη δυνατότητα στον ΔΕΔΔΗΕ να κάνει κλάδεμα στους κοινόχρηστους χώρους. Σημειώστε ότι είχε αυτή τη δυνατότητα στις πλατείες. Και από παράλειψη του νομοθέτη, ιδού γιατί χρειάζεται το ερανιστικό, δεν είχε στους κοινόχρηστους χώρους. Εύλογο και νομίζω κανείς δεν θα έχει αντίρρηση για ένα τέτοιο άρθρο.
Αντίστοιχα φιλικά προς το περιβάλλον είναι και τα δύο μικρά άρθρα για την στάθμευση. Το ένα που επιτρέπει μηχανικά μέσα που πολλαπλασιάζει τον αριθμό των αυτοκινήτων που μπορούν να μπουν σε ένα αδόμητο οικόπεδο με σύγχρονη τεχνολογία, δεν προβλεπόταν. Πάλι ανάγκη να έχεις ένα ερανιστικό νομοσχέδιο για να το υποστηρίξεις.
Και το δεύτερο, μια παράταση που δίνουμε στους σταθμούς στο κέντρο της πόλης, με σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Πολιτισμού, στο ιστορικό κέντρο με την προϋπόθεση που βάλαμε ως Υπουργείο να υπάρχει ένας φυτοφράχτης, για να είναι καλύτερη-με εξαίρεση την είσοδο- η οπτική, αλλά και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα αυτών των σταθμών που παρατείνονται.
Τώρα, μια άλλη παρατήρηση αφορά στο Πράσινο Ταμείο, όπου δίνουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται προγραμματικές συμβάσεις με φορείς του δημοσίου τομέα, της γενικής κυβέρνησης, για παράδειγμα το ΤΑΙΠΕΔ, τα πανεπιστήμια κ.ά. Γιατί το ζητάμε αυτό; Γιατί το Πράσινο Ταμείο θα αποτελέσει κεντρικό χρηματοδοτικό εργαλείο για τα θέματα της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Είναι πολύ σημαντικό ένα κομμάτι των πόρων που παίρνουμε από τους ρύπους και από την ενίσχυση της πράσινης μετάβασης, να πάει στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ζούμε ήδη σε ένα καινούριο κλίμα. Αυτά που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι, δηλαδή ο συνδυασμός καύσωνα-πυρκαγιών-πλημμυρών δύο φορές, γεγονότα χιλίων και διακοσίων ετών στον ίδιο χώρο, σημαίνουν πρακτικά και αβίαστα ότι ζούμε, ήδη, σε ένα καινούριο κλίμα.
Αυτό το κλίμα δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί στα επόμενα χρόνια. Το μόνο σίγουρο που ξέρουμε είναι ότι θα χρειαστούν πολύ μεγαλύτερες επενδύσεις στην ανθεκτικότητα. Οι πόροι, λοιπόν, καθώς προχωρούμε ταχύτερα στην πράσινη μετάβαση μέσω των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, πρέπει να αρχίσουν να διοχετεύονται και προς την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Και το Πράσινο Ταμείο είναι το κατάλληλο εργαλείο γι’ αυτή τη δουλειά.
Ως τώρα, κυρίως, είχαμε πόρους που πήγαιναν με προσκλήσεις προς Περιφέρειες και Δήμους. Αυτό θα συνεχισθεί, αλλά θα χρειαστούμε και κεντρικά έργα και στη δασική πολιτική και αλλού, τα οποία να πραγματοποιηθούν με πόρους των ρύπων, που θα περνάνε στο Πράσινο Ταμείο που θα δουλεύει σαν φορέας χρηματοδότησης και στον αντίστοιχο φορέα όπως το ΤΑΙΠΕΔ ως φορέα υλοποίησης ή παράδειγμα μελέτες μέσω των ΑΕΙ που πρέπει να γίνουν με ταχύτητα.
Και ολοκληρώνω την τοποθέτησή μου που είναι εξ’ ορισμού ερανιστική, με τα υπεράκτια αιολικά και τον ηλεκτρικό χώρο που δεσμεύουμε. Τα υπεράκτια αιολικά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι μία τεράστια ευκαιρία για τη χώρα.
Έχουμε στην Ελλάδα ένα πάρα πολύ ισχυρό αιολικό δυναμικό, κατά κύριο λόγο στο Αιγαίο, το καλύτερο αιολικό δυναμικό που υπάρχει σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και πιθανότατα με μία μικρή εξαίρεση κάποιων περιοχών έξω από την Γασκώνη το καλύτερο σε όλη τη Μεσόγειο.
