Η συστηματική νομοθετική παράκαμψη κάθε ουσιαστικού μέτρου προστασίας των ζώων, αποκαλύπτει μια στρατηγική εξυπηρέτησης συμφερόντων και αποφυγής λογοδοσίας.
Η επ’ αόριστον λειτουργία μη εγκεκριμένων και ακατάλληλων χώρων στους οποίους συγκεντρώνονται αδέσποτα ζώα, με την ευλογία της Κυβέρνησης, αποτελεί όνειδος για την χώρα.
Και η νομοθεσία για την προστασία των ζώων να παραμένει κενό γράμμα συνέπεια μείγματος αδιαφορίας από τα αρμόδια όργανα άλλα και ποικίλων συμφερόντων που εμποδίζουν την εφαρμογή του.
Η κατάργηση όλης της ισχύουσας εθνικής νομοθεσίας για τα καταφύγια η οποία εφάρμοζε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφιάς και παρείχε ένα υψηλό επίπεδο προστασίας και η θέσπιση διαφορετικών και ελαστικότερων κριτήριων λειτουργίας των καταφυγίων.
Η σύγκρισή των 40 εκατομμυρίων ευρώ του προγράμματος «Άργους» με τις μόλις 600.000 ευρώ το χρόνο που έδινε η ελληνική πολιτεία μέχρι το 2020 στους δήμους είναι παραπλανητική.