Αν o ΟΠΕΚΕΠΕ μιλούσε θα ζητούσε άσυλο: Η διαφθορά δεν βόσκει αλλά κυκλοφορεί με laptop και διαβατήριο

Κουίζ για δυνατούς παίκτες: Ποιος φταίει για το ΟΣΔΕ, τα πρόστιμα και τις χαμένες επιδοτήσειςΌταν η Ελλάδα γίνεται διεθνώς ρεζίλι, οι αγρότες πληρώνουν και οι ένοχοι κρύβονται.

Η εικόνα είναι πια ξεκάθαρη. Και πονάει. Στην Κέρκυρα, πίσω από τα ευρωπαϊκά πάνελ και τα προσποιητά χαμόγελα, ειπώθηκε επιτέλους το αυτονόητο: η Ελλάδα είναι πίσω – και το ξέρουν όλοι. Πιο πίσω από όσο ομολογείται δημοσίως. Και πιο έκθετη από ποτέ.

Το ΟΣΔΕ, το πιο νευραλγικό σύστημα πληρωμών στον ευρωπαϊκό αγροτικό τομέα, αξίας  19.000.000 εκατομμυρίων  παραμένει κλειστό στα μέσα Μαΐου, το πρόβλημα των βιολογικών παραμένει στον αέρα αξίας 273.000.000 εκατομμυρίων ευρώ που εάν το έκαναν σε κανένα Ταμείο Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΜΕΔΕ)  θα γίνονταν ττης κακομοίρας  αλλά ο στρατηγικός σχεδιασμός  μάλλον δεν το είδε και στο υπουργείο αποφάσισαν μόνοι τους και όλα αυτά  την ώρα που άλλες χώρες έχουν ήδη ολοκληρώσει τη διαδικασία.

Και αυτή τη φορά, η κριτική δεν ήρθε από πολιτικούς αντιπάλους ή καυστικούς συντάκτες. Ήρθε από την ίδια την Κομισιόν. Ο Φιλίπ Μπας, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του DG AGRI, δεν χαρίστηκε. Με βελγική ακρίβεια και παγερή ευγένεια, περιέγραψε την εικόνα χωρίς υπεκφυγές: προβλήματα στους βοσκότοπους, καθυστερήσεις στο σύστημα, κίνδυνοι απώλειας κονδυλίων, λάθος ή ψευδή δεδομένα.

«Η έγκαιρη εφαρμογή του Στρατηγικού Σχεδίου είναι θεμελιώδης υποχρέωση», είπε. Και πρόσθεσε πως «σε άλλες χώρες η διαδικασία έχει ήδη ολοκληρωθεί».

 

Όταν η κωλυσιεργία μετατρέπεται σε εθνικό μειονέκτημα και η εισαγγελική έρευνα της Δευτέρας 19 Μαΐου – με παρουσία Ευρωπαίων εισαγγελέων και των «Αδιάφθορων» της ΕΛΛΑΣ. – ήρθε να επιβεβαιώσει ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο νομίζαμε. Σκληροί δίσκοι κατασχέθηκαν. Έγγραφα ελέγχονται. Και η σκιά της απιστίας βαραίνει πλέον το παρελθόν.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ποιοι υπέγραψαν τις δηλώσεις-μαϊμού; Ποιοι έκαναν τα στραβά μάτια; Ποιοι ωφελήθηκαν από ένα σύστημα που υποτίθεται ότι είχε φτιαχτεί για να στηρίζει τον παραγωγό και όχι να χρυσοπληρώνει τους μεσάζοντες της πληροφορίας και του παρασκηνίου; Και να πληρώνουμε την αξία της δήλωσης ΟΣΔΕ  από την κοινωνία της πληροφορίας 400.000 ευρώ, και να θέλει ο οργανισμός δεν μπορεί να πάρει ανάσα  και μαζί τους χιλιάδες αγρότες.