Το αιολικό μας δυναμικό εκεί έχει ένα “capacityfactor”, δηλαδή χρόνο που δουλεύει, που ξεπερνά το 45%. Κάποιοι θεωρούν από τους επενδυτές, ότι ξεπερνάει και το 50% ή ακόμη περισσότερο. Για να έχετε μία αίσθηση, ένα φωτοβολταϊκό στη Γερμανία δουλεύει 800 ώρες το χρόνο. Ένα φωτοβολταϊκό στην Ελλάδα δουλεύει 1500. Capacityfactor πάνω από 50% σημαίνει ότι δουλεύεις με πάνω από 4.000 ώρες το χρόνο, δηλαδή τρεις φορές περίπου το χρόνο που δουλεύει ένα φωτοβολταϊκό.
Αυτό είναι τεράστιας αξίας για το σύστημά μας, για οποιοσδήποτε σύστημα, γιατί σου επιτρέπει να κάνεις έναν πολύ καλύτερο συνδυασμό αιολικών και φωτοβολταϊκών για την πράσινη μετάβαση. Είναι πολύ μεγάλης σημασίας αυτό το δυναμικό να μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε στη σωστή στιγμή. Τί εννοώ στη σωστή στιγμή; Εννοώ τη στιγμή, κατά την οποίαν θα υπάρχει τιμή τέτοια, καθώς θα βελτιώνεται η τεχνολογία που χρησιμοποιούν τα υπεράκτια αιολικά. Τα δικά μας είναι κατά κύριο λόγο floating, δηλαδή δεν είναι επιπυθμένια, είναι αγκυροβολημένα σε ένα μέσο βάθος. Αυτά που σχεδιάζουμε, που είναι περίπου στα 350 μέτρα. Σε αυτά τα πλωτά οι τεχνολογίες περιμένουμε ότι θα ρίξουν τις τιμές περίπου κατά 50% μέσα στην επόμενη πενταετία με δεκαετία, σε συνδυασμό με τις οικονομίες κλίμακος που θα δημιουργηθούν.
Και εκεί μπορεί η χώρα να προσμένει -και αυτή είναι η επιδίωξή μας γι’ αυτό και τα προωθούμε νωρίς, επειδή είναι πολύ μεγάλες οι επενδύσεις που θα γίνουν στην επόμενη 20ετία, είναι 12GW, μιλάμε για δεκάδες δισεκατομμύρια επενδύσεις- τη δημιουργία μίας αλυσίδας αξίας. Δηλαδή να φτιάχνουμε αυτά τα πλωτά στα ναυπηγεία μας, να φτιάχνουμε -που ήδη φτιάχνουμε- τα καλώδια που θα τα ενώνουν στα εργοστάσια καλωδίων μας. Να υποστηρίζουμε, που ήδη υποστηρίζουμε, κι έχουμε εξαιρετικές εταιρείες γι’ αυτό την υποβρύχια συντήρηση με δικούς μας ανθρώπους και να το κάνουμε αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά να προσφέρουμε αυτές τις υπηρεσίες και σε μία ολόκληρη ευρύτερη περιοχή.
Είναι, λοιπόν, μία μοναδική ευκαιρία το υπεράκτιο αιολικό δυναμικό να μετατρέψει τη χώρα σε μια εξαγωγική ενεργειακά χώρα. Να δώσει επενδύσεις, με πολύ μεγάλη προστιθέμενη αξία. Εάν τα κάνουμε όλα αυτά η προστιθέμενη αξία των επενδύσεων αυτών, ενώ στα φωτοβολταϊκά ή στα κλασικά αιολικά είναι σχετικά μικρή, εδώ πέρα η προστιθέμενη αξία θα ξεπερνά, άνετα, το 50% των επενδύσεων. Με τεράστια οικονομική και ενεργειακή απόδοση.
Γι’ αυτό και για να δώσουμε μια ασφάλεια στους επενδυτές που θα έρθουν να επενδύσουν, με δεδομένου ότι οι διαγωνισμοί θα έχουν ετοιμαστεί προς το τέλος αυτή της τετραετίας που διανύουμε, δεσμεύουμε αυτά τα 2GW ηλεκτρικού χώρου, που είναι σε αυτό το ερανιστικό νομοσχέδιο και που είναι μια από τις μικρές διατάξεις με πολύ μεγάλη σημασία.
Κλείνοντας να ευχαριστήσω για τη συζήτηση που έγινε ως τώρα και να πω ότι το γεγονός ότι το νομοσχέδιο είναι ερανιστικό, δεν σημαίνει ότι δεν έχει σημαντικές αναπτυξιακά διατάξεις. Σας είπα αυτά για τα υπεράκτια. Και δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξ’ ορισμού αρνητικά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Νομίζω θα άξιζε τον κόπο να κρίνουν διάταξη-διάταξη, αυτές που συμφωνούν ή που δεν συμφωνούν, και αν βρουν ότι δεν υπάρχει κάτι μείζον στο νομοσχέδιο να σκεφτούν την υπερψήφισή του.
Σας ευχαριστώ».
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις