Είναι τρομερά σημαντικό να απολαμβάνουμε ένα φρούτο, το ψωμί, τα μακαρόνια που βρίσκονται στο τραπέζι μας σε καθημερινή βάση. Όμως, πολλοί από εμάς δεν έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ούτε πως αλλά ούτε ποιος κόπιασε για να φτάσουν σε εμάς από το χωράφι.
Εάν μπορούσε κανείς να ανιχνεύσει τα βιώματα των τροφίμων που έρχονται στο πιάτο μας τότε ίσως όλοι εμείς να εκτιμούσαμε μέχρι και την τελευταία σταγόνα λάδι, γάλα κ.α. αλλά και τα τρόφιμα που πετάμε στον κάδο των σκουπιδιών, πολλά από τα οποία προέρχονται από τον κορεσμό της απόλαυσης του ουρανίσκου.
Θα ήταν φανταστική η ιστορία του τροφίμου από την στιγμή της σποράς του στη γη, από τη γέννα, μέχρι και τη στιγμή της μεταφοράς του στο πιάτο μας.
Ωστόσο, πίσω από αυτή την ιστορία κρύβονται και τα εξής συναισθήματα: Χαρά, θλίψη, πόνο και αγωνία.
Με τον καύσωνα να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, πολλοί είναι οι αγρότες αυτή την ώρα που είναι στα χωράφια τους και εκτελούν τις εργασίες τους, εκτεθειμένοι στις υψηλές θερμοκρασίες, για να έχουμε όλοι εμείς τρόφιμα στο πιάτο μας.
Και όχι μόνο με τις υψηλές αυτές θερμοκρασίες, αλλά και το χειμώνα. Οι κτηνοτρόφοι πηγαίνουν κάθε πρωί, με κρύο, με το χιόνι να έχει αποκλείσει τους δρόμους που φτάνουν στο μαντρί τους, και αρμέγουν τα ζώα τους, τα ταΐζουν και τα καθαρίζουν. Και όλο αυτό, για να έχουμε όλοι φρέσκο γάλα για τα παιδιά μας.
Κάποια στιγμή, οι υπεύθυνοι θα πρέπει να σέβονται παραπάνω τους ανθρώπους στον πρωτογενή τομέα και να τους βοηθούν, αντί να τους κουνούν το δάχτυλο και να αδιαφορούν για τα προβλήματά τους.
Γιατί εν τέλει, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι είναι εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα ενώ οι υπεύθυνοι απολαμβάνουν τα προϊόντα που τους προφέρουν, στη δροσιά ενός κλιματιστικού.