Μια νέα διοίκηση, ένα παλιό πρόβλημα.Η νέα ηγεσία του ΟΠΕΚΕΠΕ συνεργάζεται – το επιβεβαιώνουν όλοι. Έδωσε στους ελεγκτές ό,τι ζητήθηκε. Ο σημερινός πρόεδρος, πρώην εισαγγελικός λειτουργός, κύριος Ν.Σαλάτας  έχει δηλώσει δημοσίως την απόφασή του να «καθαρίσει» τον Οργανισμό.

Αλλά το τοξικό υπόστρωμα των περασμένων ετών δεν σβήνει με δηλώσεις. Η εμπιστοσύνη των αγροτών έχει διαρραγεί. Όσοι μας μιλούν από την επαρχία, λένε ένα πράγμα: «Δεν εμπιστευόμαστε πια κανέναν. Μας έχετε απογοητεύσει όλους».

Η Κομισιόν έχει κουραστεί. Χρόνια τώρα, προσφέρει τεχνική βοήθεια, επισημαίνει λάθη, δίνει διορίες. Και κάθε φορά, παίρνει άλλες απαντήσεις, αναλόγως ποιος βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής.

Η φράση-καμπανάκι

«Εικάζεται ότι άλλα στοιχεία στέλνει η Διαχειριστική Αρχή, άλλα παρουσιάζονται στην Επιτροπή, και άλλα καταλήγουν στις Βρυξέλλες»

 

Ένα μίγμα παραπληροφόρησης, ευθυνοφοβίας και πολιτικής συγκάλυψης, που κατέστησε την Ελλάδα υπότροπο. Όχι μόνο στα μάτια της Ευρώπης, αλλά – κυρίως – στα μάτια των δικών της πολιτών.

Κάποια στιγμή, πρέπει να τολμήσουμε να δούμε πιο βαθιά. Μήπως το πρόβλημα δεν είναι οι βοσκότοποι; Μήπως πρέπει να διερευνηθεί ποιοι πλούτισαν αποκλειστικά από την πληροφορία, το μέσο και την πολιτική κάλυψη;

Ποιες εταιρείες «πάτησαν» σε κυβερνητικές πλάτες; Ποιοι έκαναν καριέρα με φόντο τα δισεκατομμύρια της ΚΑΠ;
Και πόσο κοστίζει η ανοχή, όταν πληρώνεται με την αξιοπιστία μιας χώρας;

Γιατί αν είναι αλήθεια πως όλα αυτά γίνονταν στην πλάτη του πρωτογενούς τομέα, τότε δεν έχουμε απλώς αποτύχει. Έχουμε γίνει αυτό που κάποτε κοροϊδεύαμε.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτό που μας αξίζει

Η Ελλάδα έχει φτάσει σε εκείνο το σημείο όπου το πολιτικό σύστημα ανακυκλώνει ενοχές, χωρίς να τις αναλαμβάνει. Και εμείς, ως κοινωνία, ελπίζουμε διαρκώς σε κάποιον «απ’ έξω» για να μας σώσει.

«Ο χαρακτήρας ενός έθνους αποκαλύπτεται όχι στις επιτυχίες, αλλά στις κρίσεις του», έγραφε κάποτε ο Τσώρτσιλ.

 

Και σήμερα, αν κάτι αποκαλύπτεται με σιγουριά, είναι ότι δεν φταίει μόνο το χθες. Φταίει το ότι δεν αλλάζει το σήμερα.

Από δω και πέρα, δεν αρκεί να ανοίξει το ΟΣΔΕ. Πρέπει να ανοίξουν οι φάκελοι. Πρέπει να ειπωθούν τα ονόματα. Πρέπει, κάποτε, να πληρώσει αυτός που ευθύνεται – όχι αυτός που καλλιεργεί.

Και όσο δεν το κάνουμε, θα πληρώνουμε όλοι. Όχι μόνο με πρόστιμα. Αλλά με ντροπή. «Η αλήθεια δεν πονάει όσο το ψέμα που την έκρυβε».Ρήση που θα μπορούσε να είναι γραμμένη στην είσοδο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

 

Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις