Η αιφνίδια παραίτηση της κυβέρνησης Ρόζεν Ζελιάζκοφ στη Βουλγαρία, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την ένταξη στην Ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου, έρχεται ως κορύφωση εβδομάδων κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής πίεσης.
Η πολιτική σκηνή της Βουλγαρίας εισήλθε σε μια νέα, αχαρτογράφητη φάση, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Ρόζεν Ζελιάζκοφ το πρωί της Πέμπτης, λίγα μόλις λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ψηφοφορία δυσπιστίας στο κοινοβούλιο. Σε ένα σύντομο τηλεοπτικό διάγγελμα, ο Ζελιάζκοφ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί, επικαλούμενος τις παρατεταμένες κοινωνικές πιέσεις και την αδυναμία της κυβέρνησής του να διαχειριστεί το διαβρωτικό ζήτημα της διαφθοράς, το οποίο παραμένει ο κεντρικός άξονας της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα.
Η παραίτηση αυτή δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία· είναι το αποκορύφωμα μιας περιόδου έντασης που πυροδοτήθηκε από τις μαζικές διαδηλώσεις οι οποίες κατέκλυσαν το κέντρο της Σόφιας και δεκάδες άλλες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Όπως είχε αναδείξει σε πρωινό ρεπορτάζ του το Agrocapital, «χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν το κέντρο της Σόφιας το βράδυ της Τετάρτης», απαιτώντας την παραίτηση της κυβέρνησης μειοψηφίας και κατηγορώντας την ότι αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη διαφθορά στο φτωχότερο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στις προσόψεις του κοινοβουλίου προβλήθηκαν με λέιζερ τα συνθήματα «Παραίτηση», «Έξω η μαφία» και «Δίκαιες εκλογές», μια οπτική δήλωση που συνοψίζει την απαίτηση των πολιτών για βαθιές θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Η δικαστική αλλαγή βρίσκεται στο επίκεντρο των αιτημάτων, με πολλούς διαδηλωτές να υποστηρίζουν ότι χωρίς αυτήν καμία άλλη πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί με διαφάνεια και αξιοπιστία.
Η κρίση εντάθηκε όταν η κυβέρνηση απέσυρε το σχέδιο προϋπολογισμού του 2026, το πρώτο που είχε συνταχθεί σε ευρώ, έπειτα από έντονες αντιδράσεις για τις προβλεπόμενες αυξήσεις σε εισφορές και φόρους. Η συγκεκριμένη κίνηση, αν και παρουσιάστηκε ως προσπάθεια αποκλιμάκωσης, λειτούργησε τελικά ως επιβεβαίωση μιας βαθύτερης δυσπιστίας προς το πολιτικό σύστημα. Η χώρα έχει οδηγηθεί σε επτά εθνικές εκλογές μέσα σε τέσσερα χρόνια, μια συχνότητα που αντικατοπτρίζει όχι μόνο τον πολιτικό κατακερματισμό αλλά και την αδυναμία συγκρότησης σταθερών κυβερνητικών σχημάτων.
Καθώς η ημερομηνία της ένταξης στην Ευρωζώνη, την 1η Ιανουαρίου, πλησιάζει, κυβερνητικοί αξιωματούχοι επέμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι δεν εξεταζόταν παραίτηση πριν από το επίσημο πέρασμα της χώρας στο κοινό νόμισμα. Από την άλλη πλευρά, οργανωτές των διαδηλώσεων υποστήριζαν ότι η διαδικασία υιοθέτησης του ευρώ μπορεί να προχωρήσει ομαλά ακόμη και αν υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης, καθώς δομικά έχει ήδη ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος των τεχνικών προαπαιτούμενων.
Η σημερινή αποχώρηση του Ζελιάζκοφ, ωστόσο, φέρνει στο προσκήνιο την αβεβαιότητα για το ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη μεταβατική περίοδο. Η Βουλή καλείται τώρα να διαχειριστεί το κενό εξουσίας, ενώ η κοινωνική ένταση παραμένει υψηλή και η πολιτική εμπιστοσύνη εύθραυστη. Η συζήτηση για τη διαφθορά, η οποία εδώ και χρόνια βαραίνει την ευρωπαϊκή αξιολόγηση της χώρας, επιστρέφει με νέα ένταση, διεκδικώντας αυτή τη φορά όχι μόνο θεσμική απάντηση, αλλά και μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις