Η ανάρτηση ενός παραγωγού, που παραθέτει τους εύλογους προβλήματισμούς για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά θα πρέπει να γίνει μοχλός για σκέψη και χάραξη πολιτικών προκειμένου να αρθούν τα αδιέξοδα που ταλανίζουν τον αγροτικό κόσμο:
«Νωπά Φρούτα, Εσωτερική Αγορά και Εξαγωγές
Μα τι έγινε την εμπορική περίοδο 2015/16 με τα πορτοκάλια και είχαμε εξαγωγές ρεκόρ;
Συγκυρία, Τα πρώιμα καθυστέρησαν και συνέπεσαν με τα Βαλέντσια στην αγορά, υπήρξε πλεόνασμα και η τιμή στην εσωτερική αγορά έπεσε "στα τάρταρα", αλλά ευτυχώς η Ισπανία είχε πρόβλημα στα Βαλέτσια και διώξαμε εκεί τα δικά μας από τον Ιούνιο και μετά. Ο παραγωγός κέρδισε κάτι; Μάλλον όχι γιατί η τιμή παρέμεινε στα 10 λεπτά και 30 λεπτά στη χονδρική.
Φέτος η τιμή ήταν στα φυσιολογικά έως χαμηλά για κάθε εποχή επίπεδα και οι εξαγωγές κινήθηκαν καλά. Το ίδιο και με τα καρπούζια και με τα κεράσια.
Και φτάνουμε στα ροδάκινα και στα νεκταρίνια. Φέτος είχαμε ζημιές σε σημαντικές παραγωγικές ζώνες. Οι εξαγωγές "στα τάρταρα" και μάλλον το χάσαμε το τραίνο. 50 - 60% πάνω οι τιμές χονδρικής στην εσωτερική αγορά φέτος και οι εισαγωγές δύσκολες γιατί υπάρχει έλλειψη σε όλη την ευρωπαϊκή αγορά. Οι παραγωγοί που δεν είχαν ζημιές θα πάρουν άραγε το μερίδιο που τους αναλογεί από αυτήν την αύξηση των τιμών; Από τα δημοσιεύματα το μερίδιό τους θα είναι της τάξης του 10% σε σχέση με την περσινή τιμή.
Το ερώτημα είναι λοιπόν για ποιό λόγο οι παραγωγοί να καταβάλουν προσπάθειες να παράγουν ποιοτικά προϊόντα με πιστοποιήσεις και δεσμεύσεις για εξαγωγή, αν δεν επωφελούνται από την αύξηση των εξαγωγών; Μόνο για να δίνουν δουλειά στην αλυσίδα τροφίμων και συνάλλαγμα στην εθνική οικονομία;
Δεν θα έπρεπε να ανταμείβονται με κάποιο τρόπο για αυτό;»
