Από την αγορά πανικού στην Ευρώπη, έως την απαγόρευση των εξαγωγών ρυζιού στην Ασία και την αύξηση των τιμών των τροφίμων στην Αφρική, η ευθραυστότητα του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων μας έχει αποκαλυφθεί από την πανδημία του κοροναϊού.
Η αυξημένη ζήτηση, η αναστάτωση και η αβεβαιότητα απειλούν να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια επισιτιστική κρίση μετά το ξέσπασμα της επιδημίας, η οποία θα μπορούσε να δει περαιτέρω αυξήσεις στις τιμές, απώλειες και ελλείψεις τροφίμων, καθώς και αυξανόμενα ζητήματα υποσιτισμού και παγκόσμιας υγείας τους επόμενους μήνες.
Ωστόσο, λόγω του επείγοντος και της αναγκαιότητας που δημιουργείται από το σοκ του COVID-19, έχουμε δει επίσης πόσο γρήγορα μπορούν να εφαρμοστούν καινοτόμα μέτρα για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων του ιού στην επισιτιστική ασφάλεια.
Αυτό περιλάμβανε τη δημιουργία «πράσινων καναλιών» στην Κίνα για την ιεράρχηση ζωτικών, θρεπτικών φρέσκων προϊόντων, ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρώπης παραιτήθηκαν οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί για τους εποχιακούς εργαζόμενους που είναι απαραίτητοι για τη διατήρηση μιας σταθερής προσφοράς τροφίμων. Στην Ινδία, το ηλεκτρονικό εμπόριο και η αγροτική επιχείρηση εξαιρέθηκαν από περιορισμούς για την προστασία των καταναλωτών και των αγορών τροφίμων.
Η πανδημία COVID-19 καταδεικνύει ότι έχουμε τους τρόπους και τα μέσα για να μετατρέψουμε αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων πολύ γρήγορα όταν αναγκαστούν από περιστάσεις.
Η πρόκληση, ωστόσο, είναι ότι ακόμη και μετά την παύση της πανδημίας, η πίεση στο παγκόσμιο σύστημα τροφίμων θα συνεχιστεί ως αποτέλεσμα ενός αυξανόμενου πληθυσμού με εξελισσόμενες ανάγκες σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Η λύση, λοιπόν, είναι να βρούμε τρόπους να εντατικοποιήσουμε με βιώσιμο τρόπο την παραγωγή ασφαλών και θρεπτικών τροφίμων μακροπρόθεσμα. Αυτό όχι μόνο διασφαλίζει ότι ο κόσμος μπορεί να αντέξει σοκ όπως ένα ξέσπασμα ασθενειών, αλλά και ότι μπορεί να ικανοποιήσει την εκθετική ζήτηση χωρίς περαιτέρω συμβιβασμούς στους φυσικούς πόρους.
Με άλλα λόγια, για να επιτύχει το είδος της συστηματικής μεταμόρφωσης που χρειάζεται ο κόσμος για να αντιμετωπίσει την παγκόσμια πείνα. δεν μπορούμε να βασιστούμε σε διακριτές τεχνολογικές εξελίξεις ή προσωρινή, αποσπασματική πολιτική υποστήριξη. Αντ 'αυτού, πρέπει να αναπτύξουμε τους ίδιους μηχανισμούς μέσω των οποίων ολόκληρο το σύστημα μπορεί να εξελιχθεί και να υιοθετήσει νέες καινοτομίες, θεσμικές, πρακτικές, τεχνικές, οικονομικές ή πολιτικές.
Έχουμε δει πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν οι πολιτικές όταν υπάρχει επείγουσα ανάγκη, και είναι ζωτικής σημασίας να διατηρήσουμε τόσο την αίσθηση του επείγοντος όσο και την ορμή για αλλαγή όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση της επίμονης πείνας και της κλιματικής κρίσης.
Πουθενά δεν έχει μείνει ανέγγιχτο από τον αντίκτυπο του κοροναϊού. Έχει αποκαλύψει βαθιά υποκείμενα προβλήματα στο σύστημα τροφίμων μας, καθώς σχετίζεται τόσο με το περιβάλλον όσο και με τις ανισότητες.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις