Παρόλο που η μείωση των εκπομπών στο μηδέν έως το 2050 θα καταστρέψει τις θέσεις εργασίας και θα αυξήσει το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε ορισμένους τομείς, θα φέρει κέρδη αλλού που θα αντισταθμίσουν τη διαφορά, σύμφωνα με νέα μελέτη της McKinsey & company.
«Οι καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050 θα πρέπει να είναι εφικτές με καθαρό μηδενικό κόστος χωρίς να διακυβεύεται η συνολική οικονομική ανάπτυξη ή ευημερία», λέει η μελέτη της παγκόσμιας συμβουλευτικής εταιρείας, που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη (3 Δεκεμβρίου).
Αν και η κλιματική ουδετερότητα θα καταστρέψει έξι εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη έως το 2050, θα δημιουργήσει επίσης 11 εκατομμύρια επιπλέον θέσεις εργασίας σε νέους τομείς, αναφέρει η έκθεση.
«Η αύξηση του κόστους και η εξοικονόμηση κόστους εξισορροπούνται σχεδόν τέλεια», δήλωσε ο Hauke Engel, συνεργάτης της McKinsey. «Το κόστος ζωής δεν θα αυξηθεί. Στην πραγματικότητα, θα μειωθεί ελαφρώς για τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος », δήλωσε ο Ένγκελ.
Και αυτές οι εκτιμήσεις είναι σκόπιμα συντηρητικές, πρόσθεσε ο Ένγκελ, επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη το αποφευχθέν κόστος της κλιματικής αλλαγής, όπως επιπτώσεις στην υγεία και φυσικούς κινδύνους για την ιδιοκτησία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφώνησε πριν από ένα χρόνο να στοχεύσει στην κλιματική ουδετερότητα έως το 2050, έναν στόχο που τώρα τίθεται σε σκληρή νομοθεσία προκειμένου να καταστεί μια νομικά δεσμευτική δέσμευση για την ΕΕ και τα 27 κράτη μέλη της.
Για να θέσει την ΕΕ σε καλό δρόμο για την κλιματική ουδετερότητα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε αυστηρότερους στόχους για το κλίμα για το 2030 και ξεκίνησε μια εκτεταμένη ανασκόπηση όλων των πολιτικών της ΕΕ που κυμαίνονται από την ενέργεια έως τις μεταφορές και τη γεωργία - μια φιλόδοξη ατζέντα γνωστή ως η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία.
Ανατολική ανησυχία
Ωστόσο, το μέγεθος της αλλαγής που απαιτείται για την επίτευξη του στόχου του 2050 προκαλεί φόβο σε χώρες της Ανατολικής ΕΕ όπως η Πολωνία και η Ρουμανία, των οποίων οι βιομηχανίες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα ορυκτά καύσιμα.
«Είναι ένας πράσινος μετασχηματισμός για την οικονομία μας και για τις κοινωνίες μας, και απαιτεί τη συμμετοχή όλων», δήλωσε ο Victor Negrescu, ρουμάνος νομοθέτης που συμμετέχει στην επιτροπή προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Πρέπει να αξιολογήσουμε τις παρενέργειες της μετάβασης και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν πίσω», είπε στους συμμετέχοντες στην εκδήλωση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το γνωρίζει πολύ καλά. Οι εκκλήσεις για μια «δίκαιη μετάβαση» έχουν γίνει ένα από τα αγαπημένα αποφυγή του αντιπροέδρου της Επιτροπής Frans Timmermans, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. «Αυτή η μετάβαση θα είναι δίκαιη ή δεν θα υπάρξει μετάβαση», λέει συχνά.
Για να αποφευχθεί η εμβάθυνση των ανισοτήτων, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ έχει προτείνει ένα δίκαιο ταμείο μετάβασης προκειμένου να υποστηρίξει την κατάρτιση και τον επαναπροσδιορισμό εργαζομένων σε βιομηχανίες όπως η εξόρυξη άνθρακα. Οι ηγέτες της ΕΕ ενέκριναν το ταμείο, συμφωνώντας να το αυξήσουν από 7 σε 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ ως μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας προϋπολογισμού ύψους 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ τα επόμενα επτά χρόνια.
Αυτά τα χρήματα θα χρειαστούν πολύ και πιθανώς ανεπαρκή από ορισμένους λογαριασμούς. Σύμφωνα με τον McKinsey, έως και 18 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρειαστούν επαναπροσδιορισμό με τη μία ή την άλλη μορφή λόγω της ενεργειακής μετάβασης.
Η πρόκληση, σύμφωνα με τον Negrescu, δεν αφορά μόνο τη χρηματοδότηση, αλλά και την έλλειψη εμπειρογνωμοσύνης. «Αυτή είναι μια από τις αδυναμίες της Ανατολικής Ευρώπης: Δεν έχουμε την εμπειρία, την ικανότητα προσαρμογής όσο πιο γρήγορα θα έπρεπε. Ως εκ τούτου, απαιτείται περισσότερη συμμετοχή από την ΕΕ, επίσης όσον αφορά τις επενδύσεις », είπε.
Ο Ένγκελ αναγνώρισε ότι η Πολωνία και άλλες χώρες της Ανατολικής ΕΕ αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη πρόκληση από τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ κατά τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
Αλλά ακόμη και για την Πολωνία, λέει, τα συνολικά κέρδη από τη μετάβαση θα είναι θετικά. «Εξετάσαμε πραγματικά την Πολωνία σε μια αυτόνομη έκθεση φέτος. Και αυτό που βρήκαμε είναι ότι στην Πολωνία, από καθαρά βιομηχανική και τεχνολογική σκοπιά, το καθαρό μηδέν είναι απολύτως εφικτό », δήλωσε ο Ένγκελ.
Επενδυτικές ανάγκες της ΕΕ: 28 τρισεκατομμύρια ευρώ για 30 χρόνια
Ωστόσο, η Βαρσοβία έχει μέχρι στιγμής απορρίψει τον προτεινόμενο στόχο της ΕΕ για το κλίμα το 2030 και, μαζί με την Ουγγαρία, έχει συνάψει συμφωνία για τον επταετή προϋπολογισμό της ΕΕ και το ταμείο ανάκτησης κοροναϊών ύψους 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Η κύρια ανησυχία της Πολωνίας σχετίζεται με το οικονομικό κόστος της μετάβασης. Σύμφωνα με τον McKinsey, το επίπεδο των επενδύσεων σε καθαρές τεχνολογίες που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου net-zero είναι πραγματικά κολοσσιαίο, εκτιμάται σε 28 τρισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα 30 χρόνια.
Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά - περίπου 23 τρισεκατομμύρια ευρώ ή 800 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως - θα μπορούσαν να προέρχονται από ανακατεύθυνση επενδύσεων που διαφορετικά θα χρηματοδοτούσαν τεχνολογίες έντασης άνθρακα, αναφέρει η έκθεση. Η διαφορά - 5,4 τρισεκατομμύρια ευρώ ή 180 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως - θα πρέπει να προέρχεται από άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές πηγές χρηματοδότησης.
«Εναλλακτικά, μια τιμή άνθρακα 50 € / tCO2e θα έκανε τα τρία τέταρτα των απαραίτητων επενδύσεων κερδοφόρα και μια τιμή άνθρακα 100 € / tCO2e θα έκανε το 85% κερδοφόρο», λέει ο McKinsey.
Ο Marcel Beukeboom, απεσταλμένος των Κάτω Χωρών, αναγνώρισε ότι η Πολωνία αντιμετωπίζει μεγαλύτερη πρόκληση από άλλες χώρες της ΕΕ. Ωστόσο, λέει ότι το ιστορικό της ΕΕ από τη δεκαετία του 1990 δείχνει ότι είναι δυνατή η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από τις εκπομπές άνθρακα.
«Η εστίαση στο βραχυπρόθεσμο κόστος μπορεί να αποσπάσει την προσοχή μας από τη μεγαλύτερη εικόνα. Το αρχικό κόστος μπορεί να είναι υψηλότερο σε ορισμένες περιοχές και σε ορισμένους τομείς, αλλά τελικά τα οφέλη είναι σαφή », είπε.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις