Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποκάλυψε ένα γεγονός που όλοι γνωρίζαμε, αλλά όλοι προτιμούσαν να μην το προβάλλουν. Η Ρωσία ήταν και είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού στον κόσμο και -μετά την εισβολή- προσπαθεί να αποκτήσει διαρκώς μεγαλύτερο έλεγχο στις αποστολές τροφίμων της για να αποκομίσει περισσότερα έσοδα. Οι εξαγωγές σιτηρών έγιναν σύμβολο γεωπολιτικής ισχύος.
Κάτω από την αφόρητη πίεση της ρωσικής κυβέρνησης, δύο κολοσσοί εξαγωγείς σιτηρών -η Cargill και η Viterra- αποχωρούν από τη ρωσική αγορά αφήνοντας πίσω τους συνθήκες επικίνδυνου ολιγοπωλίου. Σ’ αυτή την «καυτή» αγορά επιχειρεί να μπει -και να διεκδικήσει ένα μικρό μερίδιο- η ελληνική εταιρεία Mύλοι Λούλη με ιστορία από το 1782, όταν ο Ζώης Λούλης έκτισε έναν μικρό νερόμυλο στην Αετορράχη Ιωαννίνων.
Σήμερα και 7 γενιές μυλωνάδων αργότερα, ο Νίκος Λούλης ο νεότερος, συντονίζει 2 μεγάλους σιτοβολώνες, 2 λιμάνια (Σούρπη και Κερατσίνι), έχει δίκτυο logistics και πρόσβαση στο δίκτυο της Al Dahra (που τώρα συμμετέχει και στο μετοχικό κεφάλαιο της Λούλης). Μια μικρή ελληνική εταιρεία (κεφαλαιοποίηση μόλις 50 εκατ. ευρώ) στο σαλόνι του επισιτισμού.